Henryk Hechtkopf
Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Zakazane piosenki – polski muzyczny film fabularny z 1946 roku, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego według scenariusza Ludwika Starskiego. Film upamiętnia antyniemiecką i partyzancką twórczość muzyczną czasów II wojny światowej, jednocześnie przedstawiając w epizodach historię okupacji niemieckiej od kapitulacji wrześniowej, aż po wkroczenie Armii Czerwonej do Warszawy. Przedstawione w nim piosenki są w większości oparte na autentycznej twórczości wykonawców ulicznych i orkiestr podwórkowych.
Jan Batory (ur. 23 sierpnia 1921 w Kaliszu, zm. 1 sierpnia 1981 w Warszawie) – polski reżyser filmowy i scenarzysta.
Henryk Hechtkopf (ur. 4 kwietnia 1910 w Warszawie, zm. w lipcu 2004 w Bat Jam (Izrael)) – polski i izraelski malarz i ilustrator.
Życiorys[ | edytuj kod]
Uczęszczał do żydowskiego gimnazjum „Chanoch”, ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim.
Wykazywał uzdolnienia plastyczne. W wieku 23 lat zaczął uczestniczyć w wystawach malarstwa. Jego obrazy przedstawiały środowisko żydowskie. Zajmował się też filmem, zwłaszcza animowanym.
We wrześniu 1939 został zmobilizowany i dostał się do radzieckiej niewoli. Wojnę spędził w obozach pracy przymusowej. Po wojnie powrócił do Polski, gdzie jego rodzina zginęła w obozach zagłady. Malował ruiny getta. W roku 1949 zaprojektował pierwszy znaczek pocztowy upamiętniający Holocaust. Zdobył nagrodę w międzynarodowym konkursie na plakat poświęcony Holocaustowi.
Po wojnie otrzymał propozycję objęcia stanowiska sędziego w Warszawie, lecz zdecydował przenieść się do Łodzi, gdzie spotkał przyszłą żonę Alicję Zielińską.
Uczestniczył w organizacji żydowskiego środowiska artystycznego w Łodzi i kierował nim w latach 1946-1950. Pracował przy pierwszym po wojnie polskim filmie fabularnym „Zakazane piosenki” oraz wraz z Janem Batorym reżyserował film „Podhale w ogniu”.
Po emigracji do Izraela zamieszkał w Bat Jam i pozostał tam do końca życia.
Henryk Hechtkopf współpracował z izraelskimi wydawnictwami, ilustrował wiele książek. Zajmował się też malarstwem, szczególnie portretowym.