Ibdis (arab. عبدس) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Gazy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej, po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 9 lipca 1948.
Ibdis leżała na równinie nadmorskiej. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 4 593 ha. We wsi mieszkało wówczas 540 osób.
Hektar – jednostka powierzchni używana między innymi w rolnictwie i leśnictwie. 1 hektar jest to pole powierzchni kwadratu o boku 100 m. Oznaczana symbolem ha.Wieś (łac. pagus, rus) – jednostka osadnicza o zwartej, skupionej lub rozproszonej zabudowie i istniejących funkcjach rolniczych lub związanych z nimi usługowych lub turystycznych, nieposiadająca praw miejskich lub statusu miasta (art. 2 ustawy z 29 sierpnia 2003 o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych).
W 1596 Ibdis była średniej wielkości wsią o populacji liczącej 193 osoby. Mieszkańcy utrzymywali się z upraw pszenicy, jęczmienia, sezamu, winnic i owoców, oraz hodowli kóz i produkcji miodu.
W okresie panowania Brytyjczyków Ibdis rozwijała się jako średniej wielkości wieś.
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny wieś Ibdis zaatakowała wieczorem 17 lutego 1948 grupa żołnierzy z żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Atak został odparty przez członków arabskiej milicji, która blokowała drogę dojazdową do pobliskiego kibucu Negba. Na samym początku I wojny izraelsko-arabskiej do wsi wkroczyło wojsko egipskie. W trakcie operacji An-Far w nocy z 8 na 9 lipca 1948 Siły Obronne Izraela zajęły wieś Ibdis. Przez kolejnych pięć dni w rejonie wsi toczyły się ciężkie walki z użyciem artylerii, czołgów i lotnictwa. Nie jest jasne kiedy mieszkańcy opuścili Ibdis. Możliwe, że opuścili oni wieś już po jej zajęciu przez Egipcjan. Na pewno Izraelczycy, po zajęciu wioski i ustaniu walk, wyburzyli wszystkie jej domy
Brytyjski Mandat Palestyny (arab. الانتداب البريطاني على فلسطين; hebr. המנדט הבריטי על פלשתינה א”י; ang. The British Mandate for Palestine), czasami nazywany Mandatem Palestyny – terytorium mandatowe istniejące w latach 1922-1948, utworzone z części terytoriów byłego Imperium osmańskiego na Bliskim Wschodzie.Arabowie (arab.: عرب ’Arab, w pierwotnym znaczeniu: „koczownicy”) – grupa ludów pochodzenia semickiego zamieszkująca od czasów starożytnych Półwysep Arabski. Większość Arabów to ludzie biali, choć w Afryce spotkać też można Arabów o negroidalnym wyglądzie.
Rejon wioski pozostaje opuszczony, a ziemie uprawne zajęła wieś Merkaz Szappira.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Ibdis: „Domy zostały całkowicie zniszczone. Wieś może być zidentyfikowana przez kępę drzew jaworu”.
- ↑ Welcome To 'Ibdis (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-08-14].
- Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Germany: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 149. ISBN 3-920405-41-2.
- Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 104-105. ISBN 0-88728-224-5.
Walid Chalidi (arab. وليد خالدي; ur. 1925 w Jerozolimie) – palestyński historyk, profesor, specjalizujący się w tematyce eksodusu Palestyńczyków w 1948 roku, wojna domowej w Mandacie Palestyny (1947–1948) oraz I wojny izraelsko arabskiej. Pracował na Uniwersytecie Amerykańskim w Bejrucie i Uniwersytecie Harvarda.
Operacja An-Far (hebr. מבצע אנ-פאר, Mivca An-Far; skrót od Operacja anty-Faruk) była izraelską operacją wojskową przeprowadzoną podczas I wojny izraelsko-arabskiej w dniach między 9 a 15 lipca 1948 przeciwko egipskiej armii. Nazwa operacji została wzięta od egipskiego króla Faruka I. Celem operacji było przejęcie kontroli na podejściem od południa do Judei i zablokowanie egipskiej armii. Przy okazji podjęto próbę przywrócenia komunikacji z żydowskimi osiedlami na pustyni Negew. Izraelczycy ponieśli taktyczną porażkę i nie zdołali osiągnąć zamierzonych celów. Walki trwały do 15 lipca, po czym rozpoczęła się Operacja Mavet la-polesz (16-18 lipca).
Warto wiedzieć że... beta
Język arabski należy do rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta. Zapisywany jest alfabetycznym pismem arabskim, typu abdżad, od strony prawej do lewej.
Żydzi (dosł. "chwalcy /Jahwe/" lub "czciciele /Jahwe/" z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Djudios) – naród semicki zamieszkujący w starożytności Palestynę (określany wtedy jako Hebrajczycy albo Izraelici), posługujący się wtedy językiem hebrajskim, a w średniowieczu i czasach nowożytnych mieszkający w diasporze na całym świecie i posługujący się wieloma różnymi językami. Żydzi nie stanowią jednolitej grupy religijnej i etnicznej. Dla żydów ortodoksyjnych Żydem jest tylko osoba, która ma ortodoksyjną matkę lub przeszła konwersję na judaizm. Za Żydów uważa się jednak wiele osób, które nie są żydami ortodoksyjnymi. Kto jest Żydem (hebr.? מיהו יהודי) jest pytaniem, na które nie da się jednoznacznie odpowiedzieć, gdyż może to być identyfikacja kulturowa, etniczna lub religijna. Wiele osób, które uważają się z jakichś powodów za Żydów, nie są uznawane przez inne grupy lub instytucje. Dotyczy to na przykład żydów reformowanych, którzy nawet pomimo etnicznego pochodzenia żydowskiego czasem nie są uznawani przez żydów ortodoksyjnych. Według prawa izraelskiego Żydem jest osoba, która ma ortodoksyjną żydowską matkę, chociaż prawo do obywatelstwa bez oficjalnego uznania takiej osoby za Żyda ma każda osoba, która ma przynajmniej jednego dziadka, który był ortodoksyjnym Żydem. Stąd wielu Żydów mieszkających w Izraelu czy USA nie ma według prawa tego kraju oficjalnego statusu Żyda.
Negba (hebr. נגבה; pol. Południe; oficjalna pisownia w ang. Negba) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Jo’aw, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Hagana (hebr. ההגנה, HaHagana, pol. Obrona) – była żydowską organizacją paramilitarną, działającą w latach 1920-1948 w ówczesnym Mandacie Palestyny. Z początku organizacja o charakterze samoobrony, stopniowo rozszerzyła pole działania na akcje odwetowe wobec atakujących gangów arabskich, by przekształcić się w organizację typowo wojskową. Po II wojnie światowej organizowała nielegalną imigrację ocalonych z Holocaustu. W 1948 roku stosowała w swojej działalności również metody terrorystyczne. Po utworzeniu niepodległego państwa Izrael stała się podstawą Sił Obronnych Izraela.
Merkaz Szapira (hebr.: מרכז שפירא) - wieś położona w samorządzie regionu Shafir, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu.
