Polski epigraf reklamowy we Lwowie
Epigrafika (gr. epigraphḗ = napis) – dyscyplina badawcza polegająca na zbieraniu, analizowaniu i publikowaniu napisów (epigrafów) wykonanych na materiale twardym (kamieniu, metalu, drewnie itp.). Bywa zaliczana do nauk pomocniczych historii. Jest dzielona według języków i typów pisma za pomocą których napisy zostały wykonane. Epigrafika wspomaga badanie geografii dialektów, zmian językowych, ale także i stopnia znajomości pisma w danej populacji.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.Emil Hübner (ur. 7 lipca 1834 w Düsseldorfie, zm. 21 lutego 1901 w Berlinie) – niemiecki badacz starożytności, syn Juliusa.
Epigrafika jako nauka zaczęła się rozwijać w XVI wieku. Do znanych specjalistów należeli Georg Fabricius (1516–1571), August Wilhelm Zumpt (1815–1877), Theodor Mommsen (1817–1903), Emil Hübner (1834–1901), Franz Cumont (1868–1947), Silvio Panciera (1933–2016).
Wśród współczesnych badań polskiej epigrafiki można wyróżnić pracę Lwów po polsku Kseniji Borodin i Iwanny Honak.
Corpus Inscriptionum Graecarum (CIG) - epigraficzna seria wydawnicza którą zaprojektował i w znacznej mierze zrealizował niemiecki uczony i antykwariusz Philipp August Böckh (1785-1867). Jego dziełem są tomy I i II (1828, 1843). Edytorami następnych byli J. Franz (t. III — 1853) oraz E. Curtius i A. Kirchhoff (t. IV — 1859, obejmujący inskrypcje greckie „okresu chrześcijańskiego", do upadku Konstantynopola 1453). W 1877 roku ukazał się tom V, zawierający indeksy (H. Róhl). W zbiorze tym wszystkie inskrypcje, poza najstarszymi, tworzącymi osobny dział, zgrupowane zostały wedle kryterium geograficznego: inskrypcje pochodzące z jednej krainy tworzyły osobne działy, w których dla poszczególnych miast rezerwowano osobne poddziały. W ramach każdego poddziału napisy zostały ułożone wedle kategorii.Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
Corpus Inscriptionum Latinarum
Corpus Inscriptionum Graecarum

Corpus Inscriptionum Latinarum - (CIL) epigraficzna seria wydawnicza którą zaprojektował i we współpracy z innymi specjalistami pod patronatem Berlińskiej Akademii Nauk zrealizował niemiecki uczony Theodor Mommsen.Christian Matthias Theodor Mommsen (ur. 30 listopada 1817 w Garding, zm. 1 listopada 1903 w Charlottenburgu) – historyk, poeta oraz prawnik niemiecki, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1902.
Warto wiedzieć że... beta
Biblioteka Narodowa Republiki Czeskiej (cz. Národní knihovna České republiky) – biblioteka narodowa Czech z siedzibą w Pradze. Biblioteka znajduje się w gmachu Clementinum. Jedna z najstarszych bibliotek na terenie Czech, której zbiory obejmują ponad 6,5 miliona woluminów.
Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.
Epigraf (gr. „napis”) – inskrypcja, napis umieszczony na rzeźbie, wykuty w kamieniu albo wyryty w metalu lub drewnie.
Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.