Jodopowidon
Nadtlenek wodoru (H2O2) – nieorganiczny związek chemiczny z grupy nadtlenków, jedna z reaktywnych form tlenu. Otrzymany po raz pierwszy przez Louisa Thénarda w 1818 roku przez zakwaszenie roztworu nadtlenku baru kwasem azotowym(V).Jod (I, łac. iodum) – pierwiastek chemiczny z grupy 17 – fluorowców w układzie okresowym. Jego nazwa pochodzi od stgr. ἰοειδής ioeides – fioletowy.
Poli(winylopirolidon) (poliwinylopirolidon, PVP z ang. polyvinylpyrrolidone, ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu.
Jodopowidon (ATC S 01 AX 18) – rozpuszczalny w wodzie kompleks jodu z poliwinylopirolidonem (PVP), o stężeniu od 9,0% do 12,0% jodu. Jest używany jako środek dezynfekcyjny i antyseptyczny o szerokim spektrum działania – ma działanie bakteriobójcze (głównie gronkowce, paciorkowce jak również prątki) oraz przeciwpierwotniakowe, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe.
Jodopowidon jest dobrze rozpuszczalny również w etanolu, izopropanolu i w glicerynie. Użycie roztworu etanolowego lub w 2-propanolu potęguje jego działanie odkażające i przeciwbakteryjne. Traci się jednak jedną z zalet roztworu wodnego – roztwór jest znacznie bardziej nieprzyjemny w aplikacji, ponieważ wywołuje pieczenie.
Stosowany jest w postaci płynu, maści i aerozolu.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.