Drukarnia Piotrkowczyka – drukarnia krakowska założona w 1576 przez Andrzeja Piotrkowczyka.

Działalność oficyny[ | edytuj kod]

Andrzej Piotrkowczyk (wł. Andrzej Byczek) (zm. 1620), drukarz, księgarz i wydawca i zwolennik kontrreformacji. Urodził się w Piotrkowie (wielkopolskie). Był wędrownym księgarzem. W 1574 roku przyjechał do Krakowa, gdzie otrzymał prawa miejskie i przybrał nazwisko od miasta Piotrkowa. W 1576 roku, w domu Pod Wiewiórką przy ulicy Floriańskiej, otworzył własną drukarnię i odlewnię czcionek. Jego druki były złożone z drewnianych klocków drzeworytowych pochodzących z drukarni Hallera, Unglera, Szarfenbergów, Łazarza i Macieja Wirzbięty. W 1609 roku otrzymał od Zygmunta III Wazy tytuł typografa i serwitora królewskiego wraz z przywilejem na druk konstytucji sejmowych.

Z drukarni ukazywały się liczne druki dewocyjne, hagiografie, dokumentacje synodów, traktaty i kazania oraz druki religijne, przeważnie jezuitów i władz kościelnych m.in. kilkakrotnie wydano Kazania o siedmiu sakramentach i Żywoty świętych Piotra Skargi, Biblie i Nowy Testament Jakuba Wujka, czy też Koło rycerskie w którem rozmaite zwierzęta swe rozmowy wiodą (1576) i Gniazdo Cnoty, z skąd herby Rycerstwa Polskiego swój początek mają(1578) Bartosza Paprockiego z 3500 drzeworytami, Hippica, to jest o koniach księgi Krzysztofa Monwida Dorohostajskiego z ilustracjami Tomasza Makowskiego, Roxolania Sebestiana Klonowickiego i prace Jana Brożka. Książki z oficyny Piotrkowczyka wyróżniały się poprawnością językową, a zasady pisowni raz ustalone były powielane we wszystkich kolejnych drukach.