Fenicjanizm
Palestyńczycy – część arabskich mieszkańców byłego brytyjskiego terytorium mandatowego Palestyny, obecnie skupionych na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy - tworzących Autonomię Palestyńską. Pozostała część - to tzw Arabowie izraelscy, zamieszkujący w Izraelu. Nazwa Palestyńczycy/ Filastyni pochodzi od indoeuropejskich Filistynów, zasiedlających w starożytności wąski, nadmorski pas ziemi, obejmujący Strefę Gazy i jej północne przyległości z miastami Aszdod i Aszkelon. Poza nazwą semiccy Palestyńczycy i niesemiccy Filistyni nie mają jednak ze sobą nic wspólnego.Libańska Partia Socjalno-Demokratyczna lub Kataeb, czyli Falangi Libańskie (arab. Al-Kata’ib al-Lubnanijja) – konserwatywna libańska partia polityczna, oficjalnie świecka, ale popierana głównie przez maronitów. Kataeb należy do Międzynarodówki Chadeckiej. Przewodniczącym partii jest były prezydent Libanu, Amin Dżemajel, zaś wiceprzewodniczącymi: Szaker Aoun i Sejaan Azzi.
Chrześcijaństwo, chrystianizm (gr. Χριστιανισμóς, łac. Christianitas) – monoteistyczna religia objawienia, bazująca na nauczaniu Jezusa Chrystusa zawartym w kanonicznych ewangeliach. Jej wyznawcy uznają w nim obiecanego Mesjasza i Zbawiciela, który ustanowił Królestwo Boże poprzez swoje Zmartwychwstanie. Kanon wiary chrześcijańskiej został spisany w Nowym Testamencie i przekazywany jest przez Kościoły.
Fenicjanizm to forma libańskiego nacjonalizmu, który opowiada się za kontrowersyjnym poglądem, stwierdzającym, iż naród libański nie jest etnicznie arabski. Jego zwolennicy twierdzą, że chrześcijańscy Libańczycy mają fenickie korzenie i nie są Arabami.
Kontrowersje[ | edytuj kod]
W czasie wojny domowej w Libanie przemoc powodowana względami politycznymi doprowadzała do wzrastających podziałów w społeczeństwie libańskim. Członkowie chrześcijańskich prawicowych grup poszukiwali różnych sposobów na odróżnienie się od grup muzułmańskich i palestyńskich. Z tego też powodu doszło do odrodzenia wiary w różnorodność pochodzenia etnicznego mieszkańców Libanu. Twierdzili oni, iż wspólnoty chrześcijańskie wyróżniały się etnicznie spośród innych ludów, znajdujących się przez wieki pod panowaniem Imperium Osmańskiego; powiązali to z bardziej współczesnym oporem wobec Syrii i jej interwencji w czasie wojny domowej w Libanie. Fenicjanizm często postrzegany jest jako radykalna odpowiedź na panarabizm i nacjonalizm wielkosyryjski.
Fenicjanizm i libańska milicja chrześcijańska[ | edytuj kod]
Pojawiały się sugestie, iż libańska milicja określana jako "chrześcijańska" powinna zostać nazwana milicją fenicjańską z powodu jej tożsamości, ideologii i prowadzonej przez nią polityki. Składała się w większości z chrześcijan, jednak ich wyznanie miało niewiele wspólnego z ich ideologią jako organizacji paramilitarnej, ponieważ postrzegali oni siebie jako Fenicjan, a muzułmanów jako arabskich najeźdźców, którzy przynieśli islam do Libanu. Armia Południowego Libanu i Falangi Libańskie były silnie związane z Izraelem, mając wspólnego wroga, jakim byli Palestyńczycy.
Pomimo tego że koncepcja fenickich korzeni kulturowych i etnicznych zostały wykorzystane politycznie, nie oznacza to, iż takie twierdzenia są zupełnie pozbawione podstaw naukowych. Ostatnie badania wskazują, iż fenicka kultura i język są ciągle obecne we współczesnej libańskiej kulturze, zarówno w chrześcijańskiej, jak i muzułmańskiej części społeczeństwa. Z drugiej strony jednak, testy DNA i badania ekspertów z National Geographic wykazały, iż większość Libańczyków, niezależnie od ich wyznania, posiada podobne DNA.