• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Gatunek charakterystyczny

    Przeczytaj także...
    Gatunek towarzyszący – gatunek (lub niższy rangą takson), który występuje w danym syntaksonie, nie należy jednak ani do grupy gatunków charakterystycznych, ani wyróżniających. Oznaczany jest skrótem Comp. (od ang. companions).Charakterystyczna kombinacja gatunków – dla danego syntaksonu jest to zbiór wszystkich gatunków charakterystycznych, wyróżniających oraz towarzyszących o najwyższym stopniu stałości. Oznaczany jest skrótem ChSC (od ang. characteristic species combination). Tak np. charakterystyczną kombinację gatunków dla zespołu można określić wzorem:
    Stałość fitosocjologiczna gatunku (S) – cecha syntetyczna gatunku oznaczana w fitosocjologi. Określa względną częstość występowania danego gatunku w obrębie syntaksonu. Wyraża się ją w procentach fitocenoz, w których występuje dany gatunek w stosunku do ogólnej liczby fitocenoz zaliczonych do danego syntaksonu.

    Gatunek charakterystyczny – gatunek (lub niższy rangą takson), który występuje głównie w określonym syntaksonie, czyli na pewnym terytorium ma „punkt ciężkości” występowania w danym syntaksonie. Oznacza to że:

  • w innych syntaksonach nie spotyka się go wcale lub bardzo rzadko,
  • występuje z istotnie większym stopniem stałości w danym syntaksonie,
  • osiąga w nim większy stopień żywotności.

    • Przyczyną występowania danych gatunków w określonych zespołach roślinnych jest fakt, że gatunki te mają ściśle określone wymagania środowiskowe w zakresie tolerancji ekologicznej. Gatunek może być charakterystyczny generalnie, terytorialnie, regionalnie lub lokalnie.

    Gatunek (łac. species, skrót sp.) – termin stosowany w biologii w różnych znaczeniach, zależnie od kontekstu, w jakim występuje. Najczęściej pod pojęciem gatunku rozumie się:Gatunek wyróżniający, takson wyróżniający (ang. D. – differential species) – gatunek (lub niższy rangą takson), który, występuje w danym syntaksonie, nie występują natomiast w innych syntaksonach. Zwykle są to taksony o szerokiej amplitudzie. Z reguły taksony te nie należą do grupy taksonów charakterystycznych, czasami jednak mogą być równocześnie taksonami charakterystycznymi syntaksonów wyższej rangi.

    W syntaksonomii gatunki charakterystyczne oznaczane są skrótem Ch. Wraz z gatunkami wyróżniającymi i gatunkami towarzyszącymi tworzą tzw. charakterystyczną kombinację gatunków danego syntaksonu.

    Tak np. w zespole górskich ziołorośli i traworośli (Calamagrostietum villosae) rosnąć będą takie rośliny, które do życia potrzebują dosyć żyznej ziemi, dobrze nasłonecznionego, wilgotnego środowiska o przepuszczalnym podłożu, z przepływającą dobrze natlenioną wodą. Warunki takie znajdują się w okolicach potoków górskich, źródeł, kotlinek zasilanych wodą wypływającą spod skał, na wilgotnych polanach śródleśnych i obrzeżach lasów.

    Takson – jednostka zdefiniowana w systematyce organizmów jako grupa organizmów (populacja lub grupa populacji) zwykle uznawanych za filogenetycznie spokrewnione, wyróżniających się konkretną cechą różniącą je od innych jednostek taksonomicznych. Takson obejmuje wszystkie zawarte w nim taksony niższego poziomu. Kryterium pokrewieństwa stosowane jest w systemach filogenetycznych, mimo że taksonem w zasadzie może być dowolna grupa organizmów.Władysław Józef Matuszkiewicz (ur. 11 kwietnia 1921 we Lwowie, zm. 11 października 2013 w Grodzisku Mazowieckim) – polski botanik, fitosocjolog.

    Bibliografia[ | edytuj kod]

    1. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.




    Warto wiedzieć że... beta

    Syntakson – dowolna jednostka klasyfikacji fitosocjologicznej, odpowiednik taksonu w taksonomii zbiorowisk roślinnych. Syntaksonem jest konkretny zespół roślinności, związek, rząd i klasa zespołów.
    Syntaksonomia – dział fitosocjologii zajmujący się systematyką zbiorowisk roślinnych. W oparciu o określone i jednolite kryteria florystyczne porządkuje abstrakcyjne fitocenony w hierarchiczny układ jednostek, zwanych syntaksonami. Syntaksonomia jest nauką o zasadach i metodach porządkowania, a w szczególności o wyróżnianiu i opisywaniu syntaksonów. Ponieważ przedmiotem porządkowania jest roślinność, stanowiąca kontinuum i nie pozwalająca się podzielić na ostro odgraniczone grupy, system zbiorowisk roślinnych nie jest klasyfikacją lecz typologią - uporządkowaniem i schematyzacją złożonej rzeczywistości.
    Tolerancja ekologiczna (łac. tolerantia - "cierpliwa wytrwałość"; od łac. czasownika tolerare - "wytrzymywać", "znosić", "przecierpieć") – zdolność przystosowania organizmów do zmian czynników abiotycznych. Każdy gatunek i organizm wykazuje określony zakres tolerancji względem danego czynnika.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.011 sek.