Jean-Martin Charcot
Szpital Salpêtrière – szpital w Paryżu. Pierwotnie był fabryką prochu (stąd nazwa - fr. Salpêtrière od łac. salpetrae czyli sól kamienna, saletra - jeden ze składników prochu strzelniczego). W 1656 roku na mocy kwietniowego edyktu wydanego przez Ludwika XIV został przekształcony w przytułek dla ubogich. Służył także jako więzienie dla przestępców, prostytutek, niepełnosprawnych psychicznie, chorych psychicznie, epileptyków, libertynów. Był znany ze swej wielkiej populacji szczurów. W latach 1848-1893 w szpitalu praktykował Jean-Martin Charcot.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Neurologia – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego. Neurologia i psychiatria są dziedzinami pokrewnymi, a niektóre choroby są domeną zarówno neurologa jak i psychiatry. Neurologia zajmuje się głównie schorzeniami, których podłożem jest proces uszkadzający układ nerwowy, a psychiatria z kolei zajmuje się głównie chorobami, których podłożem jest biochemiczne zaburzenie funkcjonowania mózgu jako całości.
Jean-Martin Charcot (ur. 29 listopada 1825 w Paryżu, zm. 16 sierpnia 1893 w Montsauche-les-Settons) – francuski lekarz neurolog.
Życiorys[ | edytuj kod]
Jego ojciec był producentem ozdobnych powozów. Jako dziecko przejawiał zainteresowania rysunkiem i literaturą. W 1848 ukończył studia medyczne i zaczął pracować na oddziale Pierre′a Rayer w Salpêtrière. W 1856 został lekarzem szpitalnym, a w 1860 zastępcą profesora. Dzięki wsparciu Rayera w 1862 został kierownikiem oddziału w szpitalu Salpêtrière. W 1870 roku przejął, jako najstarszy lekarz, nowo utworzony oddział epileptyków zwykłych, gdzie pokaźną liczbę pacjentek stanowiły histeryczki (z uwagi na podobieństwo napadów i brak widocznych uszkodzeń organicznych). W tym okresie zyskał wielką sławę wywołując napady histerii poprzez hipnozę. Od 1882 był profesorem Kliniki Chorób Nerwowych. Będąc u szczytu sławy, przeprowadził się w 1884 do pałacu Varengeville przy bulwarze Saint-Germain w Paryżu. Zmarł z powodu ostrego obrzęku płuc w sierpniu 1893 roku.
We współczesnej medycynie od jego nazwiska pochodzą następujące nazwy:
Jego uczniami byli m.in.: Sigmund Freud, Józef Babiński, Pierre Janet, Gheorghe Marinescu, Georges Gilles de la Tourette, Ernő Jendrassik, Kinnosuke Miura i Alfred Binet.
J. M. Charcot był ojcem J.-B. Charcota, francuskiego lekarza, żeglarza i badacza obszarów polarnych.