Flora - mitologia
Przeczytaj także...
Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie, służący jednemu bogu. Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Najwyższy rangą był flamen Jowisza, zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa flamen Martialis i Kwiryna flamen Quirinalis. Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom jak: Wulkan, Flora, Pomona.Junona (łac. Iuno) – bogini rzymska, małżonka Jowisza. Zakresem swych możliwości i obowiązków przypominała Herę. Często jest z nią utożsamiana. Była opiekunką życia kobiet, w tym życia seksualnego i macierzyństwa. Należała do Trójcy Kapitolińskiej, w skład której wchodzili również bóg Jowisz i bogini Minerwa.
Chloris (gr. Χλωρις Chlōris ‘Zielona’, łac. Chloris, Flora, od flor, floris ‘kwiat’) – w mitologii greckiej nimfa, bogini kwiatów; utożsamiana z rzymską Florą.
Flamen – kapłan w starożytnym Rzymie, służący jednemu bogu. Kolegium flaminów składało się z 15 kapłanów. Najwyższy rangą był flamen Jowisza, zwany flamen Dialis. Dwaj kolejni to flamen Marsa flamen Martialis i Kwiryna flamen Quirinalis. Pozostali służyli mniejszym bogom i boginiom jak: Wulkan, Flora, Pomona.Junona (łac. Iuno) – bogini rzymska, małżonka Jowisza. Zakresem swych możliwości i obowiązków przypominała Herę. Często jest z nią utożsamiana. Była opiekunką życia kobiet, w tym życia seksualnego i macierzyństwa. Należała do Trójcy Kapitolińskiej, w skład której wchodzili również bóg Jowisz i bogini Minerwa.
Chloris (gr. Χλωρις Chlōris ‘Zielona’, łac. Chloris, Flora, od flor, floris ‘kwiat’) – w mitologii greckiej nimfa, bogini kwiatów; utożsamiana z rzymską Florą.
Flora – rzymska bogini kwiatów i wiosny, uosobienie siły życiodajnej, dzięki której przyroda rozkwita.
Pierwotnie czczona przez Sabinów, którzy poświęcili jej miesiąc odpowiadający w kalendarzu rzymskim kwietniowi. Według mitu została wprowadzona do Rzymu przez Tytusa Tacjusza. Posiadała w mieście swojego kapłana, jednego z dwunastu mniejszych flaminów. Na jej cześć obchodzono Floralia, przypadające na okres od 28 kwietnia do 3 maja, w trakcie których ludzie przystrajali się kwiatami, a w cyrku odbywały się igrzyska. W święcie tym brały udział kurtyzany.
Mozaika – dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, wykonana z drobnych, o różnej kolorystyce (dwu lub wielobarwne), fakturze i kształcie kamyczków, kawałków szkła lub ceramiki. Elementy są przyklejone do podłoża przez ułożenie na niezwiązanej zaprawie, wapiennej, cementowej lub żywicy pochodzenia roślinnego (mastyks z drzewa Pistacia lentiscus). Stosowana jest do zdobienia posadzek, ścian, kopuł, sklepień, apsyd w budownictwie sakralnym i świeckim, mebli (zwłaszcza blatów stołów, sepetów, biurek).Flora Farnese – starożytna rzeźba marmurowa, uważana za rzymską kopię lub naśladownictwo greckiego oryginału z IV wieku p.n.e., przedstawiającego prawdopodobnie Afrodytę, być może nawiązująca do dzieła Praksytelesa. Znajduje się w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Neapolu. Odkryta przypuszczalnie z posągiem tzw. Pomony, stanowiła część większej grupy rzeźbiarskiej.
W okresie hellenistycznym często wiązana z grecką Afrodytą. Owidiusz utożsamił ją z nimfą Chloris, której zakochany w niej Zefir oddał władzę nad kwiatami. Powiązał ją także z mitem o narodzeniu Marsa. Junona, oburzona cudownymi narodzinami Minerwy, która wyskoczyła z głowy Jowisza, otrzymała w podarunku od Flory cudowny kwiat, dzięki któremu stała się brzemienna bez udziału męża. Wydała wówczas na świat boga, którego imieniem nazwano pierwszy miesiąc wiosny (Martius).
Circus Maximus (wł. Circo Massimo – cyrk największy) – najstarszy i największy cyrk starożytnego Rzymu. Był usytuowany pomiędzy wzgórzami Palatynu i Awentynu. Jego początki wiążą się z panowaniem Tarkwiniusza Starego. Od VI w. p.n.e. do IV w. cyrk wielokrotnie rozbudowywano i przebudowywano. W ostatecznym kształcie mieścił widownię na 250 000 osób i miał wymiary 544 x 129 m. Rozgrywano w nim przede wszystkim wyścigi rydwanów, ale nie tylko, np. Juliusz Cezar urządzał także polowania.Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego, stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara, czyli do roku 46 p.n.e. włącznie.
W Rzymie Flora posiadała dwie świątynie: starszą na Kwirynale i młodszą w pobliżu Circus Maximus, wzniesioną w 238 roku p.n.e. Zachowały się liczne wizerunki bogini z okresu starożytnego, w tym m.in. rzeźba znana jako Flora Farnese, będąca przypuszczalnie rzymskim naśladownictwem greckiego oryginału z IV wieku p.n.e., fresk ze Stabii z około 60 n.e. i mozaika Flora z Baccana z ok. 300 n.e.
Stabie (łac. Stabiae, obecnie Castellammare di Stabia) - miasto w starożytnej Kampanii, położone na południe od Pompejów.Martius (łac. – miesiąc marzec) – w starożytnym kalendarzu rzymskim miesiąc poświęcony bogu wojny – Marsowi, od którego brał nazwę, będący także początkiem sezonu operacji wojskowych. Liczył 31 dni.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 2001, s. 108. ISBN 83-7132-526-6.
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 154–155. ISBN 83-7183-239-7.
- ↑ Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 104. ISBN 978-83-04-04673-3.
Tytus Tacjusz (łac. Titus Tatius) – według rzymskiej legendy król sabińskiego miasta Cures, który po porwaniu Sabinek stanął na czele wojsk sabińskich walczących z Rzymem.WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Warto wiedzieć że... beta
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Owidiusz, Publius Ovidius Naso (43 p.n.e. - 17 lub 18 n.e.) – jeden z najwybitniejszych elegików rzymskich, najbardziej utalentowany poeta epoki Augusta, należący do młodszego pokolenia twórców augustowskich. Syn bogatego ekwity z Sulmony (środkowa Italia). Zrezygnował z kariery urzędniczej i poświęcił się pisarstwu. Znajomy Horacego, przyjaciel Propercjusza. Najbardziej znany z utworów o tematyce miłosnej: Ars amatoria (Sztuka kochania), Amores - Pieśni miłosne, a także poematu epickiego "Metamorfozy". Utwór Sztuka kochania (Ars amandi, Ars amatoria) w 1564 r. trafił do indeksu ksiąg zakazanych.
Epoka hellenistyczna – okres w dziejach regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu (zwłaszcza obszarów znajdujących się pod greckim panowaniem), którego początek wyznacza śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 roku p.n.e., a koniec rzymskie podboje zakończone zajęciem ptolemejskiego Egiptu w 30 roku p.n.e. Niekiedy zwany hellenizmem, lub epoką aleksandryjską.
Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
Fresk (z wł. fresco - świeży) – technika malarstwa ściennego polegająca na malowaniu na mokrym tynku farbami odpornymi na alkaliczne działanie zawartego w zaprawie wapna. Inne nazwy to al fresco i buon fresco.
Afrodyta (gr. Ἀφροδίτη Aphrodítē, łac. Aphrodite, Venus) – w mitologii greckiej bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodności. Najbardziej urodziwa z bogiń antycznych mitów.
Minerwa (łac. Minerva) – była w mitologii rzymskiej pierwotnie boginią sztuki i rzemiosła, ale także boginią mądrości, nauki i literatury. Jest to prawdopodobnie bóstwo pochodzenia etruskiego (znamy etruską boginię Menrva).
Razem z Jowiszem i Junoną tworzyła Trójcę Kapitolińską.