Game Boy Color
Nintendo Company, Limited (jap. 任天堂, Nintendō) – firma założona 23 września 1889 przez Fusajirō Yamauchiego, w celu produkowania kart hanafuda do japońskiej gry o tej samej nazwie. W ciągu kilkudziesięciu lat firma zajęła się rynkiem gier konsolowych i stała się jednym z potentatów w tej dziedzinie.Modulacja częstotliwości, skr. FM (od ang. Frequency Modulation) – kodowanie informacji w fali nośnej przez zmiany jej chwilowej częstotliwości w zależności od sygnału wejściowego, tj. jej modulację.
Przenośna konsola gier wideo – lekkie, niewielkich rozmiarów urządzenie elektroniczne posiadające wbudowany ekran, klawisze sterowania i głośniki. Ich niewielkie rozmiary i waga umożliwia noszenie ich przy sobie i granie w dowolnym miejscu i czasie. W przeciwieństwie do konsoli zasilana jest prądem stałym, a ekran, głośniki i kontroler stanowią integralną część urządzenia.
Game Boy Color (jap. ゲームボーイカラー Gēmu Bōi Karā, w skrócie GBC) – przenośna konsola gier wideo wyprodukowana i wydana w 1998 roku przez Nintendo, będąca następcą konsoli Game Boy. Nowością w stosunku do poprzednika było wprowadzenie kolorowego wyświetlacza oraz portu podczerwieni. Najlepiej sprzedającą się grą na konsolę była Pokémon Gold i Silver.
Dane techniczne[ | edytuj kod]
Game Boy Color ma następujące dane techniczne: procesor 8-bitowy Z80, działający w trybie prędkości pojedynczej (4 MHz) i podwójnej (8 MHz), RAM 32 KB + 96 KB VRAM + 256 KB WRAM, dźwięk 4 kanałowy FM stereo, wyświetlacz ciekłokrystaliczny, 160 × 144 pikseli, produkowany przez Sharp Corporation, paletę 32768 kolorów (w tym do 56 kolorów jednocześnie na ekranie). Waży 138 gramów i jest zasilany przez 2 baterie AA o żywotności do 10 godzin.
Historia[ | edytuj kod]
Game Boy Color był odpowiedzią na naciski twórców gier, którzy uważali, że Game Boy nie spełniał ich oczekiwań pod względem możliwości technologicznych. Gracze domagali się też kolorowego wyświetlacza.
Powstały produkt, wydany w 1998 roku, wprowadził niewielkie zmiany w stosunku do Game Boya. Prędkość procesora zwiększono dwukrotnie, natomiast pojemność kartridży – czterokrotnie. Konsola oferowała kompatybilność wsteczną względem kartridżów z Game Boya, przy czym gry na tamtą platformę zostały dostosowane do Game Boya Color poprzez zastąpienie odcieni szarości kolorami. Mimo kompromisowych rozwiązań konsola uzyskała znaczącą popularność wśród graczy. Jej sprzedaż włącznie z oryginalnym Game Boyem wyniosła 118 milionów egzemplarzy.
Przypisy[ | edytuj kod]
- GB-Man. Gameboy Color. „Neo Plus”, s. 68, Styczeń 1999. Independent Press.
- ↑ Travis Fahs: IGN Presents the History of Game Boy (ang.). IGN, 2009-07-27. s. 5. [dostęp 2012-04-20].
- Game Boy Color (ang.). Nintendo. [dostęp 2012-04-20].
- Maciej Merkulowski: Historia mobilnych konsol Nintendo. GameStar, 2011-05-10. s. 2. [dostęp 2012-04-20].
- Game Boy (ang.). Business Week. [dostęp 2012-04-20].