• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Fizjologia patologiczna

    Przeczytaj także...
    Materializm – pogląd, według którego istnieje tylko materia. Jednym z odmiennych poglądów od materializmu jest idealizm ontologiczny.Atom – podstawowy składnik materii. Składa się z małego dodatnio naładowanego jądra o dużej gęstości i otaczającej go chmury elektronowej o ujemnym ładunku elektrycznym.
    Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.

    Fizjologia patologiczna, patofizjologia dział fizjologii i jednocześnie patologii (niektóre źródła podają, że jest to tylko dział patologii), zajmujący się badaniem zmian i zaburzeń w pracy komórek, narządów i układów (pokarmowego, nerwowego, limfatycznego itd.) organizmu będących wynikiem choroby.

    Fizjologia (gr. φυσιολογία, od φύσις - natura + λόγος - nauka) – nauka o mechanizmach rządzących przebiegiem czynności życiowych organizmów.Temperament – podstawowe, względnie stałe czasowo cechy osobowości, które manifestują się w formalnej charakterystyce zachowania. Cechy te występują już we wczesnym dzieciństwie i są wspólne dla człowieka i zwierząt. Będąc pierwotnie zdeterminowanym przez wrodzone mechanizmy fizjologiczne, temperament podlega zmianom zachodzącym pod wpływem dojrzewania (i starzenia się) oraz niektórych czynników środowiskowych. (Regulacyjna teoria temperamentu Strelau)

    Rys historyczny[ | edytuj kod]

    Na przestrzeni wieków istotę choroby ujmowały liczne hipotezy wychodzące z przeciwstawnych założeń: idealistycznych lub realistycznych, spirytualistycznych lub materiaistycznych, czynnościowych lub morfologicznych, starając się określić to zjawisko i sprowadzić je do zaburzeń najbardziej podstawowych procesów życiowych.

    Iwan Pietrowicz Pawłow (ros. Иван Петрович Павлов, ur. 14 września/26 września 1849 w Riazaniu, zm. 27 lutego 1936 w Leningradzie) – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z 1904 roku.<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>,

    Pierwszą pełną teorię choroby - humoralną - stworzył największy lekarz starożytności Hipokrates z Kos (około 460 - 377 r. p.n.e.). Za podstawowe substancje organizmu uznał on cztery soki: śluz, krew, żółć i tzw. czarną żółć (wytwarzaną jego zdaniem - w śledzionie). Prawidłowy stosunek tych płynów miał decydować o prawidłowych czynnościach organizmu, natomiast przewaga któregoś z nich miała wywoływać chorobę. Mimo iż współczesna medycyna jest daleka od przyjęcia koncepcji Hipokratesa, to o jej żywotności świadczą niektóre założenia akceptowane przez wielkich lekarzy XIX i XX wieku - Rokitansky'ego i Pawłowa - oraz duże analogie z dzisiejszą nauką o konstytucjach (temperamentach) człowieka: sangwinistycznej (łac. sangius - krew), flegmatycznej (gr. phlegma - śluz), cholerycznej (gr. chole - żółć) i melancholicznej (gr. melas chole - czarna żółć).

    Patomorfologia - dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.

    Przeciwstawną teorię stworzył rzymski lekarz i filozof Asklepiades Odrzucił on tłumaczenie choroby "niepomyślnym stanem soków" i przyjął, że jest ona skutkiem zmiany w atomach i przestrzeniach międzyatomowych; uznał przy tym za największe te zmiany, które zachodzą w stałych częściach organizmu. Teoria ta, zwana solidystyczną (łac. solidus - stały, twardy), była pierwszą teorią komórkową, tłumaczącą zjawiska chorobowe.

    Żółć (łac. bilis lub fel, gr. chole) – płynna wydzielina wątroby, jedna z substancji wspomagających soki trawienne.Choleryk (gr. chole – żółć, stąd "żółć go zalewa") – przeciwieństwo flegmatyka, typ pobudliwy, przejawiający tendencje do ciągłego niezadowolenia i agresji. Charakteryzuje go silne przeżywanie emocji oraz duża energia życiowa i aktywność. Głównym pragnieniem choleryków jest dominacja, od innych z kolei oczekują podporządkowania się i uznania dla swojej ciężkiej pracy. Cholerycy bywają uparci, a ich reakcje na bodźce są szybkie i często nieprzemyślane, bywają też zakompleksieni. Często żałują wypowiedzianych słów. Są nastawieni na działania i kierowanie. Wzbudzają wśród ludzi zaufanie i respekt, często pracują dla potrzeb grupy. Są szybcy w działaniu, preferują pracę, którą mogą sami zorganizować. Lubią przewodzić i organizować pracę innym. Gdy ktoś się z nim nie zgodzi, denerwuje się, krzyczy, staje się agresywny. Choleryk to osobnik dominujący, władczy i wyraża to całą swoją postawą i sposobem gestykulowania (wysunięty w kierunku słuchaczy wskazujący palec, uderzanie pięścią w blat stołu). Jego twarz zazwyczaj wskazuje na to, że mocno się zastanawia, mało tam jest uśmiechu, raczej zaciśnięte usta i szczęki oraz zmarszczone czoło.

    Zobacz też[ | edytuj kod]

  • patomorfologia



    • w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

    Warto wiedzieć że... beta

    Sangwinik (łac. sanguis, czyt. sangwis – krew) – najbardziej ustabilizowany typ charakteru. Sangwinik to osoba o optymistycznym podejściu do życia, otwarta na relacje interpersonalne, towarzyska, beztroska. Lubi być w centrum zainteresowania, władcza i dominująca, czasem dumna i spoglądająca na innych "z góry". Jest emocjonalna i spontaniczna, ma duże poczucie humoru, potrafi przyciągać do siebie ludzi. Tryska energią i entuzjazmem, jest twórcza, lubi komplementy, szybko się odwzajemnia.
    Krew (łac. sanguis, stgr. αἷμα, haima) – płyn ustrojowy, który za pośrednictwem układu krążenia pełni funkcję transportową oraz zapewnia komunikację pomiędzy poszczególnymi układami organizmu. Krew jest płynną tkanką łączną, krążącą w naczyniach krwionośnych (układ krwionośny zamknięty) lub w jamie ciała (układ krwionośny otwarty). W szerokiej definicji obejmuje krew obwodową i tkankę krwiotwórczą, a w wąskiej tylko tę pierwszą. Jako jedyna (wraz z limfą) występuje w stanie płynnym. Dziedzina medycyny zajmująca się krwią to hematologia.
    Spirytyzm – doktryna stworzona w połowie XIX wieku przez francuskiego naukowca Hipolita Rivaila (pod pseudonimem Allan Kardec), głosząca istnienie w każdym człowieku "czynnika myślącego", który po śmierci odłącza się od ciała fizycznego i wciela przez reinkarnację w kolejne istoty. Zmarli, a jeszcze nie reinkarnowani ludzie mogą się porozumiewać z żywymi bezpośrednio, albo za pośrednictwem specjalnie uzdolnionych w tym kierunku osób (medium).
    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
    Asklepiades (ur. około 124 p.n.e. lub 129 p.n.e., zm. w 40 p.n.e.) - rzymski lekarz i filozof greckiego pochodzenia. Zwolennik atomizmu Epikurejskiego i mechanicznego objaśniania czynności organizmu, zalecał wino jako uniwersalny środek leczniczy. Przypisywane jest mu również wynalezienie tracheotomii.
    Morfologia krwi, badanie morfologiczne krwi (ang. complete blood count, w skrócie CBC) – podstawowe, diagnostyczne badanie krwi, polegające na ilościowej i jakościowej ocenie występujących w niej elementów morfotycznych.
    Hipokrates z Kos (gr. Ἱπποκράτης; ur. ok. 460 p.n.e. na wyspie Kos, zm. ok. 370 p.n.e. w Larysie) – lekarz grecki, jeden z najwybitniejszych prekursorów współczesnej medycyny, obdarzony przydomkiem "ojca medycyny". Jego imię pierwotnie zapisywane było przez dwa p(π). Z czasem jednak, w XX wieku, dokonano zmiany pisowni na jedno p. Obecnie wraca się do pierwotnej pisowni przez dwa p (π). Różnica o tyle istotna, iż Hipokrates oznacza z greckiego podwładny, a Hippokrates – koniowładny.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.018 sek.