• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Eudoksos z Knidos



    Podstrony: [1] [2] 3 [4]
    Przeczytaj także...
    Elementy (gr. Στοιχεῖα, Stoicheia) – pochodzący z IV wieku p.n.e. traktat arytmetyczny i geometryczny, obejmujący swym zakresem podstawowe zagadnienia obu tych nauk.Historia nauki – dziedzina wiedzy opisująca tworzenie się i rozwój wyspecjalizowanych nauk szczegółowych badających przebieg procesów przyrodniczych i społecznych. Jest to stosunkowo młoda dyscyplina uniwersytecka, trudna w uprawianiu na skutek konieczności łączenia dwu rodzajów kompetencji - orientacji w danej dziedzinie naukowej i umiejętności historyka. Trudność w opisie historii rozwoju nauki zaczyna się w momencie określenia jej przedmiotu. Nie istnieje bowiem nauka w ogóle, ale wyspecjalizowane dziedziny wiedzy, które wyodrębniły się z ogólnego tła religijno-filozoficznego, w różnym czasie, w różnych kręgach cywilizacyjnych, w różnych celach i wykształciły różnorodne, niesprowadzalne do wspólnego mianownika metody.
    Przypisy
    1. ↑ J.J. O'Connor, E.F. Robertson: Eudoxus of Cnidus (ang.). W: The MacTutor History of Mathematics archive [on-line]. School of Mathematics and Statistics (University of St Andrews). [dostęp 2013-01-15].
    2. ↑ Diogenes Laërtius: Book VIII.86, Eudoxus (ang.). W: Lives of the Eminent Philosophers [on-line]. en.wikisource.org. [dostęp 2013-01-14].
    3. ↑ G. Starton: Ancient Science Through the Golden Age of Greece. Cambridge: Harvard University Press, 1952-59, s. 431-455. ISBN 0 486 27495 0.
    4. ↑ C.B. Boyer: A History of Mathematics. Nowy Jork: John Wiley & Sons, Inc., 1968, s. 98. ISBN 0-471-09373-4.
    5. J. Dadaczyński: Pojęcie nieskończoności w matematyce. W: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne 2002, t. 35, z. 2, s [on-line]. www.wtl.us.edu.pl. [dostęp 2013-01-15]. s. 265.
    6. ↑ T. Heath: A History of Greek Mathematics vol. 1. The Clarendon Press Oksford, 1921, s. 326.
    7. Euclid’s: Elements of Geometry, edited and provided with a modern English translation, by Richard Fitzpatrick. 2008, s. 130. ISBN 978-0-6151-7984-1. (ang.)
    8. ↑ Księga V - definicje. W: Projekt badawczy "Księgi Euklidesa" [on-line]. www.matematycy.interklasa.pl. [dostęp 2013-01-16].
    9. J. Ferris: The work of Euclid, a paradigm of the mathematics of ancient Greece (ang.). W: History of Mathematics Papers [on-line]. www.math.ucsd.edu, 20-10-2003. [dostęp 2013-01-15]. s. 8.
    10. ↑ Archimedes: On the Sphere and Cylinder, Book I. Cambridge: Camebridge University Press, s. 2, seria: The Works of Archimedes.
    11. ↑ Z.E. Roskal. Platońska kosmologia, astronomia i matematyka w nauce greckiej. „Kwartalnik historii nauki i techniki”. nr 4/2001, s. 37-60, 2001. Warszawa: Instytut Historii Nauki PAN. 
    12. Eutocius’s Commentary on Cube Duplication (ang.). isites.harvard.edu. [dostęp 2013-01-15].
    13. W.R. Knorr: The ancient tradition of geometric problems. Boston, Basel & Stuttgart: Birkhäuser, 1986, s. 17. ISBN 3-7643-3148-8.
    14. ↑ G.L. Huxley: Eudoxus of Cnidus (ang.). W: Complete Dictionary of Scientific Biography [on-line]. www.encyclopedia.com. [dostęp 2013-01-16].
    15. J.J. O'Connor, E.F. Robertson: Doubling the cube (ang.). W: The MacTutor History of Mathematics archive [on-line]. School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews. [dostęp 2013-01-16].
    16. Petronius: Satyricon (section 88.) (ang.). www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-17].
    17. Aristotle: Metaphysics, Book XII.1073b (ang.). www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-17].
    18. O. Neugebauer. Mathematical Method in Ancient Astronomy. „Bulletin of the American Matematical Society,”. vol.54, nr 11, s. 1013-1041, 1948. 
    19. J. Włodarczyk: Przedkopernikańskie poglądy kosmologiczne. W: Nicolaus Copernicus Thorunensis [on-line]. www.copernicus.torun.pl. [dostęp 2013-01-17].
    20. D. Duke. Statistical Dating of the Phenomena of Eudoxus. „The International Journal of Scientific History”. Vol. 15, s. 7-23, grudzień 2008. ISSN 1041-5440 (ang.). 
    21. Tajemnice Wszechświata. Jak odkrywaliśmy kosmos. Paul Murdin. Warszawa: Albatros, 2010, s. 23. ISBN 978-83-7659-067-7.
    22. "Phaenomena" w przekładzie Jana Kochanowskiego. W: Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919) [on-line]. pl.wikisource.org. [dostęp 2013-01-17].
    23. Vitruvius Pollio: Chapter VI: Astrology and Weather Prognostics (ang.). W: The Ten Books on Architecture [on-line]. www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-18].
    24. Censorinus: De Die Natali. Norymberga: 1810.
    25. Sexti Empirici: Adversus Mathematikos (łac.). www.la.wikisource.org. [dostęp 2013-01-18].
    26. Polybius: Histories – "Introduction" (ang.). www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-18].
    27. Aristotle: Nicomachean Ethics, Book 10, chapter 2. (ang.). www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-18].
    28. Plato: Philebus (ang.). W: Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus [on-line]. www.perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-01-18].

    Bibliografia[]

    1. G. Starton: Ancient Science Through the Golden Age of Greece. Cambridge: Harvard University Press, 1952-59, s. 431-455. ISBN 0 486 27495 0.
    2. C.B. Boyer: A History of Mathematics. Nowy Jork: John Wiley & Sons, Inc., 1968, s. 98. ISBN 0-471-09373-4.
    3. T. Heath: A History of Greek Mathematics vol. 1. The Clarendon Press Oksford, 1921, s. 326.
    4. Euclid’s: Elements of Geometry, edited and provided with a modern English translation, by Richard Fitzpatrick. 2008, s. 130. ISBN 978-0-6151-7984-1. (ang.)
    5. Archimedes: On the Sphere and Cylinder, Book I. Cambridge: Camebridge University Press, s. 2, seria: The Works of Archimedes.
    6. Z.E. Roskal. Platońska kosmologia, astronomia i matematyka w nauce greckiej. „Kwartalnik historii nauki i techniki”. nr 4/2001, s. 37-60, 2001. Warszawa: Instytut Historii Nauki PAN. 
    7. W.R. Knorr: The ancient tradition of geometric problems. Boston, Basel & Stuttgart: Birkhäuser, 1986, s. 17. ISBN 3-7643-3148-8.
    8. O. Neugebauer. Mathematical Method in Ancient Astronomy. „Bulletin of the American Matematical Society,”. vol.54, nr 11, s. 1013-1041, 1948. 
    9. D. Duke. Statistical Dating of the Phenomena of Eudoxus. „The International Journal of Scientific History”. Vol. 15, s. 7-23, grudzień 2008. ISSN 1041-5440 (ang.). 

    Linki zewnętrzne[]

  • John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Eudoksos z Knidos w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
  • G.L. Huxley: Eudoxus of Cnidus (ang.). W: Complete Dictionary of Scientific Biography [on-line]. www.encyclopedia.com. [dostęp 2013-01-16].
    • Eutokios (ur. ok 480 w Aszkelonie, zm. ok. 540) - grecki matematyk, uznany za edycję i komentarze do prac Archimedesa oraz pierwszych 4 ksiąg traktatu Κωνικά (Konika - "Stożkowe") Apoloniusza.Retrogracja – ruch ciała niebieskiego, które pozornie obraca się lub porusza po orbicie w kierunku przeciwnym, niż większość ciał w danym układzie orbitalnym. W Układzie Słonecznym ruch wsteczny ma kierunek przeciwny względem ruchu Ziemi wokół Słońca, który widziany z północnego bieguna Słońca odbywa się odwrotnie do ruchu wskazówek zegara.


    Podstrony: [1] [2] 3 [4]



    w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

    Warto wiedzieć że... beta

    Aksjomat Archimedesa - aksjomat geometrii głoszący, że każdy odcinek jest krótszy od pewnej wielokrotności długości każdego innego odcinka. Z niego wynika nieograniczoność prostej. Został on wbrew nazwie sformułowany po raz pierwszy przez Eudoksosa, a nazwany w ten sposób przez Otto Stoltza w 1883. Geometrie nie spełniające go zwane są niearchimedesowymi.
    Definicja intuicyjna: Powierzchnia (ściślej: brzeg) kuli. Zbiór punktów oddalonych o pewną zadaną odległość (promień sfery) od wybranego punktu (środek sfery).
    Matematyk – uczony, którego badania naukowe dotyczą różnych dziedzin matematyki. Matematycy zajmują się wielkością, strukturą, przestrzenią i dynamiką.
    Empiryzm (od stgr. ἐμπειρία empeiría – "doświadczenie") – doktryna filozoficzna głosząca, że źródłem ludzkiego poznania są wyłącznie lub przede wszystkim bodźce zmysłowe docierające do naszego umysłu ze świata zewnętrznego, zaś wszelkie idee, teorie itp. są w stosunku do nich wtórne.
    Pitagoras (gr. Πυθαγόρας, Pythagoras) (ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem. Z relacji anonimowego autora wiadomo, że Pitagoras żył 104 lata", ale większość opisów wzmiankuje jedynie około 80 lat. Według jednej z wersji zmarł w Metaponcie w domu zapaśnika Milona, ocalony z pogromu Krotony, zaś innej - rewolty tej nie przeżył. Według wielu źródeł jego żoną była Teano.
    Sfera niebieska (firmament, sklepienie niebieskie) – abstrakcyjna sfera o nieokreślonym promieniu otaczająca obserwatora znajdującego się na Ziemi, utożsamiana z widzianym przez niego niebem. Dawniej wierzono, że sfera niebieska jest rzeczywistą kopułą, dziś wiadomo, że jest to tylko złudzenie optyczne, a sformułowanie to jest używane jedynie w zwrotach językowych, jak np.:
    Archytas z Tarentu (gr. Αρχύτας) (ur. 428 p.n.e., zm. 347 p.n.e.) – grecki filozof, matematyk, astronom, polityk i strateg.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.066 sek.