Gothiskandza
Przeczytaj także...
Rugiowie – plemiona germańskie w starożytności zamieszkujące m.in. wyspę Rugię, swe najdawniejsze siedziby mające prawdopodobnie w zachodniej Norwegii (Rōgiland).Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.
Krajna – kraina historyczna w Polsce, zamieszkana przez plemiona słowiańskie, wcześniej będąca w kręgu germańskich kultur wielbarskiej i przeworskiej, a jeszcze wcześniej w kręgu najprawdopodobniej kultury łużyckiej, początkowo część Pomorza, w II poł. X wieku przyłączona do państwa Polan, następnie utracona i odzyskana w I poł. XII wieku, później przyłączona do państwa zakonu krzyżackiego, od 1314 przynależąca do województwa kaliskiego i stąd jest często uznawana za część Wielkopolski; w okresie zaboru pruskiego część ówczesnej pruskiej prowincji Prusy Zachodnie; w okresie międzywojennym wschodni obszar Krajny, który wszedł w skład państwa polskiego, wchodził w skład województwa pomorskiego - część północna (od 1938 całość) i województwa poznańskiego - część południowa; zachodni obszar Krajny, który pozostał w granicach Niemiec przynależał administracyjnie do Marchii Granicznej Poznańsko-Zachodniopruskiej, a od 1938 do prowincji pomorskiej; obecnie należąca do województw: kujawsko-pomorskiego (Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Więcbork, Mrocza, Nakło nad Notecią), pomorskiego i wielkopolskiego (Złotów, Krajenka, Wysoka, Wyrzysk, Łobżenica). Nazwa Krajna pochodzi od historycznego położenia tego regionu na rubieży, na krańcu państwa Polan.
Rugiowie – plemiona germańskie w starożytności zamieszkujące m.in. wyspę Rugię, swe najdawniejsze siedziby mające prawdopodobnie w zachodniej Norwegii (Rōgiland).Wandalowie – grupa plemion wschodniogermańskich, zamieszkująca przed Wielką wędrówką ludów Europę Środkową (dzielili się na Silingów i Hasdingów, część badaczy jako wandalskie zalicza też plemiona Wiktofalów, Lakringów i Hariów). W noc sylwestrową 406 roku wraz ze Swebami i Alanami przekroczyli zamarznięty Ren w pobliżu Moguncji, po czym przez trzy lata pustoszyli Galię. W trakcie dalszej wędrówki po Cesarstwie dotarli do Północnej Afryki, gdzie po zdobyciu Kartaginy założyli swoje własne państwo (439 r.). Przetrwało ono sto lat i zostało ostatecznie podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie w latach 533-534.
Krajna – kraina historyczna w Polsce, zamieszkana przez plemiona słowiańskie, wcześniej będąca w kręgu germańskich kultur wielbarskiej i przeworskiej, a jeszcze wcześniej w kręgu najprawdopodobniej kultury łużyckiej, początkowo część Pomorza, w II poł. X wieku przyłączona do państwa Polan, następnie utracona i odzyskana w I poł. XII wieku, później przyłączona do państwa zakonu krzyżackiego, od 1314 przynależąca do województwa kaliskiego i stąd jest często uznawana za część Wielkopolski; w okresie zaboru pruskiego część ówczesnej pruskiej prowincji Prusy Zachodnie; w okresie międzywojennym wschodni obszar Krajny, który wszedł w skład państwa polskiego, wchodził w skład województwa pomorskiego - część północna (od 1938 całość) i województwa poznańskiego - część południowa; zachodni obszar Krajny, który pozostał w granicach Niemiec przynależał administracyjnie do Marchii Granicznej Poznańsko-Zachodniopruskiej, a od 1938 do prowincji pomorskiej; obecnie należąca do województw: kujawsko-pomorskiego (Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Więcbork, Mrocza, Nakło nad Notecią), pomorskiego i wielkopolskiego (Złotów, Krajenka, Wysoka, Wyrzysk, Łobżenica). Nazwa Krajna pochodzi od historycznego położenia tego regionu na rubieży, na krańcu państwa Polan.
Gothiskandza to, według Jordanesa, pierwsza siedziba Gotów po opuszczeniu Skandynawii (Skandza). Znajdowała się prawdopodobnie w rejonie Dolnej Wisły i na Wysoczyźnie Elbląskiej, na terenie dzisiejszych Borów Tucholskich, Zaborów i Krajny.
Kronikarz gocki Jordanes zanotował, że Goci opuścili Skandzę, swoje pierwotne siedziby, prowadzeni przez króla Beriga. Po przepłynięciu Bałtyku osiedlili się w kraju, który nazwali Gothiskandza. Wkrótce przenieśli się na ziemie Rugiów, zamieszkujących wybrzeże, i przepędzili ich stamtąd. Później pokonali swych nowych sąsiadów – Wandalów.
Skandynawia – region północnej Europy, obejmujący kraje: Szwecję, Norwegię oraz Danię. Obejmuje część z krajów nordyckich.Bory Tucholskie (kasz. Tëchòlsczé Bòrë, niem. Tucheler Heide) – jeden z największych kompleksów borów sosnowych w Polsce. Zajmuje ok. 3 tys. km sandru w dorzeczu Brdy i Wdy oraz Równiny Tucholskiej i Równiny Charzykowskiej. Od lasów tych wziął nazwę również mezoregion fizycznogeograficzny Bory Tucholskie znajdujący się we wschodniej części kompleksu oraz szereg powierzchniowych form ochrony przyrody: park narodowy, rezerwat biosfery, obszar Natura 2000, a także leśny kompleks promocyjny. Bory Tucholskie dały również nazwy jednostkom różnych systemów podziału geobotanicznego, np. okręg Borów Tucholskich w systemie Szafera i Zarzyckiego lub dzielnica Borów Tucholskich w systemie Mroczkiewicza.
Po pewnym czasie, gdy przeminęły co najmniej cztery pokolenia królów po Berigu, i Filimer syn Gadariga został nowym królem, liczba Gotów się zwiększyła. Filimer postanowił, że wszyscy opuszczą Gothiskandzę i wyruszą do nowego kraju, zwanego Oium (Scytia).
Przypisy[ | edytuj kod]
- Andrzej Kokowski Goci. Od Skandzy do Campi Gothorum (od Skandynawii do Półwyspu Iberyjskiego), Warszawa 2008 s. 50
Wisła (łac. Vistula) – najdłuższa rzeka Polski, o długości 1047 km. Jest także najdłuższą rzeką uchodzącą do Morza Bałtyckiego.Berig – na podstawie Getici pierwszy znany z imienia król Gotów. Podczas jego rządów Goci opuścili Scandzę i dopłynęli do Gothiscandzy.
Warto wiedzieć że... beta
Scytia (grec. Σκυϑἰα, łac. Scythia) – obszar Eurazji zamieszkany przez Scytów. Regiony tradycyjnie uznawane za Scytię to:
Filimer — syn Gadariga. Według Jordanesa piąty po Berigu, król Gotów, który wyprowadził Gotów z Gothiscandzy (Pomorze Gdańskie) do ziemi Oium (Ukraina). Wedle zapisanej przez Jordanesa legendy w czasie wędrówki wykrył w swym plemieniu czarownice (Haliurunny), które wypędził na pustkowia. Tam zespoliły się one z nieczystymi duchami i wydały na świat Hunów:
Warszawa; miasto stołeczne Warszawa, w skrócie m.st. Warszawa – stolica i największe miasto Polski, położone w środkowo-wschodniej części kraju, na Nizinie Środkowomazowieckiej, na Mazowszu, nad Wisłą. Od 2002 r. miasto stołeczne Warszawa jest gminą miejską mającą status miasta na prawach powiatu.
Andrzej Kokowski (ur. 1953 w Złotowie) – prof. dr hab., archeolog, absolwent UAM, specjalista w zakresie archeologii okresu przedrzymskiego i rzymskiego (Goci, Wandalowie, Sarmaci). Dyrektor Instytutu Archeologii UMCS.
Jordanes (VI wiek) - historyk i kronikarz gocki. Nadworny pisarz gockiego króla Gunthigisa, następnie został kapłanem i zamieszkał w okolicy Tesalonik gdzie napisał ok. 551 r. "O pochodzeniu i czynach Gotów" (org. Getica) – jest to skrócona wersja (wyciąg) większej pracy Kasjodora "Historia Gotów" w 12 księgach, która nie zachowała się do naszych czasów.
Goci (goc. 𐌲𐌿𐍄𐌰𐌽𐍃; łac. Gothi; u Pliniusza Starszego Gutones; u Tacyta Gotones) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.