Erik Zabel
Podstrony: 1 [2] [3]
75. Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym 2002 odbyły się w belgijskiej miejscowości Heusden-Zolder, w dniach 8 - 13 października 2002 roku.Puchar Świata w kolarstwie szosowym - cykl wyścigów organizowanych przez Międzynarodową Unię Kolarską (UCI) w latach 1989 - 2004. Na ten cykl składały się najważniejsze wyścigi jednodniowe w roku. Tytuł zdobywał zawodnik, który w przeciągu sezonu uzyska największą ilość puntów. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w tym cyklu był Włoch Paolo Bettini, który wygrywał w klasyfikacji końcowej przez trzy lata z rzędu (2002-2004). Jego rodacy Maurizio Fondriest i Michele Bartoli wygrywali dwukrotnie (pierwszy w latach 1991 i 1993, a drugi w 1997 i 1998), podobnie jak Belg Johan Museeuw (1995 i 1996). Na tych samych zasadach równolegle prowadzono także klasyfikację teamów. Do tej klasyfikacji Pucharu Świata zliczano miejsca trzech najlepszych zawodników drużyny w danym wyścigu. Najbardziej utytułowanym teamem był włoski Mapei, który zwyciężał pięciokrotnie (1995 i 1996 jako Mapei-GB, w 1998 jako Mapei-Bricobi oraz 2000 i 2002 jako Mapei-Quick Step).
Erik Zabel (ur. 7 lipca 1970 r. w Berlinie Wschodnim) – niemiecki zawodowy kolarz szosowy, trzykrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zawodnik grupy Team Milram.
Kariera[ | edytuj kod]
Był jednym z najlepszych sprinterów lat 90. W 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, gdzie był czwarty w wyścigu ze startu wspólnego. Walkę o podium przegrał tam z Łotyszem Dainisem Ozolsem. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Atlancie był dwudziesty, a na igrzyskach w Sydney w 2000 roku zajął trzynaste miejsce. W międzyczasie wygrał między innymi: Tour de Berne w 1993 roku, Paryż-Tours w 1994 roku, Rund um Köln w 1996 i 2004 roku, Mediolan-San Remo w latach 1997, 1998, 2000 i 2001, Vuelta a Andalucía i Grote Scheldeprijs w 1997 roku, Eschborn-Frankfurt City Loop w latach 1999, 2002 i 2005 oraz Amstel Gold Race. W sezonie 2000 zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, wyprzedzając reprezentującego Belgię Andreia Tchmila oraz Włocha Francesco Casagrande. W kolejnym sezonie PŚ zajął drugie miejsce, przegrywając tylko z Erikiem Dekkerem z Holandii. Pierwszy medal na dużej imprezie wywalczył w 2002 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Zolder był trzeci w wyścigu ze startu wspólnego. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Włoch Mario Cipollini oraz Australijczyk Robbie McEwen. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Weronie zdobył srebrny medal, ulegając tylko Hiszpanowi Óscarowi Freire. W tym samym roku był też czwarty na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, przegrywając walkę o medal z Belgiem Axelem Merckxem. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach świata w Salzburgu w 2006 roku, gdzie był drugi ze startu wspólnego, za Włochem Paolo Bettinim, a przed Alejandro Valverde z Hiszpanii. W latach 1996-2001 wygrywał klasyfikację punktową Tour de France, w klasyfikacji generalnej najlepiej wypadając w 2008 roku, kiedy zajął 43. pozycję. W klasyfikacji punktowej Vuelta a España zwyciężał w latach 2002-2004, a w klasyfikacji generalnej jego najlepszym wynikiem było 43. miejsce w 2004 roku. Dwukrotnie startował też w Giro d'Italia, lepszy wynik osiągając w 2005 roku, kiedy ukończył wyścigu na 63. miejscu. W 2009 roku zakończył karierę.
Podstrony: 1 [2] [3]