Front meteorologiczny
Front chłodny - jeden z trzech rodzajów frontu atmosferycznego. Jest to granica między nacierającą chłodną masą powietrza i ustępującą masą ciepłą. Przeważnie ma charakter burzowy, a głównym typem chmur występujących w obrębie tego frontu jest cumulonimbus.Front zokludowany (łac. ocludo, zamykać) – jeden z trzech rodzajów frontów atmosferycznych. Stanowi on kombinację frontu chłodnego i frontu ciepłego. Na mapach synoptycznych okluzje oznacza się linią fioletową lub brązową z półkolami i trójkątami.
Front stacjonarny – strefa przejściowa pomiędzy ciepłą i zimną masą powietrza, nie przemieszczająca się lub poruszająca się z prędkością mniejszą niż 2 m/s.
Front meteorologiczny, front atmosferyczny (łac. frons, czoło, twarz) – wąska strefa przejściowa oddzielająca masy powietrza o różnych właściwościach termicznych i wilgotnościowych.
Opis[ | edytuj kod]
W tej strefie, o szerokości od kilkudziesięciu do kilkuset kilometrów, bardzo małym nachyleniu względem powierzchni ziemi (kilka stopni), następuje mieszanie się powietrza, co często przejawia się intensywnymi zjawiskami pogodowymi. Poniżej frontu znajduje się powietrze chłodne, powyżej ciepłe. W zależności od kierunku ruchu mas powietrza rozróżnia się front ciepły – gdy ciepłe powietrze nasuwa się na powietrze chłodne oraz front chłodny, gdy chłodne powietrze wciska się pod powietrze ciepłe. W strefie frontu chłodnego powstają chmury kłębiaste deszczowe, powodując silny ale krótkotrwały opad obejmujący mały obszar. Front powstały z połączenia frontu ciepłego z doganiającym go frontem chłodnym to front okluzji. Kiedy strefa frontu nie przemieszcza się jest to front stacjonarny. Z fizycznego punktu widzenia (opisu stanu atmosfery układem równań) front atmosferyczny jest strefą nieciągłości.
Ze względu na duże różnice temperatur na niewielkiej przestrzeni w strefie frontu występują silne wiatry i inne gwałtowne zjawiska atmosferyczne – np. burze.
Symbole graficzne frontów atmosferycznych[ | edytuj kod]
