• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Formacja wojskowa

    Przeczytaj także...
    Halina Maria Buczyńska-Zgółkowa (ur. 24 lutego 1947 w Babimoście) – profesor językoznawstwa na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Termin można zdefiniować jako nazwę, o umownie ustalonym znaczeniu, przyporządkowaną do pojęcia wchodzącego w zakres zainteresowań określonej dziedziny: nauki, techniki, gospodarki, działalności zawodowej, działalności wychowawczej, sportu itp.
    Etymologia, źródłosłów – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu. Jednocześnie wyraz ten oznacza objaśnienie pochodzenia konkretnego wyrazu i jego znaczenia.

    Formacja

    Etap – dawniej część obszaru własnego państwa, przeznaczona do bezpośredniego prowadzenia wojny, oraz całe nieprzyjacielskie terytorium, zajęte przez własne wojska nazywana była obszarem wojennym. Obszar wojenny podporządkowany był władzy naczelnego wodza w zakresie przewidzianym w odpowiednim ustawodawstwie wojskowym. Obszar wojenny podzielony był przez naczelnego wodza na pasy działań armii. Dowódcy armii dzielili oddaną sobie część obszaru wojennego (pasy działań armii) na: 1) obszar operacyjny, to jest obszar bezpośrednich działań bojowych, 2) obszar etapowy armii.Język potoczny – forma posługiwania się językiem służąca bezpośredniej komunikacji międzyludzkiej i przeważnie niezapisywana.
    1. termin pochodzący od łacińskiego źródłosłowu formare = kształtować, porządkować, posiadający dawniej w języku wojskowym podwójne znaczenie. W znaczeniu regulaminowym termin formacja oznaczał oddział. Mówiło się o formacjach zapasowych, formacjach etapowych itp. Przy tym jednak termin formacja posiadał charakter mniej określony od terminu jednostka. W języku potocznym, nieregulaminowym termin formacja bywał używany w znaczeniu uszykowania. W tym znaczeniu mówiło się o formacjach bojowych, formacjach luźnych, formacjach zwartych itp.
    2. łac. formatio = kształtować. Dawniej oddział wojskowy jednego rodzaju wojska (pułk piechoty, artylerii) lub ogólna nazwa jednostek wojskowych, określająca charakter ich uszykowania bojowego (f. bojowe, zwarte, luźne). W języku potocznym ogólne określenie jednego rodzaju wojska lub służby (mówi się: formacje wojskowe zamiast rodzaje wojsk i służb).
    3. Jednostka w strukturze organizacji wojskowej wyodrębniona na przykład na podstawie rodzaju broni.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Laskowski 1937 ↓, s. 660.
    2. Laprus (red.) 1979 ↓, s. 117.
    3. Bordziłowski 1967 ↓, s. 408.
    4. Zgółkowa (red.) 1997 ↓, s. 403.

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Encyklopedia wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. VI: Obrączki Kościuszkowskie - Przemysł II. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1937.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa. Jerzy Bordziłowski (przewodn. kom. red.). T. I: A-J. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1967.
  • Halina Zgółkowa (red.): Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. T. 11. Poznań: Wydawnictwo Kupisz, 1997. ISBN 83-900203-3-5.
    • Piechota (lub infanteria) – wojsko walczące pieszo. Dawniej przemieszczało się pieszo, dzisiaj wykorzystuje inne środki transportu. Znane i wykorzystywane od starożytności do czasów współczesnych jako jeden z podstawowych składników armii. Piechota zawsze walczyła w najbliższej odległości wroga.Rodzaj wojsk 1) w znaczeniu dosłownym jednostki (oddziały, związki taktyczne i operacyjne) o jednakowym podstawowym uzbrojeniu i zasadach prowadzenia działań oraz wspólnym systemie szkoleniowym, organizacyjnym i zaopatrzeniowym, przeznaczone do bezpośredniego zwalczania przeciwnika (nieprzyjaciela). W siłach zbrojnych poszczególnych państw stosowana jest odmienna klasyfikacja rodzajów wojsk. W większości państw wojska lądowe, jako rodzaj sił zbrojnych, składają sie z następujących rodzajów wojsk:




    Warto wiedzieć że... beta

    Łacina, język łaciński (łac. lingua Latina, Latinus sermo) – język indoeuropejski z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, wywodzący się z Lacjum (łac. Latium), krainy w starożytnej Italii, na północnym skraju której znajduje się Rzym.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.614 sek.