Falenopsis, ćmówka (Phalaenopsis Blume) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 66-69 gatunków występujących naturalnie w Azji południowo-wschodniej i północnej Australii. Rośliny te są łatwe w uprawie i cechują się długotrwałym kwitnieniem, ich kwiaty są okazałe, różnobarwne, niektóre wydzielają zapach. Dlatego należą do popularnych roślin ozdobnych uprawianych w pomieszczeniach. W ofercie handlowej i uprawie znajduje się kilka tysięcy mieszańców międzygatunkowych i kilkadziesiąt mieszańców międzyrodzajowych, podczas gdy gatunki botaniczne w uprawie są rzadziej spotykane. Rośliny z tego rodzaju stanowią 3/4 obrotu handlowego storczykami na świecie.
Epidendronowe (Epidendroideae) – podrodzina w obrębie storczykowatych (Orchidaceae). Należy do niej ok. 650 rodzajów liczących ok. 18 tysięcy gatunków występujących na wszystkich kontynentach z wyjątkiem obszarów okołobiegunowych i pustyń. Jest to grupa siostrzana podrodziny storczykowych (Orchidoideae). Zaliczane tu rośliny są często epifityczne, nierzadko myko-heterotroficzne.Phalaenopsis stuartiana – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Zasięg gatunku obejmuje tylko Filipiny, gdzie rośnie na nizinach jako epifit w wilgotnych lasach równikowych. W naturze gatunek był intensywnie eksploatowany do celów hodowlanych i jako zagrożony umieszczony został w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych opublikowanej w 1997 roku przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. W wydaniu z 2004 roku gatunek już nie został wymieniony. Roślina ceniona w uprawie ze względu na efektowne liście i kwiaty.
Nazwa rodzajowa nadana została przez Carla Ludwiga Blume w 1825 roku w publikacji Bijdragen tot de flora van Nederlandsch Indië. W pracy swej Blume nie wyjaśnił źródłosłowu, ale przyjmuje się, że nazwa pochodzi z języka greckiego – słowo „Phalaena” oznacza w systemie Karola Linneusza w 1758 rodzaj obejmujący ćmy, które współcześnie klasyfikowane są do różnych grup systematycznych (rodzajów i rodzin) (słowo falaina w języku greckim oznacza wieloryba). Końcowy człon nazwy rodzajowej – „opsis” – znaczy „podobny”. Podobieństwo do ciem odnosić się ma do wyglądu kwiatów. W języku polskim rodzaj w połowie XIX wieku nazwany został przez Ignacego Czerwiakowskiego (Botanika szczególna) mianem „cmotnik” i była to jedyna nazwa tego rodzaju opublikowana do początków XX wieku. Później rozpowszechniła się nazwa „ćmówka” będąca tłumaczeniem nazwy naukowej. Takie nazwy pochodzące z tłumaczeń uznano w odniesieniu do storczyków już w latach 80. XX wieku za nienaturalne i mało zrozumiałe. Od tego czasu spopularyzowała się spolszczona nazwa naukowa – falenopsis.
Sinice, cyjanofity, cyjanobakterie, cyjanoprokariota (Cyanobacteria) – gromada organizmów samożywnych, dawniej uznawanych za rośliny, według nowszej taksonomii zaliczanych do Procaryota (prokarioty, królestwo bakterii).Chrysoperla carnea – w szerokim znaczeniu (sensu lato, s. l.) grupa gatunków kryptycznych, a w wąskim znaczeniu (sensu stricte, s. s.) gatunek owada z rodziny złotookowatych (Chrysopidae). W języku polskim był opisywany w literaturze pod zwyczajową nazwą złotook zwyczajny lub złotook drapieżny.
Rozmieszczenie geograficzne[ | edytuj kod]
Najwięcej gatunków tego rodzaju występuje w Indonezji oraz w Filipinach. Różne gatunki zasiedlają jednak rozległe obszary południowo-wschodniej Azji na obszarze od Indii po południowe Chiny (Tajwan), a poprzez wyspy Archipelagu Malajskiego sięgają po Nową Gwineę i Archipelag Bismarcka oraz Queensland w północnej Australii.
Erwinia – rodzaj Gram-ujemnych bakterii o kształcie pałeczek należących do rodziny Enterobacteriaceae. Nazwa rodzaju pochodzi od imienia jednego z pierwszych fitopatologów Erwina Smitha. Większość bakterii należących do tej rodziny są patogenami roślin o dużym znaczeniu gospodarczym. Produkują one enzymy powodujące hydrolizę pektyn spajających komórki w roślinie. Powoduje to oddzielanie się komórek, co powoduje ich zamieranie objawiające się gniciem roślin.Pseudobulwa, nibybulwa – zgrubiały, nadziemny fragment łodygi obecny u wielu roślin storczykowatych (Orchidaceae) cechujących się wzrostem sympodialnym. W odróżnieniu od bulw nie jest skróconym pędem o ograniczonym wzroście. Pseudobulwy powstają z jednego międzywęźla (heteroblastyczne) lub z kilku międzywęźli (homoblastyczne). Na szczycie pseudobulw heteroblastycznych wyrastają pojedyncze liście, czasem kwiatostan. W przypadku pseudobulw homoblastycznych mogą być one ulistnione, przy czym zwykle albo liście na zgrubiałym odcinku szybko odpadają pozostawiając wyraźne blizny (zwłaszcza w dolnej części zgrubienia) lub liście dolne są suche, papierzaste.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Warto wiedzieć że... beta
Strefa Klimatów zwrotnikowych – w klasyfikacji klimatów Okołowicza, jedna z 5 głównych stref klimatycznych, obejmująca obszary kuli ziemskiej w okolicach obu zwrotników. Średnie roczne temperatury w tej strefie przekraczają 20 °C, ale średnie miesięczne są bardziej zróżnicowane w ciągu roku niż w klimacie równikowym: temperatura najchłodniejszego miesiąca może wynosić od 10 do 20 °C natomiast temperatury najcieplejszego miesiąca są wyższe niż we wszystkich pozostałych strefach (często przekraczają 30 do 35 °C). Cechą charakterystyczną klimatów zwrotnikowych są duże amplitudy dobowe temperatur. Opady występują najczęściej lub wyłącznie w półroczu letnim. W klimatach suchych są one sporadyczne lub całkowicie ich brak.
Forma (łac. forma) – najniższa kategoria systematyczna, niższa od odmiany. Do formy zaliczane są osobniki sporadycznie występujące w populacjach danego gatunku, wyróżniające się od innych osobników jedną lub kilkoma cechami. Występowanie form warunkowane jest z reguły niewielkimi modyfikacjami genetycznymi.
Keiki – (z języka hawajskiego: dziecko) – u storczyków młoda roślina wyrastająca zamiast rozgałęzienia z jednego z węzłów na pędzie kwiatowym (np. u Falenopsis) lub bezpośrednio na bulwie. Jest rodzajem rozmnóżki. Keiki powstaje w wyniku zgromadzenia się dużych ilości hormonów wzrostu. Może to nastąpić w wyniku naturalnych procesów rozwojowych, lub można tego dokonać sztucznie przez nałożenie specjalnego środka hormonalnego (tę metodę stosuje się w uprawach). Otrzymane w ten sposób rośliny potomne są klonami rośliny macierzystej.
Sacharoza, C12H22O11 – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodanów będący zasadniczym składnikiem cukru trzcinowego i cukru buraczanego. Cząsteczka tego disacharydu zbudowana jest z D-fruktozy i D-glukozy połączonych wiązaniem (1→2)-β-O-glikozydowym.
Obornik – nawóz naturalny składający się z przefermentowanego kału, moczu zwierząt i ściółki. Zawiera on wszystkie składniki odżywcze potrzebne do rozwoju roślin oraz poprawia właściwości fizyczne gleby.
Okwiat, okrywa kwiatowa (ang. perianth, łac. perigonium, perianthium) – część kwiatu stanowiąca ochronę dla rozwijających się pręcików i słupków. U roślin owadopylnych okwiat pełni także funkcję powabni dzięki zapachowi i kolorom, dla zapylających je owadów, ptaków, ssaków i innych zwierząt.
Delfinidyna – organiczny związek chemiczny z grupy polifenoli. Występuje naturalnie w owocach (np. winogrona, czarne jagody, czarny bez, żurawina) i płatkach kwiatów (np. bratki, kosaćce), nadając im niebieski kolor.
