Jan Calabria
Teologia (gr. θεος, theos, „Bóg”, + λογος, logos, „nauka”) – dyscyplina wiedzy posługująca się metodami filozoficznymi w wyjaśnianiu świata w jego relacji do Boga. Klasycznie uznawana za dziedzinę naukową, także w Polsce znajduje się na liście dziedzin naukowych, ustalonej przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów. Stanowi metodyczne studium prawd religijnych objawionych przez Boga, w myśl maksymy (łac.) fides quaerens intellectum – wiara szukająca zrozumienia. Współcześnie zasadność uznawania pytań o Boga za naukowe jest kwestionowana. Według części autorów teologia nie spełnia współczesnych wymagań stawianych nauce, chociażby poprzez brak weryfikowalności stawianych przez nią hipotez oraz oparcie na dogmatach jako punkcie wyjściowym swoich rozważań zamiast na metodzie naukowej, czy paradygmatach naukowych. Polemikę z tymi zarzutami przedstawił m.in. papież Benedykt XVI w Wykładzie ratyzbońskim.Kult świętych – w katolicyzmie i prawosławiu szczególny szacunek do osób uważanych za zbawione, oraz do świętych aniołów, którzy stawiani są za wzór dla wszystkich żyjących. Do świętych można zwracać się z prośbą o wstawiennictwo do Boga.
Kanonizacja – (łac. canonizatio ogłoszenie świętym) to oficjalne uznanie przez Stolicę Apostolską świętości lub przez zatwierdzenie przez Święty Synod w Kościele prawosławnym danej zmarłej osoby z racji osiągnięcia przez nią doskonałości moralnej w stopniu heroicznym lub uznanie jej za męczennika. Poprzez akt kanonizacji, papież uznaje ją za osobę godną kultu publicznego w Kościele powszechnym i wpisania jej do katalogu świętych. Akt ten poprzedzony jest procesem kanonizacyjnym.
Jan Calabria, właśc. wł. Giovanni Calabria (ur. 8 października 1873 w Weronie, zm. 4 grudnia 1954 tamże) – włoski ksiądz, założyciel Zgromadzenia Ubogich Sług Bożej Opatrzności (łac. Congregatio Pauperum Servorum Divinae Providentiae, PSDP), święty Kościoła katolickiego.
Jan urodził się jako najmłodsze spośród siedmiorga dzieci. Jego ojciec był szewcem a matka służącą. Chodził do parafialnego przedszkola i parafialnej szkoły ludowej. Następnie uczył się jako eksternista w gimnazjum. Gdy w trzeciej klasie musiał przerwać naukę z powodu powołania do wojska Jan służył w szpitalu, gdzie wyróżniał się dobrocią i pobożnością. W wieku 23 lat wstąpił do seminarium i rozpoczął studia teologiczne. W 1898 roku, wraz z grupą kleryków i osób świeckich, założył Pobożne Stowarzyszenie Opieki nad Ubogimi Chorymi.
W 1901 otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował w parafii św. Stefana w Weronie, gdzie zajmował się chorymi i ubogimi. W 1907 został przeniesiony do kościoła św. Benedykta. 6 listopada 1907 założył Dom dla Dobrych Chłopców, który dał początek zgromadzeniu Ubogich Sług Bożej Opatrzności. Organizacja szybko rozprzestrzeniła się na teren całych Włoch oraz poza granice kraju. W 1910 Jan założył żeńską gałąź zgromadzenia Ubogich Służebnic Bożej Opatrzności.
Jan Calabria zmarł 4 grudnia 1954 w wyniku wylewu krwi do mózgu.
Został beatyfikowany 17 kwietnia 1988 roku, a w 11 lat później, 18 kwietnia 1999, kanonizowany. Obu aktów dokonał Jan Paweł II.
Wspomnienie liturgiczne św. Jana obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Święci Jana Pawła II (1999) na nasza-wiara.pl