• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • DVD-Video

    Przeczytaj także...
    VHS (ang. Video Home System) – w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych popularny standard zapisu i odtwarzania kaset wideo przeznaczony dla rynku konsumenckiego.PCM (ang. Pulse Code Modulation) – to najpopularniejsza metoda reprezentacji sygnału analogowego w systemach cyfrowych. Używana jest w telekomunikacji, w cyfrowej obróbce sygnału (np. w procesorach dźwięku), do przetwarzania obrazu, do zapisu na płytach CD (CD-Audio) i w wielu zastosowaniach przemysłowych.
    DivX – stratna metoda kompresji obrazu filmowego, w nowszych wersjach zgodna z MPEG-4 część 2, pozwalającą zapisać na zwykłej płycie kompaktowej filmy o długości ok. 90 min i jakości niewiele ustępującej DVD-Video. Wykorzystywana także do przesyłania filmów przez Internet.
    Obecne logo DVD-Video
    Stare logo DVD-Video

    DVD-Video – standard definiujący zawartość dysków DVD przeznaczonych wyłącznie do odtwarzania filmów.

    Definicja standardu[ | edytuj kod]

    Standard DVD-Video definiuje następujące elementy:

  • system plików na płycie DVD – najczęściej UDF 1.02 lub UDF/ISO Bridge UDF 1.02;
  • rozmieszczenie plików na płycie i ich nazewnictwo;
  • format zapisu wideo – algorytm kompresji stratnej MPEG-2,(najczęściej stosowane rozdzielczości to:
  • 720×576 dla systemu PAL
  • 720×480 dla NTSC),
  • format zapisu dźwięku – standardowo każda ścieżka musi być zapisana w jednym z poniższych formatów:
  • MPEG-1 Audio Layer-2 (MP2)
  • Dolby Digital (AC-3)
  • zwykłe nieskompresowane PCM, rzadko LPCM
  • opcjonalnie:
  • DTS
  • SDDS
  • powiązanie ze sobą strumieni (tj. audio, wideo, napisy dialogowe itp.) – w plikach VOB.

    • Możliwości[ | edytuj kod]

    Możliwości jakie oferuje DVD-Video:

    Windows Media Audio (WMA) - format kompresji dźwięku stworzony przez Microsoft. W zamierzeniach producenta ma konkurować z formatem MP3.DVD (Digital Video Disc lub Digital Versatile Disc) – rozpowszechniony w roku 1995 standard zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm) lecz o większej pojemności uzyskanej dzięki zwiększeniu gęstości zapisu.
  • maksymalny bitrate dla płyt DVD wynosi – 1,2 MB/s (9800 kb/s);
  • ponad 2 godziny filmu w wysokiej jakości, maksymalnie 8 lub do 30 godzin filmu w jakości VHS;
  • skalowanie 4:3 lub 16:9;
  • osiem wysokiej jakości ścieżek audio, każda z maks. 8 kanałami;
  • do 32 zestawów napisów;
  • do 9 ustawień kamery do wyboru podczas odtwarzania;
  • menu startowe i możliwość tworzenia prostych programów interaktywnych (gry itp.);
  • brak konieczności przewijania, bezpośredni dostęp do wybranego momentu filmu poprzez wybór predefiniowanej sceny (ang. chapters), tytułu (ang. titles) lub podanie dokładnej lokalizacji (godzina/minuta/sekunda).

    • Większość odtwarzaczy DVD oferuje dodatkowo opcje takie jak:

    MP3 ((ang.) MPEG-1/MPEG-2 Audio Layer 3) – algorytm kompresji stratnej dźwięku, przetworzonego uprzednio na sygnał cyfrowy. Popularnie zwany formatem MP3 lub standardem MP3. Jest zdefiniowany przez IETF w dokumencie RFC 5219.MPEG-2 – grupa standardów stratnej kompresji ruchomych obrazów i dźwięku zatwierdzona przez MPEG (ang. Moving Picture Experts Group) w 1994 roku. Od roku 1995 jest zatwierdzonym standardem ISO/IEC nr 13818.
  • zoom ×2, ×4;
  • zwalnianie i przyśpieszanie tempa odtwarzania filmu;
  • możliwość odtwarzania płyt CD-Audio, niektóre radzą sobie też z muzyką w formacie MP3 i WMA oraz filmami w formatach DivX / XviD.

    • Zobacz też[ | edytuj kod]

  • region DVD
  • Content Scramble System




    • Warto wiedzieć że... beta

    Region DVD lub też kod regionu – kod maszynowy przypisany czytnikom DVD jak i płytom DVD-Video, w zależności od strefy ekonomicznej. Regionalizacja dla płyt i czytników wideo jest swego rodzaju zabezpieczeniem przed piractwem, a przede wszystkim blokadą przed niekontrolowanym handlem filmami (importem tanich filmów z innych krajów). Komercjalne aspekty zmuszają użytkowników do zakupu płyt w jednym regionie zgodnie z kodem regionalizacji swojego odtwarzacza. Polska znajduje się w regionie opisanym kluczem nr 2 (Region drugi). System kodowy wspomagany był przez algorytm Content Scramble System.
    Napisy dialogowe – jedna z technik tłumaczenia filmów. Polega ona na pokazywaniu tłumaczeń dialogów lub piosenek na ekranie w formie pisemnej. Innym zastosowaniem napisów jest udogodnienie dla osób niesłyszących.
    Digital Theatre Systems (DTS) Digital Surround – system kompresji dźwięku, opcjonalnie stosowany w płytach DVD. Technologia DTS pozwala zapisać sześć ścieżek dźwiękowych. DTS zostało wprowadzone do specyfikacji DVD w 1996.
    UDF (ang. Universal Disk Format) – system plików stworzony jako implementacja standardu ISO 13346, który jest rozszerzeniem starszego ISO 9660, służący do zapisywania danych na nagrywalnych nośnikach danych, głównie z ograniczonymi możliwościami ponownego zapisu takich jak:
    NTSC – amerykański system telewizji analogowej. Nazwa pochodzi od pierwszych liter nazwy organu, który zatwierdził system - National Television System Committee (pl. Krajowy Komitet ds. Systemu Telewizyjnego).
    Kompresja stratna — metoda zmniejszania liczby bitów potrzebnych do wyrażenia danej informacji, które nie dają gwarancji, że odtworzona informacja będzie identyczna z oryginałem. Dla niektórych danych algorytm kompresji stratnej może odtworzyć informację w sposób identyczny.
    Przepływność (ang. bit rate lub bitrate) – w telekomunikacji i informatyce: prędkość z jaką sygnał cyfrowy przepływa przez kanał łączności.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.01 sek.