Jewgienij Miller
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Józef Haller von Hallenburg (ur. 13 sierpnia 1873 w Jurczycach, zm. 4 czerwca 1960 w Londynie) – generał broni Wojska Polskiego, legionista, harcmistrz, przewodniczący ZHP, prezes Komitetu PCK, działacz polityczny i społeczny, brat stryjeczny gen. Stanisława Hallera, kawaler Orderów: Orła Białego i Virtuti Militari.Wojna domowa w Rosji – wojna domowa rozpoczęta w wyniku rewolucji październikowej w 1917 roku i ustanowienia przez bolszewików nowej władzy państwowej w Rosji. Zwolenników nowej władzy określano jako "czerwonych", a przeciwników jako "białych". Niekiedy za datę rozpoczęcia wojny uważa się datę podpisania traktatu brzeskiego (3 marca 1918) – podpisanie tego aktu rzeczywiście spowodowało narastanie oporu oraz zagwarantowało zewnętrzną interwencję i wsparcie sił Ententy po stronie "białych". Za zakończenie wojny domowej jest uważane zajęcie przez Armię Czerwoną Krymu w 1920 roku. Na Dalekim Wschodzie walki trwały jednak do 25 października 1922 roku (zdobycie Władywostoku). W Jakucji starcia zbrojne miały miejsce jeszcze w 1923 roku, a na Półwyspie Czukockim – do połowy 1924 roku.
Jewgienij Ludwik Karłowicz Miller, ros. Евгений-Людвиг Карлович Миллер (ur. 25 września 1867 w Dyneburgu, zm. 11 maja 1939 w Moskwie) – generał lejtnant armii rosyjskiej, dyplomata, jeden z przywódców Białych w czasie wojny domowej w Rosji 1918-1921, przywódca wojskowej antykomunistycznej emigracji rosyjskiej na Zachodzie.
Lata 1867–1917[ | edytuj kod]
Urodził się w mieszanej rodzinie niemiecko-rosyjskiej; ojciec pochodził z tzw. Niemców bałtyckich, należących do elity rządzącej Cesarstwa Rosyjskiego. W 1885 roku jako ochotnik wstąpił do armii rosyjskiej. Uczył się w Mikołajewskim Korpusie Kadetów i w Mikołajewskiej Szkole Oficerskiej Kawalerii. Oficer od 1886. dowodził rok szwadronem, 4 miesiące dywizjonem. Od lutego 1893 roku szef oddziału liniowego sztabu Twierdzy Kars. Od marca 1893 w rezerwie. Od 1896 ponownie w wojsku, w dyspozycji Sztabu Głównego, od grudnia 1897 na etacie Sztabu generalnego w Sztabie Głównym. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego. W latach 1898-1907 był rosyjskim attaché wojskowym m.in. w Hadze i Brukseli, później od 1901 roku w Rzymie. Od grudnia 1907 roku dowódca 7 Białoruskiego Pułku Huzarów, od sierpnia 1909 roku starszy kwatermistrz Zarządu Głównego Sztabu Generalnego. W grudniu 1909 generał major. Od maja 1909 roku komendant Mikołajewskiej Szkoły Oficerskiej Kawalerii. Od 6 października 1912 był szefem sztabu Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Od 19 lipca 1914 roku (początku mobilizacji przed I wojną światową) szef sztabu mobilizowanej 5 Armii. 31 grudnia 1914 mianowany generałem lejtnantem. Od początku stycznia 1915 roku szef sztabu 12 Armii, a od 18 stycznia ponownie szef sztabu 5 Armii. Od września 1916 roku dowódca 26 korpusu Armijnego w składzie Armii Specjalnej.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]