Hathajogapradipika
Wydawnictwo WAM, znane jako: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy (WAM) (1872-1918, 1935-1994), Wydawnictwo Księży Jezuitów (1918-1935), Wydawnictwo WAM (od 1994) – najstarsze polskie wydawnictwo katolickie, założone w 1872 przez ks. Stanisława Stojałowskiego SJ w Krakowie.Pranajama – w praktykach jogi technika opanowania oddechu, mająca na celu jego maksymalne spowolnienie i zrytmizowanie. Oddech podzielony jest na trzy fazy: puraka (głęboki wdech), rećaka (wydech) oraz kumbhaka (wstrzymanie oddechu po wdechu lub wydechu). W ośmioczłonowej klasycznej jodze indyjskiej pranajama stanowi kolejny człon po asanie. Pranajama stanowi również istotną część praktyki hathajogi. Celem ćwiczeń oddechowych jest usunięcie przeszkód pojawiających się na drodze poznania. Spowalniając oddech, jogin może z pełną świadomością wniknąć w pewne stany świadomości, które podczas zwykłego czuwania są dla świadomości niedostępne, np. w stan marzeń sennych (skr.: svapna). Zgodnie z zaleceniami traktatu Hathajogapradipika, ćwiczenia oddechowe należy wykonywać cztery razy na dobę, za każdym razem 80 cykli oddechów. Odpowiednie asany to siddhāsana, vīrāsana, padmāsana i baddhakoṇāsana.
Mudry (sanskr. मुद्रा mudrā – pieczęć, znak symbol; chiń. yin, nayin, shouyin; kor. in, naein, suin; jap. in, nain, shuin; wiet. ấn, nôi ấn, thủ ấn; tyb. p’jag rgja) – w medytacji symboliczne gesty. Mudry są stosowane zwłaszcza w buddyzmie ezoterycznym (wadżrajanie). Te specjalne układy dłoni i palców często stosowane są podczas rytuałów religijnych przez mnichów. W szkole mahajany mudr jest wiele, natomiast w bardziej zachowawczej południowej szkole therawada wykorzystywane są głównie cztery podstawowe tradycji buddyjskij mudry:
Hathajogapradipika (dewanagari हठयोगप्रदिपिका, trl. Haţhayogapradīpikā) – traktat jogiczny z XV w. autorstwa Swatmaramy . Jedno z najistotniejszych dzieł indyjskiej hathajogi. Posiada cztery części, w tym około 389 dwuwierszy, ale tekst ten może liczyć i 10 rozdziałów i ponad 1500 aforyzmów, w zależności na który manuskrypt natrafi się w Indiach. Jedna z najbardziej kompetentnych wersji Hathapradipiki została opracowana przez znany instytut badań nad jogą, Kaivalyadhama w Lonavli koło Bombaju. Ten tekst został opracowany krytycznie w oparciu o ponad 101 różnych manuskryptów Hathapradipiki zebranych w różnych orientalnych bibliotekach w Indiach, liczy sobie pięć rozdziałów, w tym rozdział dotyczący terapii dla uczniów, którzy popełnili błędy wykonując pewne praktyki jogi. Zawiera opisy piętnastu asan, ośmiu pranajam, kilka mudr i technik medytacyjnych.
Pierwszy polski przekład z oryginału: Maria Marcinkowska-Rosół, Sven Sellmer, Hathapradipika. Wstęp, tekst, przekład z objaśnieniami, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2018.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Ab initio... Cywilizacja doliny Indusu. W: Agata Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2009, s. 24, seria: Mała Biblioteka Religii. ISBN 978-83-7505-192-6.