Gujuk
Karakorum – stolica mongolskiego imperium w XIII wieku. Początkiem była baza wojenna założona przez Czyngis-chana w 1220. Stolicą została za wielkiego chana Ugedeja w 1234. Karakorum zbudowano w północnej Mongolii nad Orchon gol (Orchonem), w uświęconym tradycjami rejonie głównych siedzib władców imperiów koczowniczych od czasów Xiongnu. Do zasług Ugedeja należy rozbudowa tego ośrodka do rozmiarów rozległego, aczkolwiek niezbyt gęsto ani też niezbyt wspaniale zabudowanego miasta. Wyjątek stanowiły takie większe budowle, jak pałac wielkiego chana lub dwory innych książąt, czy też najwyższych dostojników państwowych. Poza częścią pałacową miasto posiadało dzielnicę kupiecką, gdzie przeważali muzułmanie, i rzemieślniczą, którą zamieszkiwali głównie Chińczycy. W Karakorum można było spotkać mistrzów rzemieślniczych uprowadzonych z krajów Azji zachodniej, Bliskiego Wschodu, a nawet Europy.Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
Gujuk (ok. 1206–1248) (Güjük, Guyuk, Kuyuk, itp.) – trzeci Wielki Chan mongolski, syn Ugedeja i wnuk Czyngis-chana. Gujuk panował od 1246 do 1248, jego stolicą było Karakorum.
Życiorys[ | edytuj kod]
Brał udział w wyprawie Batu-chana na Europę w 1241, lecz popadł z nim w konflikt, został usunięty z armii i odesłany do ojca. Władzę uzyskał głównie dzięki poparciu matki, Toregene, która po śmierci Ugedeja sprawowała regencję.
W 1246 przyjął pierwsze poselstwo z Europy. W imieniu papieża przybyli Jan di Piano Carpini i Benedykt Polak. Gujuk zmarł podczas wyprawy przeciwko Batu-chanowi, który choć formalnie uznawał go za Chana, wielokrotnie odmawiał przybycia na jego dwór i osobistego złożenia hołdu. Śmierć przerwała mu plany podboju zachodniej Europy. Był ostatnim Wielkim Chanem z rodu Ugedeja. Po jego śmierci, jego żona Oguł Kajmysz, przez trzy lata panowała jako regentka.