Hematyna
Przeczytaj także...
Methemoglobina, MetHb – utleniona hemoglobina powstała w wyniku nieodwracalnej reakcji przyłączania tlenu, co związane jest ze zmianą stopnia utlenienia żelaza wchodzącego w skład hemoglobiny z II na III. Jon żelaza jest związany z heminą. Nie posiada zdolności przenoszenia tlenu.Hem, żelazoporfiryna – grupa prostetyczna wielu enzymów. Występuje m.in. w hemoglobinie, mioglobinie oraz w cytochromach.
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Methemoglobina, MetHb – utleniona hemoglobina powstała w wyniku nieodwracalnej reakcji przyłączania tlenu, co związane jest ze zmianą stopnia utlenienia żelaza wchodzącego w skład hemoglobiny z II na III. Jon żelaza jest związany z heminą. Nie posiada zdolności przenoszenia tlenu.Hem, żelazoporfiryna – grupa prostetyczna wielu enzymów. Występuje m.in. w hemoglobinie, mioglobinie oraz w cytochromach.
Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym.
Hematyna – pochodna hemu, która zawiera trójwartościowy atom żelaza (Fe) powstający z hemoglobiny bądź hemu pod wpływem działania bardzo silnych związków utleniających. Hematyna nie ma żadnych możliwości na wiązanie tlenu oraz uczestnictwa w jego transporcie. W wyniku połączenia białkowej części hemoglobiny z hematyną powstaje nieaktywna methemoglobina. W medycynie sądowej hematyna wykorzystywana jest do rozpoznawania krwi, używając metody wytworzenia chloroheminy, która krystalizuje się.
Hemoglobina, oznaczana też skrótami Hb lub HGB – czerwony barwnik krwi, białko zawarte w erytrocytach, którego zasadniczą funkcją jest przenoszenie tlenu – przyłączanie go w płucach i uwalnianie w tkankach. Mutacje genu hemoglobiny prowadzą do chorób dziedzicznych: anemii sierpowatej, talasemii lub rzadkich chorób zwanych hemoglobinopatiami.
