Jaszcz
Przodek – jednoosiowy pojazd, przede wszystkim konny, służący do ułatwienia holowania dział. Do przodka zaprzęgane były konie oraz doczepiane było działo lub jaszcz. Na przodku jechała część obsługi działa, mógł on także zawierać pojemnik na sprzęt i część amunicji. W lżejszych działach, przodek pełnił także funkcję jaszcza, zawierając całość zapasu amunicji. W cięższych działach oraz dawnej artylerii (od połowy XV wieku) przodek miał prostszą konstrukcję i służył do podtrzymywania ogonowej części działa.Działo – broń palna kalibru co najmniej 20 mm. Z wyjątkiem polskiego najcięższego karabinu maszynowego typu Nkm wz. 38FK każda broń automatyczna kalibru 20 mm jest nazywana działem.
Amunicja – ogół rakiet, nabojów artyleryjskich, min, bomb lotniczych, torped, bomb głębinowych, granatów ręcznych oraz naboje do broni strzeleckiej.
Jaszcz - jednoosiowy pojazd służący, przede wszystkim w artylerii konnej, do przewożenia amunicji artyleryjskiej.
Jaszcz był podczepiany do przodka. Przy lżejszych działach nie stosowano odrębnego jaszcza. Jego rolę pełnił przodek zawierający zapas amunicji. Jaszcze rzadziej używane były w artylerii motorowej. Zwykle zapas amunicji przewożony był samochodem ciężarowym lub ciągnikiem artyleryjskim, albo na przyczepie amunicyjnej. We współczesnej artylerii z reguły nie używa się jaszczy.
Stosowano różne rodzaje jaszczy, w zależności od metody transportu amunicji. W jaszczu gniazdowym naboje wkładane były pionowo do odrębnych przegródek w skrzyni jaszcza. W położeniu bojowym jaszcz taki zazwyczaj stawiany był na tylnej ściance co ułatwiało wyjmowanie naboi. Jaszczyk jest również dawnym odpowiednikiem funkcji sprawowanej w wojsku przy obsłudze jaszcza.