Rannik zimowy Eranthis hyemalis – ergazjofigofit pochodzący z uprawy roślin ozdobnych
Ergazjofigofit – gatunek rośliny uprawnej obcego pochodzenia, który przejściowo dziczeje. Ergazjofigofity zwykle pojawiają się w siedliskach naturalnych lub półnaturalnych wokół terenów upraw danego gatunku, ale nie udaje im się trwale zadomowić. Gatunki te zwykle nie mają szans na przejście całego cyklu rozwojowego w określonych warunkach klimatycznych i w krótkim czasie zanikają ze stanowisk spontanicznych. Nielicznym jednak, czy to w wyniku skrzyżowania z rodzimymi gatunkami, czy też korzystnych dla nich zmian w środowisku, udaje się czasami trwale zaaklimatyzować.
Groch zwyczajny polny (Pisum sativum subsp. arvense (L.) Asch.) – podgatunek rośliny jednorocznej, strączkowej z rodziny bobowatych. Podgatunek grochu zwyczajnego (przez niektórych systematyków uważany za odrębny gatunek). Inne nazwy polskie: groch błękitnopurpurowy, groch polny, peluszka. Pochodzi z rejonów śródziemnomorskich, z Azji Mniejszej, Zakaukazia.Owies zwyczajny (Avena sativa L.) – gatunek zbóż należący do rodziny wiechlinowatych. Uprawiany jest powszechnie w strefie umiarkowanej Eurazji oraz Ameryki Północnej. Został udomowiony przez człowieka w czasach historycznych.
Ergazjofigofity we florze polskiej[ | edytuj kod]
Według badań Krzysztofa Rostańskiego z 1989 r. w polskiej florze było 149 ergazjofigofitów. Liczba ta jednak zmienia się ciągle. Ergazjofigofity wraz z efemerofitami tworzą grupę diafitów.
Przykłady ergazjofigofitów we florze polskiej:
czarnuszka siewna (Nigella sativa)
groch zwyczajny polny (Pisum sativum subsp. arvense)
ostróżeczka polna (Consolida ajacis)
owies szorstki (Avena strigosa)
owies zwyczajny (Avena sativa)
rannik zimowy (Eranthis hyemalis)
wyka pannońska (Vicia pannonica)
żywotnik zachodni (Thuja occidentalis)
antropofity
gatunki synantropijne
Jan Kornaś, Anna Medwecka-Kornaś: Geografia roślin. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN, 2002. ISBN 83-01-13782-7.
Rośliny występujące spontanicznie w polskich ogrodach botanicznych. [dostęp 2009-02-13].
Roślinność segetalna Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. [dostęp 2009-02-13].
Mirek Z. 1981. Problemy klasyfikacji roślin synantropijnych. Wiad. Bot. 25(1): 45-54.

Czarnuszka siewna (Nigella sativa L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Europy Południowej i Azji Zachodniej. W Polsce jest uprawiana i czasami przejściowo dziczejąca (ergazjofigofit).Siedlisko półnaturalne – siedlisko wtórne w niewielkim stopniu zmienione w wyniku działalności człowieka. Jest to mało precyzyjne określenie, obejmujące siedliska pośrednie między naturalnymi, a synantropijnymi. Siedliska półnaturalne powstały w wyniku działalności człowieka, ale są tylko pod jego okresowym, albo stałym, ale niewielkim wpływem.
Warto wiedzieć że... beta
Krzysztof Rostański (ur. 16 października 1930 w Suchedniowie, pow. skarżyski, woj. świętokrzyskie, zm. 27 grudnia 2012 w Katowicach) – prof. zw. dr hab. nauk przyrodniczych, polski botanik, specjalista w zakresie taksonomii roślin, znawca rodzaju wiesiołek (Oenothera L), autor licznych monografii i prac naukowych, prodziekan Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w latach 1984-1987, kierownik Katedry Botaniki Systematycznej w latach 1977-2004, przewodniczący Oddziału Śląskiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Syn Krystyny i Tadeusza Rostańskich, ojciec historyka Tadeusza Rostańskiego, botanika Adama Rostańskiego oraz architekta Krzysztofa Rostańskiego. Mąż Wandy Rostańskiej.
Gatunek (łac. species, skrót sp.) – termin stosowany w biologii w różnych znaczeniach, zależnie od kontekstu, w jakim występuje. Najczęściej pod pojęciem gatunku rozumie się:
Diafit – gatunek roślin obcego pochodzenia, który przejściowo występuje w naszej florze i nie udało mu się trwale zadomowić. Wyróżnia się tu dwie grupy roślin:
Gatunek synantropijny (gr. syn – razem, anthropos – człowiek) – gatunek zwierzęcia lub rośliny, który przystosował się do życia w środowisku silnie przekształconym przez człowieka, związanym z miejscem zamieszkania człowieka lub z jego działalnością. Synantropizacja może mieć charakter stały lub czasowy. Odmianą synantropizacji jest synurbizacja, termin wyróżniany głównie w zoologii.
Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) – gatunek drzewa z rodziny cyprysowatych. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej – południowej Kanady i północnych rejonów USA. Popularnie sadzony jako drzewo ozdobne w Europie, dokąd wprowadzony został w latach 30. XVI wieku. W Polsce gatunek uprawiany, lokalnie uważany za zadomowiony (kenofit). Żywotnik zachodni jest stosowany w homeopatii oraz w fitoterapii. Wyciąg wchodzi w skład złożonego leku ziołowego do stosowania doustnego w leczeniu przeziębienia, ostrych i przewlekłych infekcji górnych dróg oddechowych oraz pomocniczo wraz z antybiotykiem w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Olejek eteryczny, którego głównym składnikiem jest tujon, wchodzi w skład preparatów złożonych do stosowania zewnętrznego w przypadku brodawek na rękach i stopach.
Rośliny uprawne – rośliny użytkowe nie eksploatowane ze stanowisk naturalnych, lecz z upraw stworzonych i pielęgnowanych przez człowieka. Czasem w węższym ujęciu definiowane są jako rośliny uprawiane na roli. Pierwsze ślady uprawy roślin przez ludzi pochodzą sprzed ok. 13 tysięcy lat z Tajlandii, sprzed 11 tysięcy lat z rejonu tzw. Żyznego Półksiężyca i sprzed ok. 8 tysięcy lat z Meksyku. Wtedy to po okresie użytkowania, a z czasem też pielęgnowania roślin dziko rosnących, ludzie rozpoczynali uprawę roślin rodzimych w poszczególnych obszarach, zwanych dziś obszarami pochodzenia roślin użytkowych. Z czasem gatunki uprawiane zostały szeroko rozprzestrzenione poza naturalne granice ich zasięgów. W wyniku zabiegów hodowlanych uzyskano wiele tysięcy odmian uprawnych o odpowiednich dla człowieka właściwościach. Wiele z nich bardzo różni się od swoich naturalnych form wyjściowych (np. współczesne zboża dają plon sto razy wyższy od swych przodków, dziko rosnąca winorośl właściwa ma grona owoców ważące 50-60 g podczas gdy odmiany uprawne mogą mieć grona ważące nawet do 7 kg). Niektóre z roślin uprawnych występują obecnie już tylko w uprawie – nie istnieją ich dzikie formy wyjściowe (np. orzech ziemny, palma daktylowa i kukurydza).
Gatunek alochtoniczny (syn. gatunek allochtoniczny, gatunek obcy) - napływowy element flory lub fauny, czyli organizm pochodzący z innego ekosystemu lub obszaru geograficznego. Jeżeli został celowo sprowadzony do naturalnego środowiska przez ludzi, mówimy o introdukcji, jeżeli natomiast przypadkowo został przywleczony, np. wraz z ładunkiem żywności na okręcie, mówimy o zawleczeniu. Organizmy allochtoniczne charakteryzuje często znaczna ekspansywność, która powoduje, że ich zasięg się powiększa. Dobrze znanym przykładem zwierzęcia allochtonicznego w Polsce jest pochodząca z Azji sierpówka, czyli synogarlica turecka.