Galeria Uffizi
Pałac (st.czes. palác, z wł. palazzo, z łac. palātium, Palātium, Palatyn) – reprezentacyjna budowla mieszkalna pozbawiona cech obronnych, rezydencja władcy, wielkopańska lub patrycjuszowska; od XIX w. także okazały gmach użyteczności publicznej, zwłaszcza siedziba władz lub instytucji państwowych.Anna Maria Medycejska ( ur.11 sierpnia 1667 Florencja - zm.18 lutego 1743 Florencja ) - wielka księżna Toskanii , elektorowa Palatynatu-Reńskiego.
Parmigianino – (właśc.: Girolamo Francesco Maria Mazzola) (ur. 11 stycznia 1503, zm. 24 sierpnia 1540) – włoski malarz, grafik manierystyczny. Jego przydomek artystyczny pochodzi od miejsca urodzenia (Parma). Charakterystyczne dla jego malarstwa wydłużenie postaci, wyszukany wdzięk i odrzucenie postulatów realizmu stały się cechami typowymi dla wielu malarzy doby manieryzmu.
Galeria Uffizi (wł. Galleria degli Uffizi) – galeria sztuki we Florencji, znajdująca się w pobliżu Piazza della Signoria, jedno z najstarszych muzeów w Europie. Na bryłę budowli składają się dwa prostokątne budynki połączone trzecim, wychodzącym galerią nad rzekę Arno. Dziedziniec pomiędzy dwoma skrzydłami Uffizi nosi nazwę Piazza degli Uffizi. Galeria jest podzielona na kilka pomieszczeń utworzonych dla dzieł z różnych szkół i stylów, w porządku chronologicznym.
Historia[ | edytuj kod]
Budowę Uffizi Kosma I Medyceusz powierzył architektowi i malarzowi Giorgio Vasariemu. Prace rozpoczęto w 1560 r. i po 20 latach ukończono budowlę, w której początkowo miały się mieścić florenckie urzędy administracyjne i sądownicze. Z tym pierwotnym przeznaczeniem wiąże się nazwa obiektu – uffizi w języku włoskim oznacza „urzędy”. Ponieważ w roku 1574 obaj Kosma I i Vasari zmarli, kontynuacją budowy zajęli się syn Kosmy Francesco I de’ Medici i Bernardo Buontalenti. W 1581 roku budowa Ufizzi została ukończona i na najwyższym piętrze pałacu powstała galeria utworzona przez Francesco I de’ Medici dla umieszczenia tam kolekcji dzieł sztuki zgromadzonej przez Medicich.
W budynkach od strony wewnętrznego dziedzińca, na parterze zbudowano otwartą loggię, poziom I piętra zamykają okna, na II piętrze umieszczono galerię. Na parterze, w niektórych filarach, wykonano nisze mieszczące posągi znanych osobistości Toskanii. W 1971 r. w zabudowaniach parteru odkryto pozostałości romańskiego kościoła San Pietro Scherraggio, w którym zachowały się freski Andrea del Castagno.
W 1993 r. samochód-pułapka eksplodował przy ulicy Via dei Georgofili, a eksplozja uszkodziła część pałacu, zabijając 5 osób. Najpoważniejszych zniszczeń doznał Pokój Niobe, tylko częściowo udało się go odrestaurować, ponieważ freski zostały nieodwracanie uszkodzone. Sprawców eksplozji nie udało się wykryć, ale podejrzewano o nią mafię.
Zbiory[ | edytuj kod]
Na I piętrze znajduje się Gabinet Rysunków i Sztychów (Gabinetto Disegni e Stampe degli Uffizi), jego kolekcję zapoczątkowały gromadzone w XVI wieku zbiory kardynała Leopolda Medyceusza.
Na II piętrze mieści się galeria ulokowana w 45 salach. Zbiory zostały podarowane miastu w 1737 r. przez Annę Marię Ludwikę z Medyceuszów. Oprócz nich, w pomieszczeniach II piętra umieszczono także Archiwum Państwowe przechowujące cenne dokumenty związane z historią Florencji.
Wśród zbiorów Galerii Uffizi przeważają obrazy szkół włoskich i flamandzkich. W salach eksponowane są dzieła malarzy takich jak:
Znajduje się tu także galeria autoportretów słynnych malarzy. Są tu podobizny Andrea del Sarto, Bronzino, Berniniego, Rembrandta, Rubensa, van Dycka, Hogartha, Delacroix i wielu innych. W salach umieszczono także kolekcję starożytnych rzeźb. Wystawiane są również gobeliny (m.in. 8 arrasów tkanych w Brukseli według kartonów narysowanych przez Lukasa de Herre).
Podczas zwiedzania galerii można zobaczyć wizerunki polskich władców. Wystawiane są obrazy z podobiznami Zygmunta I, Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Jana III Sobieskiego, Augusta II i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wśród miniatur znajdują się portrety Henryka Walezego, Stefana Batorego, Teresy Lubomirskiej i Heleny Radziwiłłowej.
