Dobra kultury

Przeczytaj także...
Zabytek – w języku potocznym jest to każdy wytwór działalności człowieka, będący świadectwem minionej epoki (pamiątką przeszłości), posiadający wartość historyczną, artystyczną, naukową lub emocjonalną, przy czym kryterium czasu powstania, choć najważniejsze, nie przesądza o zdefiniowaniu zabytku. Nauki humanistyczne, a w szczególności historia sztuki nie stworzyły jednej, uniwersalnej definicji zabytku przydatnej wszystkim naukom.Wykształcenie – poświadczona dokumentem wiedza zdobyta w oficjalnym systemie nauczania (szkoły publiczne, szkoły prywatne). Jest to zasób wiedzy, umiejętności i sprawności umożliwiający jednostce poznanie otaczającego świata i skuteczne w nim działanie, wykonywanie określonego zawodu; wynik kształcenia i samokształcenia.
Kultura (z łac. colere = „uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie”) – termin ten jest wieloznaczny, pochodzi od łac. cultus agri („uprawa roli”), interpretuje się go w wieloraki sposób przez przedstawicieli różnych nauk. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych: duchowych, symbolicznych (takich jak wzory myślenia i zachowania).

Dobra kultury – termin ten jest rozmaicie interpretowany, w zależności od tego, jak dany badacz rozumie pojęcie kultury. Jeśli uważa on za kulturę całokształt materialnego i niematerialnego dorobku ludzkości, wówczas do dóbr kultury zaliczy zarówno rzeczy i usługi, jak i dobra niematerialne, czy zachowania i zjawiska etyczne.

Ustawa o języku polskim – polska ustawa, uchwalona przez Sejm RP, regulująca kwestię prawną związaną z językiem polskim. Została wprowadzona z następujących powodów:Język polski (polszczyzna) – język naturalny należący do grupy zachodniosłowiańskich (do których należą również czeski, słowacki, kaszubski, dolnołużycki, górnołużycki i wymarły połabski), stanowiących część rodziny indoeuropejskiej.

Jeśli zaś używa słowa "kultura" w węższym znaczeniu, sens terminu "dobra kultury" wynika z kontekstu, w jakim został on użyty. Na przykład, gdy mówi on o dobrach ludzi wierzących, czy niewierzących, to do dóbr kultury zalicza zjawiska z zakresu postaw, idei, doktryn, czy świadomości ludzkiej. Ale jeśli zajmuje się dobrami kultury w muzeach, ma na myśli materialne przedmioty - dzieła sztuki.

Grabież polskich dóbr kultury w czasie II wojny światowej – zorganizowany i uprzednio zaplanowany rabunek polskich dóbr kultury prowadzony w latach 1939–1945 na terytorium państwowym Rzeczypospolitej Polskiej. Grabież rozpoczęła się wkrótce po agresji niemiecko-sowieckiej na Polskę. Działalność rabunkowa była organizowana i przeprowadzana głównie przez III Rzeszę, jednak ZSRR zagrabił również znaczącą część dzieł kultury i sztuki państwa polskiego i jego obywateli.Sztuka – dziedzina działalności ludzkiej uprawiana przez artystów. Nie istnieje jedna spójna, ogólnie przyjęta definicja sztuki, gdyż jej granice są redefiniowane w sposób ciągły, w każdej chwili może pojawić się dzieło, które w arbitralnie przyjętej, domkniętej definicji się nie mieści. Sztuka spełnia rozmaite funkcje, m.in. estetyczne, społeczne, dydaktyczne, terapeutyczne, jednak nie stanowią one o jej istocie.

Niektórzy uczeni dokonują podziału dóbr kultury na:

instrumentalne (pośrednie), które stanowią środki do osiągania innych dóbr,

autoteliczne (bezpośrednie), które są celem samym w sobie.

Dane dobro może spełniać obie te funkcje, np. wykształcenie można uznać zarówno za cel sam w sobie, jak i środek do osiągnięcia kariery, czy prestiżu.

Dobrem kultury jest każdy przedmiot ruchomy lub nieruchomy, dawny lub współczesny, mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturowego ze względu na wartość historyczna lub artystyczną. Dobra kultury dzielą się na ruchome (obrazy, rzeźby itp.) i nieruchome (cmentarze, pola bitewne itp.).

Ustawa o języku polskim do dóbr kultury zalicza język polski.