Instalacja - sztuka
Wolf Vostell (ur. 14 października 1932 w Leverkusen, zm. 3 kwietnia 1998 w Berlinie) – niemiecki malarz, rzeźbiarz, tworzył także muzykę oraz zajmował się happeningiem – głównie w drugiej połowie XX stulecia. Jest uznany za jednego z pionierów video artu, rzeźby „environment”, happeningu oraz ruchu Fluxus. Charakterystyczną dla jego prac techniką było zamazywanie, decollage, a także zakorzenianie obiektów w bryłach betonu.Sztuka – dziedzina działalności ludzkiej uprawiana przez artystów. Nie istnieje jedna spójna, ogólnie przyjęta definicja sztuki, gdyż jej granice są redefiniowane w sposób ciągły, w każdej chwili może pojawić się dzieło, które w arbitralnie przyjętej, domkniętej definicji się nie mieści. Sztuka spełnia rozmaite funkcje, m.in. estetyczne, społeczne, dydaktyczne, terapeutyczne, jednak nie stanowią one o jej istocie.
Environment (ang. otoczenie, środowisko) to jeden ze środków wypowiedzi jakimi posługuje się sztuka współczesna. Jest to sztucznie tworzona sytuacja przestrzenna przeznaczona dla osób pasywnie w niej uczestniczących. Może to być wnętrze, w którym ściany i sprzęty najeżone są ostrymi odłamkami szkła, albo pomalowana w pionowe pasy kabina z lustrzaną podłogą i sufitem - co na osobie znajdującej się wewnątrz robi wrażenie, że jest zawieszona w szybie ciągnącym się w nieskończoność. Istnieją również bardziej skomplikowane układy, działające na zasadzie wywołania szoku.
Instalacja – wieloelementowa realizacja artystyczna w konkretnej przestrzeni (miejscu, obiekcie itp.) zastanej lub konstruująca taką przestrzeń.
Instalacja to inaczej dzieło plastyczne o przestrzennych walorach zbudowane przez artystę i dopasowane do konkretnej przestrzeni (najczęściej będącą zastaną przestrzenią). Instalacja złożona jest w całość z wielu elementów gotowych lub w tym celu wykonanych, ale może być wykonana z jednego konkretnego elementu. Szersze rozumienie instalacji wynika ze wzajemnych relacji między poszczególnymi przedmiotami albo z ich kontekstu, np. kulturowego, przestrzennego, społecznego lub symbolicznego.
Instalacje poprzedziły w sztuce XX w. idee ready-mades Marcela Duchampa, environment z lat 50. i 60. oraz realizacje przestrzenne minimal artu. O ile environment wytwarza przestrzeń własną, to instalacja wchodzi w aktywne realizacje z przestrzenią zastaną. Mogą być w instalacji również używane inne media, np. fotografie, film, video, zwierzęta bądź siły natury. Instalacja jest używana przez różne kierunki sztuki współczesnej jako pełnoprawny środek wypowiedzi artystycznej, może być także efektem akcji lub performance.
Instalacje wykorzystują wszelkie materiały i media. Ze względu na operowanie przestrzenią wywodzi się z doświadczenia rzeźby i związana jest z rozwojem sztuki w drugiej połowie XX wieku. Ewolucja tej formy wynika z praktyk takich jak: tworzenie environment – autorskich środowisk artystycznych, asamblaży – zestawienia przedmiotów gotowych, tworzenie kolekcji przedmiotów, aranżacji rzeźbiarskiej zwracającej uwagę na relacje pomiędzy obiektami. Historycznie, pierwsze tego typu realizacje wykorzystywały miejsca „ubogie”, opuszczone budynki, przestrzenie poprzemysłowe, miejsca niezwiązane powszechnie ze sztuką, niejako wprowadzając sztukę w przestrzeń życia, jak również w przestrzeń natury, w ten sposób dodając do dzieła znaczenia wynikające ze specyfiki miejsca, przeciwstawiając się jednocześnie koncepcji dzieła jako „odizolowanego” obiektu. Instalacja może być czasowa lub stała. Prace instalacyjne zostają umieszczone w pomieszczeniach wystawowych, takich jak muzea i galerie, a także przestrzeni publicznej i prywatnej. W gatunku tym wykorzystuje się przedmioty codziennego użytku, naturalne materiały, jak również nowe media, takie jak: wideo, dźwięk, performance, rzeczywistość wirtualna i internet.
Artyści tworzący instalacje[ | edytuj kod]
Artyści polscy[ | edytuj kod]
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Elżbieta Olinkiewicz, Katarzyna Radzymińska, Halina Styś, Słownik Encyklopedyczny - Język polski”, 1999, ISBN 83-87977-20-9.