Fidelis z Sigmaringen
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Śluby zakonne (profesja zakonna) – w Kościele katolickim – zobowiązanie członka danej wspólnoty do przestrzegania rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (wobec przełożonych zakonnych oraz papieża).Święci i błogosławieni rodziny franciszkańskiej − ogłoszeni przez papieży świętymi i błogosławionymi członkowie trzech zakonów założonych przez św. Franciszka z Asyżu, tzn. braci mniejszych, klarysek, tercjarzy oraz franciszkańskich zgromadzeń żeńskich i męskich.
Fidelis z Sigmaringen (ur. 1578 w Sigmaringen w Szwabii, zm. 24 kwietnia 1622 w Seewis w Szwajcarii) – szwabski zakonnik i kapłan Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów (OFMCap.), kaznodzieja i kontrreformator, męczennik chrześcijański, święty Kościoła katolickiego
Kontekst bliższy epoki[ | edytuj kod]
Fidelis żył w czasach kontrreformacji. W Szwajcarii były znane już poglądy Zwingliego, który w wielu sprawach podzielał zdanie Lutra. Ta specyfikacja prowadziła do wielu zamieszek i konfliktów, gdyż oprócz katolicyzmu obecnych było w Szwajcarii kilka odłamów protestantyzmu. Rządzący każdym kantonem opowiadał się, do którego kościoła włączyć swoje terytorium. Wybuchały ciągłe walki, a miasta przechodziły na inne wyznania, zaburzając jedność państwa. Aby temu przeciwdziałać, władcy katoliccy prosili w Rzymie o zakonników i kaznodziejów, którzy prowadziliby działalność kontrreformacyjną. Z taką prośbą zwrócił się arcyksiążę Ferdynand i jego małżonką – Anną Katarzyną. W ten sposób został założony pierwszy kapucyński klasztor w Innsbrucku i inne (m.in. w Feldkirche, w którym żył i pracował Fidelis).
Narodziny i lata młodzieńcze[ | edytuj kod]
Marek Roy urodził się w 1577 r. w księstwie Hohenzollern-Sigmaringen i był drugim synem Jana i Genowefy z Tübingen, która początkowo będąc luteranką, przeszła na katolicyzm. Po śmierci ojca zaczął studia na uniwersytecie we Fryburgu, gdzie uzyskał stopień magistra nauk wyzwolonych, następnie rozpoczął studia prawa, które ostatecznie po wielu latach uwieńczył tytułem doktora obojga praw. Później odbywał podróż po Europie (Francja, Włochy, Hiszpania), jako opiekun i przewodnik dzieci bogatego szlachcica, Jana Wilhelma ze Stotzingen. W 1610, po powrocie do ojczyzny, podjął przerwane studia prawnicze, które ukończył zdaniem egzaminu doktorskiego, 11 maja 1611 r. Następnie udał się do Ensisheim na praktyki. Jako adwokat wyrobił sobie dobrą reputację, lecz zgorszony i rozczarowany różnymi intrygami i manipulacjami swojego zawodu, postanowił wstąpić do kapucynów.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]