Expo 2005
Japonia (jap. 日本, trb. Nihon lub Nippon) – państwo wyspiarskie usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (Japończycy utrzymują, że ich kraj ma kształt „trzydniowego Księżyca”) pomiędzy 45°33′ a 20°25′ stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton.Prefektury Japonii, to 47 jednostek administracyjnych, na które podzielona jest Japonia. W języku japońskim system podziału administracyjnego nazywa się to-dō-fu-ken (jap. 都道府県, to-dō-fu-ken). Mianem tym określane są:
Seto (jap. 瀬戸市, Seto-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Aichi, w środkowej części wyspy Honsiu, w regionie Chūbu.
Expo 2005 – wystawa światowa, zorganizowana w japońskiej prefekturze Aichi, była otwarta dla zwiedzających od 25 marca do 25 września 2005 przez 185 dni. Tematem przewodnim tej wystawy było hasło Mądrość natury. W wystawie brało udział 121 krajów, które przygotowały swoje pawilony narodowe.
Główna część wystawy Expo 2005, położona była w miejscowości Nagakute na wschód od Nagoi, zajmowała obszar 1,85 km². Mniejsza część położona była w miejscowości Seto i zajmowała 0,15 km², dostęp do niej był możliwy dzięki kolei linowej. Starano się, aby pawilony budowane były z materiałów recyklowanych (przetworzonych z odpadów) lub materiałów, które można po wykorzystaniu przerobić na inne, użyteczne rzeczy. Pobliskie miasto Toyota również organizowało różne wydarzenia towarzyszące, bez wyznaczania konkretnego terytorium.
Koszt wystawy oszacowano na 340 miliardów jenów (3,3 miliarda USD). Jednakże rekordowa frekwencja 22 049 544 odwiedzających (głównie Japończyków) grubo przekroczyła założone 15 000 000 i wystawa Expo przyniosła zysk rzędu 10 miliardów jenów.

Polski Pawilon zaprojektowany został przez biuro „K. Ingarden, J. Ewý – Architekci” i artystę plastyka Aleksandra Janickiego. Według założeń twórców przestrzeń miała zarówno nawiązywać do głównego hasłu Expo 2005 Aichi: „Macierz natury – sztuka życia – ekologia” oraz tematowi wiodącemu polskiej prezentacji: „Dostrzeż Piękno” eksponującemu sylwetkę Fryderyka Chopina i kopalnię soli w Wieliczce. Elewacja pawilonu została wykonana w sposób eksperymentalny, przy użyciu prototypowej technologii opartej na modularnym układzie przestrzennie wygiętych stalowych ram, oplecionych białą wikliną – odmianą wierzby powszechnie kojarzonej z muzyką Chopina. Wewnątrz Pawilon Polski w symboliczny sposób odzwierciedlał przekrój przez Polskę: od morza na północy po górskie szczyty na południu, jednocześnie będąc wielofunkcyjną, amfiteatralną przestrzenią do projekcji multimedialnych, koncertów muzycznych, spotkań autorskich. Głównym elementem artystycznym tej otwartej przestrzeni nad sceną była szklana rzeźba „Dusza Fortepianu” autorstwa Tomasza Urbanowicza. Natomiast przejściu w kierunku „gór” towarzyszyła instalacja multimedialna Echo autorstwa Aleksandra Janickiego, łącząca obrazy i etiudy filmowe z lokalnie ukierunkowanym dźwiękiem.
Maskotki[ | edytuj kod]
Kiccoro (キッコロ) i Morizo (モリゾー), razem znane jako „Morikoro”, zostały stworzone by być maskotkami Aichi Banpaku. Popularne zielone pluszaki pochodzą z lasu w Seto.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Krzysztof Ingarden , Pawilon polski Expo 2005 Aichi – Sztuka architektury, www.sztuka-architektury.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- Monumentalny fortepian ze szkła na EXPO 2005 – WP Wiadomości, wiadomosci.wp.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).
- PAWILON POLSKI EXPO 2005, AICHI, JAPONIA - Laureat I edycji konkursu im. M. Nowickiego, Exspace | Fair+Design, 2013 [dostęp 2020-04-16] .