Czeczenia
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5] [6]
Port lotniczy Moskwa-Wnukowo (ros.: Aэропорт Внуково, ang.: Vnukovo Airport) (kod IATA: VKO, kod ICAO: UUWW) – trzecie co do wielkości przewozów pasażerskich lotnisko w Moskwie. Zlokalizowane jest 28 km od centrum miasta (choć formalnie znajduje się w jego granicach administracyjnych jako dzielnica-eksklawa Moskwy Wnukowo).Sałman Bietyrowicz Radujew (ur. 13 lutego 1967 w Gudermesie, zm. 14 grudnia 2002 w Solikamsku) – polityk i wojskowy czeczeński.

Czeczenia (czecz. Нохчийчоь/Noxçiyçö, Чечня, Czecznia), Republika Czeczeńska (czecz. Нохчийн Республика / Noxçiyn Respublika; ros. Чеченская Республика, Czeczenskaja Riespublika) – autonomiczna republika, ze stolicą w mieście Grozny, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej. Jest położona na Kaukazie Północnym, graniczy z rosyjskimi Dagestanem na wschodzie, Inguszetią na zachodzie i Krajem Stawropolskim na północy oraz z Gruzją na południu.
W czasie rozpadu ZSRR grupa przywódców czeczeńskich ogłosiła niepodległość republiki, która trwała od 1991 do 1994, pomimo braku oficjalnego uznania przez inne państwa. W 1992 Czeczenia (wraz z Tatarstanem) odmówiła podpisania układu stowarzyszeniowego z Federacją Rosyjską. Rosja nie uznała tej odmowy i w 1994 rozpoczęła wojnę mającą na celu opanowanie Czeczenii – konflikt w 1996 zakończył się zwycięstwem zwolenników niepodległości. Drugą próbę podporządkowania republiki Rosja podjęła w 1999, i po zajęciu całego terytorium przez wojska federalne ogłosiła w 2002 oficjalne zakończenie wojny.
Obie wojny doprowadziły do wielkich zniszczeń i doszczętnie zrujnowały Czeczenię. Według stanu na 2007: trwa odbudowa republiki ze zniszczeń wojennych – całkowicie odbudowano Gudermes i Argun, zaś trwa odbudowa Groznego.
Oficjalne uzasadnienie władz Federacji Rosyjskiej wojny z Czeczenią mówi o obronie integralności terytorialnej Rosji i walce z separatystycznymi, fundamentalistycznymi grupami muzułmańskimi.
Geografia[ | edytuj kod]
Strefa czasowa[ | edytuj kod]
Od 2014 r. Czeczenia należy do moskiewskiej strefy czasowej (MSK). UTC +4:00 przez cały rok. Wcześniej, przed 27 marca 2011 roku, na terenie republiki obowiązywał czas standardowy (zimowy) strefy UTC+3:00, a czas letni – UTC+4:00.
Historia do 1990 r.[ | edytuj kod]
Do XVIII wieku[ | edytuj kod]
Wojny religijne z Imperium Osmańskim w XV wieku. Jesienią 1721 maszerujące na Persję wojska Piotra I, nieatakowane przez nikogo, przeszły przez Czeczenię. Do pierwszych starć rosyjsko-czeczeńskich doszło kilkanaście lat później, kiedy Czeczeni dowodzeni przez księcia Ajdemira rozgromili oddział pułkownika Kocha, który był wspierany przez czeczeńskiego księcia Kazbułata. W 1785 wybuchło w Czeczenii pierwsze powstanie antyrosyjskie, którym kierował muzułmański duchowny Uszurma z Ałdów, który przyjął imię Szejk Mansur. Powstanie wybuchło, jako odpowiedź na działalność Rosjan, którzy zapuszczali się daleko na południe za graniczną rzekę Terek, pacyfikowali auły (czeczeńskie ufortyfikowane wioski) i wysyłali ekspedycje karne wymierzone przeciw Czeczenom. Powstanie zakończyło się niepowodzeniem, a jego przywódca został pojmany i zesłany na Wyspy Sołowieckie.
Czasy carskie[ | edytuj kod]
Od początku XIX wieku Rosjanie przygotowywali się do podboju Kaukazu. W pierwszych trzech dekadach zdążyli opanować prawie cały Kaukaz Południowy, po czym czas przyszedł na podbój północnej części Kaukazu. Rosjanie budowali forty, palili lasy, pustoszyli auły, co wywoływało wściekłość kaukaskich górali. Ci zaś napadali na rosyjskie osady kolonizatorów i strzelali do kozackich patroli. Z żołnierzami rosyjskimi walczyli Bejbułat Tajmijew, Gazi Mahomet (Kazi-Mułła) i Hamzat-Bek. Jednak dopiero w 1834 zdecydowany opór rosyjskiemu imperializmowi zadał Imam Szamil, który stanął na czele wielkiego powstania antyrosyjskiego rozpoczynając tym samym wojnę kaukaską, trwającą 30 lat. Przewaga technologiczna oraz wielkość armii (w porywach sięgającej do pół miliona) doprowadziła do zwycięstwa Rosjan. Na wschodzie stało się to wcześniej, bo po wzięciu Imama Szamila do niewoli w 1859 opór ustał, zaś na zachodzie wojnę zakończono 21 maja 1864. Walki tamtego okresu były opisywane w literaturze przez Lwa Tołstoja. Brali w nich udział zesłańcy, m.in. Michał Lermontow, a także liczni zesłańcy polscy i Polacy służący w szeregach armii carskiej. Czeczenia, tak jak pozostałe krainy Kaukazu Północnego została wcielona do Imperium Rosyjskiego - a konkretnie znalazła się w składzie obwodu terskiego. Kontrolę sprawowali Rosjanie, którzy przebywali w ufortyfikowanych garnizonach i pilnowali przełęczy.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5] [6]