Gleby brunatnoziemne
Gleby brunatne kwaśne (dystroficzne) zawierają największe ilości ogólnych form fosforu, potasu, wapnia i magnezu. Są one bardzo mało żyzne. Występują w całej Polsce, jednak najliczniej w województwach: zachodniopomorskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim.Gleby brunatne właściwe – charakteryzują się odczynem obojętnym lub w południowych rejonach nawet słabo alkalicznym. Struktura poziomu próchnicznego jest wyraźnie wykształcona i w znacznym procencie wodoodporna, co stwarza korzystne warunki dla rozwoju systemu korzeniowego roślin uprawnych. Gleby brunatne właściwe powstają z utworów bogatych w zasady. Charakteryzują się wymyciem węglanów do głębokości 60-80 cm oraz brakiem przemieszczania frakcji ilastej, wolnego żelaza, glinu. Mamy gleby eutroficzne (charakteryzujące się odczynem słabo kwaśnym do obojętnego oraz wysyceniem kompleksu sorpcyjnego powyżej 60%) oraz gleby mezotroficzne o odczynie kwaśnym do słabo kwaśnego, gdzie wysycenie zasadami kompleksu sorpcyjnego sięga 30-50%.
Systematyka gleb – klasyfikacja jednostek taksonomicznych gleb w oparciu o określone kryterium, najczęściej użytkowe lub przyrodnicze, w zależności od celu przeznaczenia.
Gleby brunatnoziemne – rząd gleb charakteryzujący się występowaniem wietrzeniowego poziomu diagnostycznego cambic. Powstają one w klimacie umiarkowanym, przede wszystkim pod roślinnością lasów liściastych i mieszanych. Powstają z utworów różnego pochodzenia geologicznego i uziarnienia, zarówno ze skał zasobnych w zasady, jak i skał kwaśnych (np. zwietrzeliny granitów, gnejsów). Odczyn tych gleb jest od silnie kwaśnego po obojętny.
Brunatna barwa gleb pochodzi od związków żelaza, brunatnych związków próchniczych oraz kompleksów żelazisto-próchniczno-ilastych, które w postaci cienkich otoczek powlekają ziarna glebowe.
W obowiązującej od 2011 r systematyce gleb Polski do tego rzędu zalicza się wszystkie typy gleb z dominującym procesem brunatnienia i powstałym w jego efekcie poziomem diagnostycznym cambic (Bw).
W obowiązującej do 2011 r. systematyce gleb Polski z 1989 r. do tego rzędu zaliczane były :
Gleby brunatnoziemne są dość żyzne i zasobne w próchnicę - zawartość do 3-4%. Ich odczyn i stopień wysycenia zasadami zależy od typu i rodzaju skały macierzystej oraz ilości opadów. Gleby te występują na wszystkich kontynentach.
Siedliska: grądy wysokie, lasy mieszane nizinne, kwaśne buczyny lub buczyny karpackie.
Zapoznaj się również z: Systematyka gleb