Ernest (ur. 1373, zm. 2 lipca 1438) – książę Bawarii-Monachium z dynastii Wittelsbachów (od 1397).
Ernest wśród swoich doradców (grafika z końca XIX wieku)
Ernest był starszym synem księcia bawarskiego rezydującego w Monachium Jana II oraz Katarzyny, córki hrabiego Gorycji Meinharda VI. Po śmierci ojca w 1397, objął rządy w Monachium wraz ze swym młodszym bratem Wilhelmem III. Zaraz po objęciu tronu rozpoczął się konflikt ze stryjem Stefanem III z Ingolstadt, w efekcie którego w 1398 bracia musieli uznać jego prawo do współrządów w stolicy Bawarii. W praktyce w Monachium utworzyły się dwa stronnictwa: patrycjat popierał Ernesta, mieszczanie zaś Stefana; każdy z nich miał też pod kontrolą jedną z dwóch monachijskich fortec, w efekcie czego rzeczywista kontrola nad miastem przechodziła z rąk do rąk. W 1414 Ernest zawarł sojusz z trzema innymi książętami z rodu Wittelsbachów, który był skierowany przeciwko synowi i następcy Stefana, Ludwikowi VII Brodatemu. W 1420 wybuchła wojna domowa (w 1422 Ernest pokonał Ludwika pod Alling). Po wymarciu w 1425 linii Wittelsbachów panujących w Bawarii-Straubing, Ernest i Wilhelm zgłosili pretensje do objęcia tego księstwa; w 1427 zajęli Straubing, a w 1429 – na mocy układu z Pressburga – została usankcjonowana ich władza na dużej części tego terytorium (w tym Ratyzbonie).
2 lipca jest 183. (w latach przestępnych 184.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 182 dni.
Jest to środkowy dzień roku zwyczajnego. O godzinie 12.00 tego dnia mija połowa roku.Stefan III (ur. ok. 1337, zm. we wrześniu 1413) – książę Bawarii-Landshut od 1375 r. do 1392 r. (wspólnie z braćmi), a od 1392 r. samodzielny książę Bawarii-Ingolstadt z dynastii Wittelsbachów.
W 1430 Ernest otrzymał zadanie od króla niemieckiego Zygmunta Luksemburskiego wyprawy na Litwę z koroną dla wielkiego księcia litewskiego Witolda, jednak wobec sprzeciwu Polski misji swojej nie wypełnił.
Ze względów dynastycznych w 1435 rozkazał utopić w Dunaju Agnes Bernauer, morganatyczną małżonkę swego jedynego syna i następcy Albrechta.
26 stycznia 1395 Ernest ożenił się z Elżbietą, córką Barnaby Viscontiego z Mediolanu (zmarła w 1432). Z tego związku urodziło się kilka córek oraz syn, Albrecht III, który był jego następcą (nosił tytuł księcia bawarskiego w Monachium). Oprócz tego znany jest nieformalny związek Ernesta z Anną Kräzl (wydał ją za jednego ze swoich urzędników), z którego pochodziło trzech nieślubnych synów.
Albrecht III Dobrotliwy, niem. Albrecht III. der Gütige (ur. 27 marca 1401 r. w Monachium, zm. 29 lutego 1460 r. tamże) – książę Bawarii-Monachium od 1438 r. z dynastii Wittelsbachów.Wittelsbachowie – jedna z najstarszych dynastii niemieckich. Jej przedstawiciele panowali w krajach niemieckich: Bawarii, Palatynacie Reńskim oraz przejściowo w Brandenburgii. Trzykrotnie zdobywali tron władców Niemiec, jednak nie zdołali go utrzymać w swej rodzinie. Zasiadali także przejściowo na tronach kilku państw europejskich: Szwecji, Danii, Węgier, Czech, Holandii, Grecji. Współcześnie, od 1919 roku uznawani przez jakobitów za prawowitych królów Anglii, Szkocji i Irlandii.
Fridolin Solleder: Ernst, Herzog von Bayern-München. W: Neue Deutsche Biographie. T. 4. Berlin: Duncker & Humblot, 1959, s. 607–608. [dostęp 2010-02-02]. (niem.)

WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.Ratyzbona (niem. Regensburg, baw. Rengschburg, czes. Řezno) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Górny Palatynat, regionu Ratyzbona oraz powiatu Ratyzbona. Leży nad Dunajem. Polska nazwa miasta wywodzi się z pradawnej nazwy celtyckiej Radasbona poprzez łacińską nazwę Ratisbona.
Warto wiedzieć że... beta
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Gorycja (wł. Gorizia, słoweń. Gorica, friul. Gurize, niem. Görz) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Gorycja, przy granicy ze Słowenią, u podnóża Alp Julijskich. Siostrzane miasto słoweńskiej Novej Goricy.
Witold (lit. Vytautas, biał. Вітаўт; ur. ok. 1350, zm. 27 października 1430 w Trokach) – wielki książę litewski od 1401, syn Kiejstuta i Biruty, byłej kapłanki Praurimy z Połągi, brat stryjeczny Władysława Jagiełły.
Straubing - miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Dolna Bawaria, siedziba regionu Donau-Wald oraz powiatu Straubing-Bogen. Zamieszkuje je 44 724 mieszkańców (31 grudnia 2011). Najbliżej położone duże miasta: Monachium ok. 150 km na południowy zachód, Norymberga - ok. 150 km na północny zachód i Praga - ok. 230 km na północny wschód. Nie zostało zburzone podczas II wojny światowej. Co roku w sierpniu odbywa się tu drugi co do wielkości festyn Bawarii - Gäubodenvolksfest.
Związek morganatyczny (łac. [matrimonium ad] morganaticam - dosłownie [małżeństwo na] poranek; od staroniemieckiego morgan) – małżeństwo zawarte przez członka rodu arystokratycznego lub dynastii z osobą uznawaną za będącą niższego stanu, która poprzez związek ten nie zmienia swego stanu, tj. nie uzyskuje awansu społecznego, a potomstwo z tego związku nie ma praw do tytułów, funkcji i dóbr dziedziczonych w rodzinie małżonka wyższego stanem.
Agnes Bernauer (ur. być może ok. 1410 r., zm. 12 października 1435 r. w Straubing) – żona dziedzica księstwa Bawarii-Monachium Albrechta, bohaterka legendy i licznych utworów dramatycznych.
Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.