Druga wojna punicka toczyła się w latach 218-201 p.n.e. między Kartaginą i Rzymem.
Prowadzona była na Półwyspie Apenińskim, Iberyjskim, na Sycylii i w Afryce Północnej. Jej główną postacią był Hannibal, kartagiński wódz z rodu Barkidów. Pretekstem do wojny było zaatakowanie przez Hannibala Saguntu, sprzymierzonego z Rzymem miasta-państwa na obecnym wybrzeżu katalońskim.
Hannibal przeprawiwszy się ze swoją armią z Hiszpanii przez Alpy do Italii postanowił zaskoczyć Rzymian od północy. Mimo wyczerpującej przeprawy przez góry (armia straciła m.in. większość słoni bojowych) odniósł szereg imponujących zwycięstw (Bitwa nad Trebią, bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim, bitwa pod Kannami), jednakże z uwagi na ograniczone możliwości logistyczne i rekrutacyjne nie mógł wykorzystać swoich zwycięstw.
Gaius Terentius Varro - konsul rzymski wybrany wiosną 216 roku p.n.e. W tym samym czasie został wybrany drugi konsul Lucjusz Emiliusz Paulus, z którym wspólnie walczyli z Hannibalem. Był zwolennikiem szybkiego rozprawienia się z inwazją Hannibala. Kilkakrotnie udaremnił Hannibalowi jego taktyczne sztuczki, w jednej z bitew o mało nie przyczynił się do zwycięstwa nad Hannibalem, jednak na drodze stanęło współzawodnictwo z Emiliuszem, który był zwolennikiem kontynuowania strategii Fabiusza. Razem z Serwiliuszem i Emiliuszem współdowodził legionami rzymskimi w przegranej bitwie pod Kannami, w której obaj dowódcy (Serwiliusz i Emiliusz) polegli. Po przegranej bitwie Terencjusz przekazał dowództwo nad resztami wojska Scypionowi.Sycylia (wł., łac. Sicilia, w starożytności Trinacria) – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 710 km²), leżąca na południowy zachód od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Zamieszkuje ją około 5 milionów mieszkańców.
W tym czasie Rzymianie najpierw przystąpili do podboju kartagińskich posiadłości w Hiszpanii, a potem za radą Scypiona Afrykańskiego Starszego zaatakowali afrykańskie centrum kartagińskiego imperium, co spowodowało odwołanie armii Hannibala z Italii. W 202 p.n.e. Scypion Afrykański pokonał Hannibala w bitwie pod Zamą.
Bitwa nad rzeką Ticinus – starcie zbrojne, które miało miejsce w listopadzie roku 218 p.n.e. pomiędzy wojskami kartagińskimi dowodzonymi przez Hannibala a wojskami rzymskimi dowodzonymi przez Publiusza Korneliusza Scipiona. Była to pierwsza bitwa stoczona przez Hannibala na terytorium Italii.Hannibal, Hannibal Barkas, Barca (ur. 247 p.n.e., zm. 183 p.n.e.) – syn Hamilkara Barkasa, dowódca wojsk antycznej Kartaginy.
Po wojnie Rzym zagarnął posiadłości Kartaginy w Hiszpanii. Oprócz tego Kartagina musiała zniszczyć swoją flotę, przekazać część posiadłości afrykańskich numidyjskim sprzymierzeńcom Rzymu i zapłacić ogromną kontrybucję.
Kapua (wł. Capua) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Caserta, położona na południe od Rzymu nad rzeką Volturno. W 73 r. p.n.e. wybuchło tu powstanie niewolników, nazwane od wodza tego powstania powstaniem Spartakusa.Marcellus (Marcelli) to przydomek plebejskiej gałęzi rzymskiego rodu Klaudiuszy (Claudii). Ród Marcellusów odgrywał ważną rolę w okresie republiki. Zobacz drzewo genealogiczne Klaudiuszów Marcellusów.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Alpy (fr. Alpes, niem. Alpen, wł. Alpi, słoweń. Alpe, ret. Alps) – najwyższy łańcuch górski Europy, ciągnący się łukiem od wybrzeża Morza Śródziemnego po dolinę Dunaju w okolicach Wiednia. Łańcuch ma długość około 1200 km, szerokość od 150 do 250 km i zajmuje powierzchnię około 220 tys. km².
Bitwa nad Trebią – starcie zbrojne,które miało miejsce 18 grudnia 218 p.n.e. między legionami rzymskimi Semproniusza i Scypiona a wojskami Hannibala w czasie II wojny punickiej.
Bitwa nad Jeziorem Trazymeńskim – jedna z większych bitew II wojny punickiej, która miała miejsce 24 czerwca 217 p.n.e. między armią kartagińską pod wodzą Hannibala a armią rzymską. Armia Hannibala odniosła drugie w tej wojnie zdecydowane zwycięstwo.
Kartagina Nowe Miasto (łac. Karthago, późn. Carthago, gr. Кαρχηδών = Karchedon, fen Qrt-ḥdšt = Kart Chadaszt, arab. قرطاج = Kartadż lub hebr. קרתגו = Kartago) – starożytne miasto-państwo w północnej Afryce na wybrzeżu Morza Śródziemnego w pobliżu dzisiejszego Tunisu, założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Bardzo ważny ośrodek handlowy i polityczny.
Masynissa, Masinissa lub Massinissa (ok. 238 p.n.e. — ok. 148 p.n.e.) — król Numidów Wschodnich (tj. Massyliów), których państwo obejmowało wschodnią część Algierii i zachodnią połać Tunezji. Stolicą było miasto Cyrta.
Numidia – historyczne państwo Berberów w północnej Afryce. Obejmowało terytoria na zachód od Kartaginy, i na wschód od Oranu. Później prowincja rzymska, oraz prowincja kościelna ze stolicą w Milewe.
Półwysep Apeniński – półwysep w Europie Południowej, otoczony przez akweny Morza Śródziemnego: Morze Liguryjskie i Tyrreńskie od zachodu, Jońskie od południa oraz Adriatyckie od wschodu.
