• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Glomici

    Przeczytaj także...
    Bolesław I Chrobry (Wielki) (ur. 967, zm. 17 czerwca 1025) – pierwszy koronowany król Polski (od 1025 roku) z dynastii Piastów, w latach 1003-1004 także książę Czech jako Bolesław IV, książę Polski od 992 roku.Święte Cesarstwo Rzymskie (łac. Sacrum Romanum Imperium lub Sacrum Imperium Romanum (S.I.R.) od 1254, niem. Heiliges Römisches Reich, potocznie (od 1441) łac. Sacrum Romanum Imperium Nationis Germanicae, niem. Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation) – nazwa państwa stanowiącego kontynuację cesarstwa zachodniorzymskiego, odwołująca się zarówno do idei jak i kształtu politycznego średniowiecznej i wczesnonowożytnej Europy. Składało się formalnie z rdzenia którym było Królestwo Niemieckie oraz z równoprawnych mu formalnie Królestwa Włoch (de facto do 1648) i Królestwa Burgundii (od 1032, de facto do 1378).
    Państwo wschodniofrankijskie - jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun z 843 r. Jego królem został Ludwik II Niemiecki. Na terenie tego państwa wykształcało się przez wieki państwo niemieckie. Państwo wschodniofrankijskie określane od XI wieku mianem regnum teutonicorum, było poprzednikiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Do początku XII wieku nazywało się oficjalnie regnum francorum orientalium, czyli Królestwo Wschodnich Franków.
    Domniemany zasięg terytorium zamieszkanego przez Glomitów

    Glomici (lub Dalemińcy, łac. provinciam quam nos Daleminci vocamus, Slavi autem Glomaci vocant) – średniowieczne plemię zachodniosłowiańskie osiadłe między środkową Łabą a Muldą, należące do Serbów łużyckich (Chutici, Neletici, Nizici, Sermunti i Surbi albo Sorabi). Na południu ziemie ich sięgały Gór Kruszcowych. Według Thietmara nazwa plemienia wywodziła się od świętego źródła Głomacz.

    Widukind z Korbei (łac. Widukindus Corbeius, niem. Widukind von Corvey) ur. ok. 925 – zm. po roku 973 (dokładna data nieznana) – kronikarz saski, mnich z klasztoru benedyktyńskiego w Nowej Korbei (Opactwo Corvey, obecnie Corvey koło Höxter nad Wezerą), który przyjął imię na cześć bohaterskiego przywódcy Sasów.Susłowie, Suszlice - plemię słowiańskie zamieszkujące górny bieg rzeki Muldy. Zaliczane do plemion serbskich obok: Niżan, Głomaczy, Siticów, Niziców, Nieletyców, Serbiszczów.

    Zaliczane do plemion serbskich obok: Niżan, Żytyców, Niziców, Nieletyców, Susłów, Serbiszczów. Na wschód od nich mieszkały inne plemiona słowiańskie z szerszej grupy serbołużyckiej: Milczanie, Łużyczanie, Bieżuńczanie, Zara i Słupianie.

    Wspomniani po raz pierwszy w 805, gdy Frankowie najechali ich ziemie, ich książę imieniem Siemił (Semela) został pobity i musiał oddać dwóch synów w charakterze zakładników: Et ibi pugnaverunt contra regem eorum nomine Semela, et vicerunt eum, et ille dedit duos filios eius pro fidelitate (Chronicon Moissiacense). Ponieważ ich ziemie znajdowały się w bezpośrednim sąsiedztwie państwa wschodniofrankońskiego, a później cesarstwa były narażone w pierwszej kolejności na ataki ze strony niemieckiej. Systematyczny podbój ziem Dalemińców rozpoczęli już na początku X wieku Sasi. Zakończony został w latach 928–929 przez króla Niemiec Henryka Ptasznika, który zdobył w 929 ich centralny gród – Ganę. Według zapisków kroniki saskiej Widikunda z Korbei, dwudziestodniowe oblężenie i zdobycie Gany zakończyło się rzezią jej obrońców, natomiast dzieci wzięto w niewolę.

    Gana – centralny gród Głomaczy nad Łabą. Zdobyty i zniszczony w 929 roku przez wojska Henryka I. Po dwudziestodniowym oblężeniu doszło do pacyfikacji jego obrońców i mieszkańców a gród został doszczętnie zniszczony. Na jego miejscu założono Miśnię.Niżanie, Niszanie, łac. Nisane - plemię słowiańskie zamieszkujące dorzecze Łaby (okolice Drezna) - tereny Serbów Połabskich. Zaliczane do plemion serbskich obok: Głomaczy, Siticów, Niziców, Nieletyców, Susłów, Serbiszczów.

    Na terenach Glomitów Henryk I zbudował Miśnię nad Łabą, a w 937 Otton I Wielki stworzył Marchię Wschodnią.

    W roku 1003, po niedotrzymaniu ultimatum, ich ziemie zostały złupione przez armię Bolesława Chrobrego, a ponad 3000 ludzi zostało uprowadzonych captivorum do Polski.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • stosunki polsko-niemieckie od X do XII wieku

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Thietmar I. 3
    2. błędne Głomacze, [w:] Poradnik językowy. Towarzystwo Kultury Języka. Komisja Językowa. 1982. s. 682] odtworzenia : Gołomacze, Dalemińce, Dalemińcy, Dolomici
    3. Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, s. 216. ISBN 83-235-0234-X.
    4. ↑ Jerzy Rajman: Encyklopedia Średniowiecza. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2006, s. 328, hasło: Głomacze, Dalemińcy. ISBN 83-7435-263-9.
    5. Henryk Łowmiański, Początki Polski, t. V, Warszawa 1973, s. 238.
    6. Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 12. ISBN 978-83-7425-697-1.
    7. Widukind z Korbei, Res gestae saxonicae: Cumque illa urbe potitus omnem regionem signa vertit contra Dalamantiam, adversus quam iam olim reliquit ei pater militiam; et obsidens urbem quae dicitur Gana, vicesima tandem die cepit eam. Preda urbis militibus tradita, puberes omnes interfecti, pueri ac puellae captivitati servatae.
    8. Henryk Łowmiański. Początki Polski. 1964; Kwartalnik historii kultury materialnej: t. 17, cz. 1-4. 1970]
    Aleksander Gieysztor ps. „Borodzicz”, „Lissowski”, „Olicki”, „Walda” (ur. 17 lipca 1916 w Moskwie, zm. 9 lutego 1999 w Warszawie) – polski historyk mediewista. Kawaler Orderu Orła Białego.Henryk Łowmiański (ur. 22 sierpnia 1898 w Daugadzie k. Wiłkomierza, zm. 4 września 1984 w Poznaniu) – polski historyk, mediewista, autor m.in. monumentalnych Początków Polski (w sześciu tomach, tom VI wydano już po śmierci autora).




    Warto wiedzieć że... beta

    Serbiszcze - plemię słowiańskie zamieszkujące ujście rzeki Muldy. Zaliczane do plemion serbskich obok: Niżan, Głomaczy, Siticów, Niziców, Nieletyców, Susłów.
    Sasi (Saksoni, niem. Sachsen, ang. Saxons) – lud pochodzenia germańskiego, osiadły w średniowieczu w Westfalii i Dolnej Saksonii, w tradycji pisanej ich ojczyzną były nadwiślańskie lasy (Widsidh).
    Łaba (czes. Labe, niem. Elbe) – rzeka w Czechach i Niemczech o długości 1165 km (370 km w Czechach) i powierzchni dorzecza 144 055 km² (w Czechach 51 394 km²).
    Otton I Wielki (ur. 23 listopada 912, zm. 7 maja 973 w Memleben) – książę Saksonii 936–961, król niemiecki od 936 i cesarz rzymsko-niemiecki od 962, z dynastii Ludolfingów.
    Sąsiadowało z innymi małymi plemionami słowiańskimi: Chudzicy, Nieletycy, Nudzice, Koledzice, Żyrmunty. Wszystkie te plemiona w X wieku znalazły się pod wpływami niemieckimi. Nie zawsze stosunki z państwem niemieckim układały się właściwie, rejon był bardzo niespokojny i ostatecznie plemiona te i ich tereny zostały wchłonięte przez Państwo wschodniofrankijskie, a następnie Królestwo Niemieckie.
    Miśnia (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.
    Chronicon Moissiacense - anonimowa średniowieczna kronika (kompilacja) znaleziona w klasztorze benedyktyńskim w Moissac, ale powstała prawdopodobnie w katalońskim klasztorze w Ripolli. Napisana pod koniec X wieku a odnosząca się do czasów Karola Wielkiego. Źródło do wczesnośredniowiecznej historii Francji, Niemiec (Franków) i Słowian oraz Basków. Obecnie przechowywana w Bibliothèque nationale de France.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.79 sek.