Gula - mitologia
Ninazu (sum. nin-a-zu, tłum. "pan wodę znający") - w mitologii sumeryjskiej bóstwo związane ze światem podziemnym; syn bogini Ereszkigal, królowej świata podziemnego, ojciec boga Ningiszzidy. W III tys. p.n.e. czczono go w Esznunnie, ale później jego kult został tam zastąpiony kultem boga Tiszpaka (pierwotnie huryckiego boga burzy Teszuba). Boskim zwierzęciem Ninazu był, jak się wydaje, wąż-smok (akad. mušhuššu), najwyraźniej przejęty przez Tiszpaka, a później przez Marduka. Jest możliwe, że czczony w mieście Enegi w południowym Sumerze Ninazu, będący synem Enlila, był zupełnie innym bogiem.Borsippa (obecnie Birs Nimrud w Iraku) – starożytne miasto położone ok. 18 km od Babilonu, na wschodnim brzegu Eufratu. Istniejąca tu świątynia E-zida (Dom trwały) była głównym ośrodkiem kultu Nabu, który rozwinął się w I tysiącleciu p.n.e. Tutaj również znajdowała się świątynia boga Nanny. Miasto jest uznawane za jedną z możliwych lokalizacji Wieży Babel.
Ninurta - sumeryjski bóg burzy, wojny i rolnictwa. Główne ośrodki kultu w Nippur (świątynia E-szu-me-sza) oraz Kalchu.
Gula – w mitologii mezopotamskiej bogini uzdrawiania i opiekunka lekarzy. Czczona również pod imionami Nintinuga, Ninkarrak i Meme (pierwotnie imiona innych bogiń) oraz Ninisina („Pani Isin”). Jej główna świątynia E-galmah („Wspaniały pałac”) znajdowała się w mieście Isin, ale miała również swe świątynie w Nippur, Borsippie i Aszur. Uważano ją za żonę boga Ninurty lub Pabilsaga, a niekiedy – mającego niższą rangę – boga wegetacji Abu. Gula była matką boga uzdrawiania Damu oraz boga Ninazu (również związanego z leczeniem). Jej świętym zwierzęciem był pies, a wierni ofiarowywali jej małe kamienne lub gliniane figurki psów.
Gulę przedstawiano najczęściej jako kobietę siedzącą na tronie, ubraną w długą szatę i wysoką czapkę, z dłońmi podniesionymi na wysokość twarzy w geście modlitewnym. Często u jej stóp leżał lub siedział pies.