Jan Hirkan I
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Przeczytaj także...
Na mapach: 32°12′N 35°18′E/32,200000 35,300000 Sychem (Szechem, hebr. שכם) – ruiny starożytnego miasta izraelskiego w Samarii, w środkowej części Izraela. Miejsce wykopalisk archeologicznych - Tell Balata - znajduje się pod administracją Autonomii Palestyńskiej. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się arabskie miasto Nablus.Szymon Machabeusz zwany Tatis (Tasi) (zm. 135 p.n.e.) – arcykapłan, etnarcha Judei od 140 p.n.e., jeden z przywódców antysyryjskiego powstania. Szymon nosił przydomek Tatis (Tasi, Tassi) czyli "Gorliwy". Przydomek Machabeusz ściśle rzecz biorąc nosił jego młodszy brat - Juda. Z czasem zaczęto określać mianem Machabeuszy całą rodzinę. Szymon pochodził z pokolenie Jojariba, potomka Aarona. Był drugim synem Matatiasza, żydowskiego kapłana z Modin. Braćmi Szymona byli Jan zwany Gaddi, Juda Machabeusz, Eleazar zwany Auaran i Jonatan zwany Apfus. W grudniu 167 p.n.e. na polecenie syryjskiego króla Antiocha IV Epifanesa w świątyni jerozolimskiej postawiono ołtarz Jowisza Olimpijskiego. Wywołało to oburzenie wśród Żydów. Gdy przy ołtarzu w Modin pewien Judejczyk chciał złożyć ofiarę zgodnie z królewskim dekretem, został zamordowany przez Matatiasza. Po tym incydencie Matatiasz wraz z synami zbiegł w góry, pozostawiając cały dobytek w Modin. Z czasem przyłączyli się do nich asydejczycy. Według relacji 1 Księgi Machabejskiej:
Na mapach: 32°12′N 35°18′E/32,200000 35,300000 Sychem (Szechem, hebr. שכם) – ruiny starożytnego miasta izraelskiego w Samarii, w środkowej części Izraela. Miejsce wykopalisk archeologicznych - Tell Balata - znajduje się pod administracją Autonomii Palestyńskiej. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się arabskie miasto Nablus.Szymon Machabeusz zwany Tatis (Tasi) (zm. 135 p.n.e.) – arcykapłan, etnarcha Judei od 140 p.n.e., jeden z przywódców antysyryjskiego powstania. Szymon nosił przydomek Tatis (Tasi, Tassi) czyli "Gorliwy". Przydomek Machabeusz ściśle rzecz biorąc nosił jego młodszy brat - Juda. Z czasem zaczęto określać mianem Machabeuszy całą rodzinę. Szymon pochodził z pokolenie Jojariba, potomka Aarona. Był drugim synem Matatiasza, żydowskiego kapłana z Modin. Braćmi Szymona byli Jan zwany Gaddi, Juda Machabeusz, Eleazar zwany Auaran i Jonatan zwany Apfus. W grudniu 167 p.n.e. na polecenie syryjskiego króla Antiocha IV Epifanesa w świątyni jerozolimskiej postawiono ołtarz Jowisza Olimpijskiego. Wywołało to oburzenie wśród Żydów. Gdy przy ołtarzu w Modin pewien Judejczyk chciał złożyć ofiarę zgodnie z królewskim dekretem, został zamordowany przez Matatiasza. Po tym incydencie Matatiasz wraz z synami zbiegł w góry, pozostawiając cały dobytek w Modin. Z czasem przyłączyli się do nich asydejczycy. Według relacji 1 Księgi Machabejskiej:
Jan Hirkan I (zm. 104 p.n.e.) – etnarcha Judei i arcykapłan od 135 p.n.e. z dynastii Hasmoneuszy. Jego pseudonim "Hirkan" został mu nadany po dojściu do władzy.
Pochodzenie[ | edytuj kod]
Jan Hirkan I był trzecim synem Szymona Machabeusza – jednego z inicjatorów antysyryjskiego powstania machabejskiego, którego historia została spisana w 1 i 2 Księdze Machabejskiej. Przejął on po swoim ojcu tytuł arcykapłański i godność etnarchy. Jan był nieobecny na uczcie urządzonej przez zięcia Szymona, na której został on podstępnie zamordowany razem z dwoma swoimi synami, a braćmi Jana: Judą i Matatiaszem (według Flawiusza zginęli oni później). Przybranie przez niego greckiego imienia Hirkan było pierwszym krokiem od odejścia od charakterystycznej dla machabeuszy postawy antyhelenistycznej. Odtąd kolejni władcy z dynastii hasmonejskiej przybierali greckie imiona. Jan Hirkan I nigdy nie przybrał tytułu królewskiego z racji, że Żydzi uważali, że jedynym królem Izraela może być tylko potomek Dawida w prostej linii. Dopiero jeden z jego synów Arystobul I odmienił tę sytuację.
Pierwsza Księga Machabejska - księga historyczna zaliczana do deuterokanonicznych ksiąg Starego Testamentu przez Kościół katolicki i prawosławny. Wyznawcy judaizmu i Kościoły protestanckie odrzucają jej kanoniczność, zaliczając 1. Księgę Machabejską do utworów apokryficznych, aczkolwiek w porównaniu z innymi apokryfami jest przez te wyznania wysoko ceniona jako źródło historyczne. Na użyteczność 1 Księgi Machabejskiej pod względem historycznym jako pierwszy zwrócił uwagę Józef Flawiusz.Samaria (hebr. שומרון) − ruiny starożytnego miasta położonego w Samarii, w środkowej części Izraela. Miejsce wykopalisk archeologicznych znajduje się pod administracją Autonomii Palestyńskiej.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Idumea (łac. Idumaea, hebr. Edom - czerwony) – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.
Druga Księga Machabejska - księga historyczna, wchodząca w skład katolickiego i prawosławnego kanonu Starego Testamentu jako księga deuterokanoniczna. Przez wyznawców judaizmu i Kościoły protestanckie zaliczana do ksiąg apokryficznych. Nie jest dalszym opowiadaniem Pierwszej Księgi Machabejskiej, lecz opisuje wypadki jej pierwszych siedmiu rozdziałów. Dzieje w niej zawarte obejmują okres piętnastu lat. Księga ta jest tak ułożona, aby uwydatnić przede wszystkim świątynię jerozolimską. Po profanacji, jakiej dopuścił się król Antioch IV Epifanes, nastąpiło oczyszczenie świątyni (dzięki działalności Judy Machabeusza, po tym nastąpiła śmierć króla) i ustanowienie dwóch świąt, związanych ze świątynią:
Tel Awiw-Jafa (hebr. תֵּל־אָבִיב-יָפוֹ, trl. Tel Aviv-Yafo, trb. Tel Awiw-Jafo; arab. تل ابيب-يافا trl. Til Abīb-Yāfū, trb. Til Abib-Jafu), zwyczajowo nazywane Tel Awiw, jest drugim pod względem wielkości miastem Izraela. Miasto jest położone w Dystrykcie Tel Awiwu na nadmorskiej równinie Szaron leżącej nad Morzem Śródziemnym. Tel Awiw zajmuje powierzchnię 51,8 km², będąc największym i najludniejszym miastem obszaru metropolitalnego Gusz Dan. Miasto jest zarządzane przez władze miejskie Tel Awiwu-Jafy, na czele których stoi burmistrz Ron Huldai.
Dawid (hebr. דָּוִד – Dāwiḏ; arab. داود – Dāʾūd) (ur. ok. 1040 p.n.e. – zm. ok. 970 p.n.e.) – postać biblijna, król Izraela od ok. 1010 p.n.e., poeta. Najmłodszy syn Jessego z Betlejem, ojciec Salomona. Ojciec rodu Dawidytów.
Judea (hebr. יהודה, Yāhūdhā, arab. Jahuza, gr. Ιουδαία, łac. Iudaea) – górzysta kraina geograficzna położona w historycznej środkowej części Izraela. Obecnie terytorium to jest podzielone pomiędzy Izraelem a Autonomią Palestyńską. Judea to nazwa Judy używana od IV w. p.n.e. po przejęciu władzy nad Judą przez Greków.
Arcykapłan (hebr. כהן גדול Kohen ha-Gadol) – najwyższy dostojnik religijny w starożytnym Izraelu od wyjścia z Egiptu do 70 n.e.
Jerozolima (hebr. ירושלים, trl. Yerushalayim, trb. Jeruszalajim; arab. القدس, trl. Al-Quds, trb. Al-Kuds oraz اورشليم trl. Ūrushalīm, trb. Uruszalim, łac. Hierosolyma, Aelia Capitolina – zobacz też: nazwy Jerozolimy) – największe miasto Izraela, stolica administracyjna Dystryktu Jerozolimy i stolica państwa Izraela (według izraelskiego prawa). Znajduje się tutaj oficjalna siedziba prezydenta, większość urzędów państwowych, sąd najwyższy, parlament i inne.