Erasistratos z Keos
Przeczytaj także...
Gaius Plinius Secundus zwany Starszym (Maior) (ur. 23 r. n.e. w Comum Novum, dzisiaj Como we Włoszech, zm. 25 sierpnia 79 n.e. w Stabiach, dzisiaj Castellammare di Stabia) – historyk i pisarz rzymski.Antioch I Soter (ur. około 324, zm. w 261 p.n.e. – jako samodzielny władca: 281-261 p.n.e.) – król z dynastii Seleucydów, syn Seleukosa I Nikatora i jego sogdiańskiej żony Apamy. Władał zróżnicowanym państwem seleukidzkim rozciągającym się od Bliskiego Wschodu, aż po Azję Środkową. Swój przydomek „Soter” (gr. „Zbawca”) otrzymał od miast greckich w Jonii po zwycięstwie nad celtyckimi Galatami, którzy wtargnęli do Azji Mniejszej.
Muzeum Aleksandryjskie, Muzejon, Musejon (gr. Μουσεῖον τῆς Ἀλεξανδρείας, Μουσεῖον Mouseíon ‘świątynia muz’) – największy w starożytności instytut naukowy.
Gaius Plinius Secundus zwany Starszym (Maior) (ur. 23 r. n.e. w Comum Novum, dzisiaj Como we Włoszech, zm. 25 sierpnia 79 n.e. w Stabiach, dzisiaj Castellammare di Stabia) – historyk i pisarz rzymski.Antioch I Soter (ur. około 324, zm. w 261 p.n.e. – jako samodzielny władca: 281-261 p.n.e.) – król z dynastii Seleucydów, syn Seleukosa I Nikatora i jego sogdiańskiej żony Apamy. Władał zróżnicowanym państwem seleukidzkim rozciągającym się od Bliskiego Wschodu, aż po Azję Środkową. Swój przydomek „Soter” (gr. „Zbawca”) otrzymał od miast greckich w Jonii po zwycięstwie nad celtyckimi Galatami, którzy wtargnęli do Azji Mniejszej.
Muzeum Aleksandryjskie, Muzejon, Musejon (gr. Μουσεῖον τῆς Ἀλεξανδρείας, Μουσεῖον Mouseíon ‘świątynia muz’) – największy w starożytności instytut naukowy.
Erasistratos z Keos (gr. Ερασίστρατος, ur. 304 p.n.e., zm. 257 p.n.e.) – starożytny lekarz grecki, autor dzieł medycznych, współzałożyciel szkoły medycznej w aleksandryjskim Muzejonie.
Urodził się w Iulis na wyspie Keos. Był lekarzem króla seleukidzkiego Seleukosa Nikatora. Przeciwstawiał się naukom Hipokratesa, nie uznawał upuszczania krwi, natomiast jako główną przyczynę chorób uznawał nieodpowiednie odżywianie, dlatego jako leczenie zalecał przede wszystkim odpowiednią dietę. Był znawcą chorób serca i cenionym chirurgiem oraz prekursorem badań eksperymentalnych na zwierzętach. Wniósł istotny wkład w poznanie anatomii człowieka: dowiódł istnienia węzłów chłonnych i zjawiska krążenia krwi, dał pierwszy opis anatomii serca, wyróżnił nerwy czuciowe i ruchowe, podkreślał znaczenie mózgu i odnotował jego zwoje. Napisał szereg dzieł, które jednak zaginęły.
Euzebiusz z Cezarei (ur. ok. 264, zm. ok. 340) – pisarz, teolog i historyk chrześcijański, biskup Cezarei w Palestynie od 313. Uczeń Pamfila z Cezarei, obrońcy twórczości Orygenesa – jako wyraz oddania dla swego mistrza, przyjął przydomek syn Pamfila.Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.
Erasistratos jest wymieniany jako lekarz Seleukosa I Nikatora, króla Syrii. Według Appiana z Aleksandrii miał on zdiagnozować chorobę królewicza, Antiocha I Sotera. Ta informacja jest wątpliwa i w oparciu o świadectwa Euzebiusza z Cezarei oraz Pliniusza Starszego przyjąć należy, iż chodzi o ojca słynnego lekarza, Kleombrotosa. Prawdopodobnie więc nazwisko ojca Appian w swojej relacji zmienia na nazwisko bardziej słynnego syna.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.Puszczanie krwi (upuszczanie krwi, flebotomia) – zabieg pseudoleczniczy często wykonywany w dawnej praktyce medycznej. Znany już od starożytności i popularny aż do końca XIX w. Flebotomia polega na wycofaniu z układu krwionośnego znaczącej ilości krwi. Dawniej wierzono iż zapobiega powstawaniu wielu chorób i przypadłości. Obecnie praktyka ta ze względu na brak potwierdzonej skuteczności została zarzucona z wyjątkiem kilku nielicznych przypadków. W przeszłości użycie tej metody może wydawać się uzasadnione jedynie w przypadkach nadciśnienia ze względu na brak znajomości innych środków leczniczych. Upuszczenie krwi mogło powodować korzystne objawy u pacjenta poprzez zmniejszenie ciśnienia krwi, co było wynikiem spadku objętości krwi w organizmie.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Appian z Aleksandrii, Historia Rzymska, Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, [Wojny syryjskie 59 - 61], przyp. 143a, s. 273.
International Standard Name Identifier (ISNI) – unikalny identyfikator służący wystandaryzowanej identyfikacji
obiektów, podmiotów, autorów dzieł, utworów i publikacji.
Appian z Aleksandrii łac. Appianus Alexandrinus, gr. Ἀππιανὸς ὁ Ἀλεξανδρεύς (ur. ok. 95, zm. ok.180) – grecki historyk, urodzony w egipskiej Aleksandrii, gdzie pełnił wysokie stanowiska urzędnicze .
Warto wiedzieć że... beta
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Anatomia (z gr. anatomē - sekcja (zwłok), krajanie od anatémnein - pociąć) – dział biologii, nauka zajmująca się badaniem budowy organizmów. Przedmiotem zainteresowania różnych działów anatomii jest badanie położenia, kształtu, składu oraz ewolucji narządów, tkanek i komórek
WorldCat – katalog rozproszony łączący zbiory 71 000 bibliotek ze 112 krajów, które są uczestnikami serwisu Online Computer Library Center. Katalog jest tworzony i prowadzony przez biblioteki, których zbiory są w nim ujęte.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Syria starożytna – terytorium, którego granice w okresie od około VII tys. p.n.e. do około 330 roku p.n.e. zakreślały od zachodu Morze Śródziemne, od wschodu – Eufrat, od północy – góry Taurus, od południa – linia graniczna starożytnej Palestyny. Terytorium to nie pokrywa się obszarowo ze współczesną Syrią.
Lekarz – osoba posiadająca właściwe kwalifikacje, potwierdzone wymaganymi dokumentami, do udzielania świadczeń zdrowotnych, w szczególności do: badania stanu zdrowia, rozpoznawania chorób i zapobiegania im, leczenia i rehabilitacji chorych, udzielania porad lekarskich, a także wydawania opinii i orzeczeń lekarskich, w zakresie swojej specjalizacji (art. 2 ustawy opublikowanej w Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943).
Seleukos I Nikator (gr. Nikator - zwycięzca; ur. ok. 358, zm. w 281 p.n.e.) – jeden z tzw. diadochów (gr. diadochos - dziedzic) Aleksandra Wielkiego, panował w latach 312 lub 311 p.n.e. - 281 p.n.e.