Geofizyka
Przeczytaj także...
Geoelektryka jest gałęzią geofizyki, która wykorzystuje własności fizyczne skał związane przebiegiem zjawisk elektromagnetycznych. Do własności tych należą:Planetologia (nauki planetarne) – dział astrofizyki zajmujący się badaniem budowy i ewolucji systemów planetarnych, planet, księżyców, planetoid, komet oraz mniejszych ciał niebieskich, a także procesów na nich zachodzących.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Geoelektryka jest gałęzią geofizyki, która wykorzystuje własności fizyczne skał związane przebiegiem zjawisk elektromagnetycznych. Do własności tych należą:Planetologia (nauki planetarne) – dział astrofizyki zajmujący się badaniem budowy i ewolucji systemów planetarnych, planet, księżyców, planetoid, komet oraz mniejszych ciał niebieskich, a także procesów na nich zachodzących.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Geofizyka (z gr. γῆ gē – „ziemia”, oraz φύσις physis – „natura”) – dyscyplina nauk o Ziemi, która bada Ziemię jako planetę metodami naukowymi używanymi w fizyce. Obecnie terminem tym często określa się też badania innych planet podobnymi metodami.
Przedmiotem badań w geofizyce są procesy fizyczne zachodzące obecnie oraz w przeszłości w geosferach: litosferze, atmosferze i hydrosferze. Celem badań geofizycznych jest wyjaśnienie zjawisk obserwowanych w Ziemi na gruncie pojęć i terminów fizyki wykorzystując prawa i teorie fizyki. Geofizyka jest nauką teoretyczną, której ważnym elementem są także obserwacje i eksperymenty terenowe. Do grona światowej sławy geofizyków należą np. Maurycy Pius Rudzki (1862–1916), Emil Wiechert (1861–1928) czy Andrija Mohorovičić (1857–1936), czasem zalicza się do nich także wielkich fizyków: np. Galileusza (1564–1642) czy Izaaka Newtona (1643–1727) oraz matematyków, np.: Johanna Carla Friedricha Gaussa (1777–1855). W geofizyce wyróżnia się 5 podstawowych dziedzin:
Geomagnetyzm – zespół naturalnych zjawisk magnetycznych związanych z Ziemią jako planetą, jest działem geofizyki.Amerykańska Unia Geofizyczna (ang. American Geophysical Union, w skrócie AGU) jest organizacją zrzeszającą geofizyków. Obecnie liczy ok. 50000 członków z całego świata. AGU koncentruje się na propagowaniu nauk geofizycznych (nauki o atmosferze i oceanie, fizyka Ziemi, hydrologia, fizyka przestrzeni kosmicznej) poprzez publikowanie czasopism naukowych, organizację konferencji naukowych, uczestnictwo i organizowanie programów badawczych. AGU istnieje od 1919 i zostało utworzone przez amerykański National Research Council. Od 1972 jest organizacją otwartą dla naukowców i studentów z całego świata. AGU wydaje szereg czasopism naukowych z dziedziny geofizyki. Jednym z najbardziej znanych jest Journal of Geophysical Research (JGR) oraz Geophysical Research Letters (GRL). AGU wydaje też biuletyn EOS, w którym zamieszczane są aktualne informacje z geofizyki.
Działem geofizyki jest też geofizyka stosowana.
Nauki o atmosferze i oceanie patrz: meteorologia i oceanografia
Geofizyka zajmuje się badaniem pól fizycznych oraz fizycznych właściwości Ziemi (jako planety) oraz poznawaniem jej budowy. Może być uważana – tak jak inne nauki o Ziemi – za jedną z nauk planetarnych. Gałęziami geofizyki są:
Andrija Mohorovičić (ur. 23 stycznia 1857, zm. 18 grudnia 1936 w Zagrzebiu) − chorwacki geofizyk, meteorolog i sejsmolog.Astrofizyka – dziedzina nauki leżąca na pograniczu fizyki i astronomii, zajmująca się badaniem procesów fizycznych w skali astronomicznej oraz budową i prawami rządzącymi obiektami astronomicznymi. Tematem badań astrofizyki są procesy fizyczne we Wszechświecie dotyczące takich obiektów jak gwiazdy, galaktyki, materia międzygwiezdna oraz ich wzajemne oddziaływanie.
Nauki o przestrzeni kosmicznej
Zobacz też[ | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Hydrosfera – jedna z geosfer, ogół wód na Ziemi obejmujący wody podziemne i powierzchniowe: rzeki, jeziora, morza, oceany, lodowce i lądolody oraz bagna, a także zawarta w atmosferze i biosferze.Dyscyplina naukowa – część dziedziny naukowej, społecznie zorganizowana działalność badawcza nastawiona na wytwarzanie informacji (badania) oraz stosowania rezultatów tej działalności (teorie) w praktyce.
Warto wiedzieć że... beta
Galileusz (wł. Galileo Galilei; ur. 15 lutego 1564 w Pizie, zm. 8 stycznia 1642 w Arcetri) – włoski astronom, astrolog, matematyk, fizyk i filozof, twórca podstaw nowożytnej fizyki.
Hydrologia (z gr. hydor, woda) – dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem wody (pod każdą postacią), występującej w środowisku przyrodniczym.
Metody magnetotelluryczne [MT] – zespół metod geoelektrycznych wykorzystujących harmonicznie zmienne pole elektromagnetyczne do rozpoznawania rozkładu oporności w ośrodku geologicznym. Pole źródłowe generowane jest poprzez naturalne procesy będące skutkiem oddziaływania wiatru słonecznego na jonosferę lub też propagację w atmosferze fali elektromagnetycznej wywołanej przez odległe wyładowania atmosferyczne. Badania MT najczęściej stosowane są do rozpoznawania głębokich struktur, takich jak systemy geotermalne, złoża wód pitnych i ropy naftowej. Metoda magnetotelluryczna pozwala na zobrazowanie rozkładu przewodnictwa kompleksów skalnych na głębokości od kilkunastu metrów do setek kilometrów. Im głębiej położona jednostka, tym większą miąższość musi posiadać, aby mogła zostać prawidłowo zlokalizowana i rozpoznana.
Sir Isaac Newton (ur. 25 grudnia 1642/4 stycznia 1643 w Woolsthorpe-by-Colsterworth, zm. 20 marca 1726/31 marca 1727 w Kensington) – angielski fizyk, matematyk, astronom, filozof, historyk, badacz Biblii i alchemik.
Geofizyka otworowa (dawniej geofizyka wiertnicza) – jest to zespół metod geofizycznych realizowanych w otworze wiertniczym.
Planeta (późnołac. planeta, od gr. πλανήτ- planét-, πλανής planés, nowogr. πλανήτης planétes; dosł. „wędrowiec” od πλανάσθαι planásthai, wędrować) – zgodnie z definicją Międzynarodowej Unii Astronomicznej – obiekt astronomiczny okrążający gwiazdę lub pozostałości gwiezdne, w którego wnętrzu nie zachodzą reakcje termojądrowe, wystarczająco duży, aby uzyskać prawie kulisty kształt oraz osiągnąć dominację w przestrzeni wokół swojej orbity. W odróżnieniu od gwiazd, świecących światłem własnym, planety świecą światłem odbitym.
Meteorologia (gr. metéōron (μετέωρον) - unoszący się w powietrzu, lógos (λόγος)- słowo, wiedza) - nauka zajmująca się badaniem zjawisk fizycznych i procesów zachodzących w atmosferze, szczególnie w jej niższej warstwie - troposferze. Bada, jak te procesy wpływają na przebieg procesów atmosferycznych i stan pogody na danym obszarze.