Gwardia Narodowa - Galicja
Przeczytaj także...
Czako – rodzaj wysokiej czapy wojskowej używanej od końca XVIII w.(choć korzenie sięgają dalej) do początków XX w. w oddziałach frontowych, a jako nakrycie głowy reprezentacyjne w niektórych krajach do dziś. Używają czaka także policje wielu państw. Ma płaskie denko i jest zazwyczaj z daszkiem, czasem zwęża się ku górze. Jest zrobione ze skóry i sukna. Na początku swego istnienia miało około 40 cm. wysokości, a ok. roku 1850 uległo skróceniu. Z czaka wywodzi się francuskie kepi. Nazwę czako noszą także czapki górnicze. Nazwa wywodzi się od węgierskiego csako oznaczającego wysoką czapę wojskową.Ułan (ang. Uhlan, niem. Ulan) – żołnierz jazdy lekkiej uzbrojonej w lance, szable oraz broń palną, charakterystycznej głównie dla kawalerii polskiej.
Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatoru (niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Großherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator; ukr. Королівство Галичини та Володимирії з великим князівством Краківським і князівствами Освенціма і Затору) – państwo (w praktyce prowincja i kraj koronny) na terytorium Galicji, w latach 1772-1918 wchodzące w skład Monarchii Habsburgów, Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier. Kraina historyczna na wschodzie Europy Środkowej, obecnie w granicach Polski i Ukrainy.
Czako – rodzaj wysokiej czapy wojskowej używanej od końca XVIII w.(choć korzenie sięgają dalej) do początków XX w. w oddziałach frontowych, a jako nakrycie głowy reprezentacyjne w niektórych krajach do dziś. Używają czaka także policje wielu państw. Ma płaskie denko i jest zazwyczaj z daszkiem, czasem zwęża się ku górze. Jest zrobione ze skóry i sukna. Na początku swego istnienia miało około 40 cm. wysokości, a ok. roku 1850 uległo skróceniu. Z czaka wywodzi się francuskie kepi. Nazwę czako noszą także czapki górnicze. Nazwa wywodzi się od węgierskiego csako oznaczającego wysoką czapę wojskową.Ułan (ang. Uhlan, niem. Ulan) – żołnierz jazdy lekkiej uzbrojonej w lance, szable oraz broń palną, charakterystycznej głównie dla kawalerii polskiej.
Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatoru (niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Großherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator; ukr. Королівство Галичини та Володимирії з великим князівством Краківським і князівствами Освенціма і Затору) – państwo (w praktyce prowincja i kraj koronny) na terytorium Galicji, w latach 1772-1918 wchodzące w skład Monarchii Habsburgów, Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier. Kraina historyczna na wschodzie Europy Środkowej, obecnie w granicach Polski i Ukrainy.
Czako członka Gwardii Narodowej we Lwowie w 1848 roku
Gwardia Narodowa – obywatelska ochotnicza formacja wojskowa, utworzona w marcu 1848 w Królestwie Galicji i Lodomerii.
Pod koniec kwietnia 1848 w Krakowie doszło do starć Gwardii Narodowej z armią austriacką. W tym samym czasie zablokowano stacjonujące w podlwowskich miasteczkach oddziały Gwardii Narodowej (4000 piechoty, pułk kawalerii, sześć dział).
W samym Lwowie Gwardia liczyła 2000 żołnierzy pod dowództwem generała Józefa Bonawentury Załuskiego. Po jego dymisji naczelnikiem został Roman Wybranowski (pułkownik, awansowany przez cesarza do stopnia generała majora). Dowódcą 10 kompanii GN we Lwowie był Tytus Peszyński.
Lwów (dawna nazwa form. Królewskie Stołeczne Miasto Lwów), ukr. Львів (Lwiw), ros. Львов (Lwow), niem. Lemberg, łac. Leopolis, jidysz לעמבערג ,לעמבעריק (Lemberg, Lemberik), orm. Լվով (Lwow) – miasto na Ukrainie, ośrodek administracyjny obwodu lwowskiego.Kraków (łac. Cracovia, niem. Krakau) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, siedziba władz województwa małopolskiego, drugie w kraju pod względem liczby mieszkańców i pod względem powierzchni.
Została rozwiązana w listopadzie tego samego roku, po ostrzale artyleryjskim Lwowa (2 listopada).
Żołnierze[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Generał Roman Wybranowski (1789-1863). krzemieniewo.net. [dostęp 21 listopada 2014].
- Onufry Hieronim Kunaszowski: Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego : zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania. Lwów: 1880, s. 130.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Tytus Henryk Peszyński herbu Cholewa (ur. 1811 w Żeniszkowicach, zm. 7 kwietnia 1881 w Kobylanach) – polski oficer, właściciel ziemski.Onufry Hieronim Kunaszowski (ur. w 1806 w Żeliborach koło Rohatynia , zm. w 1885) – polski społecznik, leksykograf i poeta, powstaniec listopadowy.
Warto wiedzieć że... beta
Józef Bonawentura Załuski herbu Junosza (ur. 14 lipca 1787 w Ojcowie, zm. 25 kwietnia 1866 w Krakowie) – polski generał walczący w czasie powstania listopadowego oraz pamiętnikarz.
Roman Wybranowski herbu Poraj (ur. 9 sierpnia 1788 lub 1790 w Żurowie, zm. 23 stycznia 1863) – pułkownik Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego, generał-major armii Cesarstwa Austriackiego.
Juliusz Kossak, herbu Kos (ur. 29 października 1824 w Nowym Wiśniczu, zm. 3 lutego 1899 w Krakowie) – polski malarz, rysownik i ilustrator. Specjalizował się w malarstwie historycznym i batalistycznym, ulubionym tematem jego obrazów były konie. Malował małoformatowe dzieła głównie techniką akwarelową. Był jednym z inicjatorów utworzenia w Krakowie Muzeum Narodowego. Ojciec Wojciecha Kossaka.