Hekatajos, wł. Hekatajos z Miletu gr. Ἑκαταῖος ὁ Μιλήσιος (ur. ok. 550 p.n.e., zm. między 480, a 475 p.n.e.) – grecki historyk pochodzący z Miletu.
Rekonstrukcja mapy świata Hekatajosa.
Prowadził działalność polityczną, był przeciwnikiem antyperskiego powstania, które wybuchło z inicjatywy Histiajosa, tyrana jego rodzinnego miasta w 499 p.n.e..
Do historii przeszedł jednak jako autor dwóch dzieł, historycznego Γενεαλογίαι (Genealogiai) i geograficznego Περίοδος γῆς (Periodos Ges, Obejście świata).
Ligurowie - w starożytności ludy północno-zachodniej Italii, obejmującej północną Toskanię, Ligurię, Piemont, Korsykę oraz część Lombardii. Teksty antyczne wspominają również o Ligurach w okolicach dzisiejszej Marsylii we Francji. Z plemion liguryjskich najbardziej znane są:Hiperboreadzi (Hiperborejczycy) – w mitologii greckiej ludzie, którzy żyli „ponad wiatrem północnym”, na krawędzi świata w Hiperborei, w miejscu, w którym ciągle świeciło słońce. Cieszyli się tam ciągłym i idealnym szczęściem oraz wieczną młodością. Apollo spędzał zimę pośród Hiperboreadów, odwiedzili ich także herosi Herakles i Perseusz.
W Genealogiai Hekatajos przedstawił grecką tradycję i mity, podchodził jednak do podań z ostrożnością, odrzucając fragmenty jego zdaniem zbyt nieprawdopodobne. Z tego powodu jest traktowany jako pierwszy w dziejach badacz krytycznie podchodzący do źródeł, starający się odróżniać fakty od zmyśleń.
Ocean Atlantycki (Atlantyk) – drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi pokrywający około jednej piątej jej powierzchni. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej i oznacza „Morze Atlasa”. Jak napisał Hezjod w swym eposie Prace i dni: „Ojciec Zeus utworzył, na krańcach zamieszkałego świata, gdzie nie docierają ludzie i nie mieszkają bogowie nieśmiertelni, otoczone pełnym głębokich wirów oceanem Wyspy Błogosławione, gdzie życie toczy się bez mozołu i smutku”. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi Ocean Atlantycki.Herodot z Halikarnasu (starogr. Ἡρόδοτος ὁ Ἁλικαρνασσεύς, Herodotos ho Halikarnasseus) (ur. ok. 484 p.n.e. w Halikarnasie, obecnie Bodrum w Turcji, zm. ok. 426 p.n.e. w Turioj lub Atenach) – historyk grecki, zwany Ojcem historii, czasem także Ojcem geografii. Jedynym zachowanym jego dziełem jest 9-księgowa relacja z wojen perskich, opisująca także geografię i historię Hellady, Persji i Egiptu oraz okolicznych krain, zatytułowana Dzieje (Ἱστορίαι Historiai, łac. Historiae). Jego relacje nie były zawsze dokładne, ale − w odróżnieniu od wielu innych historyków, aż po czasy dzisiejsze − zawsze opatrzone klauzulą "zgodnie z tym, czego się dowiedziałem" (Dzieje, I, 2) i "Ja zaś muszę podać, co się opowiada, ale bynajmniej nie jestem zobowiązany w to wierzyć i te słowa mają się odnosić do całych mych Dziejów." (VII, 152).
Ges Periodos stanowił użyteczny dla żeglarzy przewodnik (periplus) po portach i przeszkodach nawigacyjnych we wschodniej części Morza Śródziemnego. Jest też jednym z pierwszych wymieniających znane starożytnym Grekom ludy Europy:
Scytów, których umiejscawiał na północ od Morza Czarnego
Ligurów, zamieszkujących obszar południowy dzisiejszej Francji
Iberów, zamieszkujących półwysep Iberyjski
Neurów, Wenetów i Celtów zamieszkujących tereny na północ od Ilyrii
Hiperborejczyków, zamieszkujących tereny pomiędzy górami Ryfejskimi a oceanem Atlantyckim
Hekatajos jest uważany także za pisarza, który jako pierwszy ówcześnie znany świat podzielił na Europę i Azję. Jego dzieła przetrwały jedynie we fragmentach, wiadomo jednak, iż korzystał z nich Herodot (Dzieje II 143, V 36; 125 i VI,137).
Grecja (gr. Ελλάδα Elláda, IPA: [e̞ˈlaða] lub Ελλάς Ellás, IPA: [e̞ˈlas]), Republika Grecka (Ελληνική Δημοκρατία Ellinikí Dimokratía, IPA: [e̞ˌliniˈci ðimo̞kraˈtiˌa]) – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Graniczy z czterema państwami: Albanią, Macedonią Północną i Bułgarią od północy oraz Turcją od wschodu. Ma dostęp do czterech mórz: Egejskiego i Kreteńskiego od wschodu, Jońskiego od zachodu oraz Śródziemnego od południa. Grecja ma dziesiątą pod względem długości linię brzegową na świecie, o długości 14880 km. Poza częścią kontynentalną, w skład Grecji wchodzi około 2500 wysp, w tym 165 zamieszkałych. Najważniejsze to Kreta, Dodekanez, Cyklady i Wyspy Jońskie. Najwyższym szczytem jest wysoki na 2918 m n.p.m. Mitikas w masywie Olimpu.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Zachowało się około 380 fragmentów pod imieniem Hekatajosa; 311 z nich znajduje się u Stephanosa z Bizancjum, reszta u gramatyków (scholiastów i leksykografów). Ogromna ich większość pochodzi z dzieła geograficznego (333), tylko 37 z historycznego, natomiast o 10 nie wiemy, do którego dzieła należały.
Stanisław Józef Witkowski (ur. 2 marca 1866 w Andrychowie, zm. 2 października 1950 w Warszawie) – polski filolog klasyczny, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji
obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
- Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t.10, Polskie Media Amer.Com, s. 81, ISBN 83-7425-365-7
- Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 450, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
- Zdeněk Váňa: Świat dawnych Słowian. Antoni Kroh (tłum.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1985, s. 125. ISBN 83-06-01126-0.
- Stanisław Witkowski, Historjografja grecka i nauki pokrewne: chronografja, biografja, etnografja, geografja T. 1, Kraków 1925, s. 32.