Colin Firth
Podstrony: 1 [2] [3]
Dziewczyna z perłą – film z 2003 roku reżyserii Petera Webbera, będący adaptacją powieści Tracy Chevalier Dziewczyna z perłą.Eastleigh – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Hampshire, w dystrykcie (borough) Eastleigh, należące do aglomeracji miejskiej Southampton. Miasto położone jest pomiędzy Southampton i Winchester, i jest częścią obszaru metropolitalnego South Hampshire. W Eastleigh znajduje się wiele przedsiębiorstw, w tym fabryka Prysmian Cables & Systems.
Colin Andrew Firth (ur. 10 września 1960 w Grayshott) – brytyjski aktor filmowy i teatralny, laureat Oscara, Złotego Globu, dwóch nagród BAFTA i trzech Nagród Gildii Aktorów Ekranowych, zdobywca Pucharu Volpiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. W 2010 wcielił się w postać króla Jerzego VI w dramacie historycznym Toma Hoopera Jak zostać królem, za którą odebrał Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego.
Życiorys[ | edytuj kod]
Wczesne lata[ | edytuj kod]
Urodził się w Grayshott w hrabstwie Hampshire w Anglii w rodzinie nauczycieli akademickich jako najstarsze z trojga dzieci. Jego matka, Shirley Jean (z domu Rolles), była wykładowcą religii porównawczej w King Alfred’s College w Winchester, a jego ojciec, David Norman Lewis Firth, był wykładowcą historii u króla Alfreda i dyrektorem ds. edukacji w rządzie Nigerii. Wychowywał się z młodszą siostrą, Kate, trenerką głosu, i młodszym bratem, Jonathanem (ur. 1967), aktorem. Jego dziadkowie ze strony matki byli misjonarzami kongregacjonalistami, a dziadek ze strony ojca był anglikańskim kapłanem; wykonywali zagraniczną pracę misjonarską i oboje jego rodzice spędzili czas w Indiach.
Jako małe dziecko podróżował z rodzicami po całym świecie. Gdy miał zaledwie dwa tygodnie, jego rodzice zabrali go do Nigerii, gdzie spędził pierwsze lata życia. W 1971 rodzina przeniosła się na rok do Saint Louis w Stanach Zjednoczonych. W latach 1973–1976 uczęszczał do King Alfred’s College w Winchester. W latach 1976-1978 uczył się w Barton Peveril Sixth Form College w Eastleigh. Mając 10 lat uczęszczał na warsztaty teatralne. Kiedy miał 14 lat postanowił zostać profesjonalnym aktorem.
Kariera[ | edytuj kod]
Po sześciu latach nauki przeprowadził się do Londynu i dołączył do National Youth Theatre. Potem dostał pracę w dziale garderoby w Royal National Theatre. W latach 1980-1983 studiował dramat w prestiżowym Drama Centre w Londynie. W Drama Center zwrócił na siebie uwagę grając Hamleta i został zauważony przez dramaturga Juliana Mitchella, który w 1983 obsadził go jako ambitnego ucznia Guya Bennetta w przedstawieniu Inny kraj w Queens Theatre w Londynie na West Endzie.
Zadebiutował na kinowym ekranie w roli Tommy’ego Judda, prostego, marksistowskiego przyjaciela Guya Bennetta (w tej roli Rupert Everett) w melodramacie historycznym Inny kraj (Another Country, 1984). W telewizyjnej adaptacji powieści J. B. Priestleya Światła kabaretów (Lost Empires, 1986), która miała swoją premierę na kanale ITV, z udziałem Laurence’a Oliviera, Pameli Stephenson i Jima Cartera, wystąpił w roli Richarda Herncastle, który w 1913 dołączył do trupy swojego wujka i poznaje wciągający świat angielskiego musicalu, zanim wybuchnie I wojna światowa. W dramacie Miesiąc na wsi (A Month in the Country, 1987) u boku Kennetha Branagha zagrał weterana I wojny światowej restauratora dzieł sztuki Toma Birkina. Był tytułowym bohaterem kostiumowego dramatu Miloša Formana Valmont (1989) na podstawie powieści Niebezpieczne związki. W nominowanym do nagrody jury Sundance Film Festival argentyńskim dreszczowcu psychologicznym Apartament zero (1989) zagrał paranoiczną postać mieszkającego w Buenos Aires Anglika, który przyjmuje do swego mieszkania tajemniczego współlokatora (Hart Bochner).
Alejandro Jodorowsky zaangażował go do roli w dramacie fantasy Złodziej tęczy (Wings of Fame, 1990) z Peterem O’Toole i Omarem Sharifem. Popularność wśród telewidzów zdobył rolą wyniosłego arystokraty pana Fitzwilliama Darcy’ego w serialowej adaptacji powieści Jane Austen Duma i uprzedzenie (1995) z Jennifer Ehle. Później grał drugoplanowe role w filmach takich jak uhonorowany Oscarem za najlepszy film roku Angielski pacjent (1996) z Kristin Scott Thomas, Tysiąc akrów krzywd (1997) z Michelle Pfeiffer, Zakochany Szekspir (1998) z Gwyneth Paltrow i Związki rodzinne (Relative Values, 2000) z Julie Andrews. W komedii krótkometrażowej BBC Czarna Żmija: Tam i z powrotem (Blackadder Back and Forth, 1999) z Rowanem Atkinsonem, Tonym Robinsonem, Stephenem Fry, Mirandą Richardson i Hugh Laurie był Szekspirem. Dzięki kreacji Marka Darcy’ego w komedii na podstawie powieści Helen Fielding Dziennika Bridget Jones (2001) i jej sequelu Bridget Jones: W pogoni za rozumem (2004) z Renée Zellweger stał się rozchwytywanym odtwórcą ról amantów w Hollywood. W musicalu Mamma Mia! (2008) i jego sequelu Mamma Mia: Here We Go Again! (2018) z Meryl Streep i Piercem Brosnanem wystąpił jako brytyjski bankier Harry Bright.
W 2009 zagrał tytułową rolę w filmie Samotny mężczyzna, za którą otrzymał nagrodę BAFTA oraz został nominowany do Złotego Globu i Oscara za rolę pierwszoplanową. W 2010 otrzymał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym za rolę w filmie Jak zostać królem. 27 lutego 2011 za tę rolę otrzymał drugą z rzędu nagrodę BAFTA oraz pierwszego Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego.
W styczniu 2011 odsłonił swoją gwiazdę na Hollywood Walk of Fame.
Podstrony: 1 [2] [3]