Chicago Bulls – amerykański klub koszykarski uczestniczący w rozgrywkach ligi NBA (Dywizja Centralna w Konferencji Wschodniej). Bulls sześciokrotnie wygrywali mistrzostwo NBA (w latach 1991–1993 oraz 1996-1998). We wszystkich mistrzowskich sezonach w zespole występowali Michael Jordan i Scottie Pippen, a trenerem był Phil Jackson.

Klub został założony 16 stycznia 1966, stając się uczestnikiem NBA w sezonie 1966/67. W latach 1966–1984 Bulls dziesięciokrotnie awansowali do fazy play-off, gdzie dwukrotnie dochodzili do finałów konferencji. W drafcie NBA 1984 z numerem trzecim klub ten wybrał Michaela Jordana. W każdym sezonie gry Jordana w ich barwach Bulls docierali do fazy play-off. Najpierw trzykrotnie odpadali w pierwszej rundzie, w play-off 1979 awansowali do półfinału, a w kolejnych dwóch do finału konferencji. Od rozgrywek 1989/90 trenerem drużyny był Phil Jackson. W drugim sezonie jego pracy Bulls zdobyli pierwsze w historii klubu mistrzostwo NBA. Sukces ten powtórzyli w dwóch kolejnych sezonach. Po zdobyciu mistrzowskiego tytułu w 1993 Jordan zakończył karierę. W kolejnych dwóch sezonach Bulls docierali do półfinałów konferencji, by po powrocie Jordana wygrać trzy kolejne tytuły w 1996, 1997 i 1998. Po zdobyciu ostatniego z mistrzostw Jordan i Jackson odeszli z klubu (Jordan zakończył karierę). W XXI w. Bulls jedenaście razy awansowali do fazy play-off, w tym raz dochodząc do finału konferencji w 2011, tj. po sezonie, w którym Derrick Rose jako drugi (po Jordanie) zawodnik w historii klubu zdobył nagrodę MVP.

Bulls są jedynym klubem, który nigdy nie przegrał finałów NBA. Według Forbesa są czwartą najbardziej wartościową organizacją w lidze (3,2 miliarda dolarów). Bulls rozgrywają mecze domowe w hali United Center, a siedzibą klubu jest Chicago.

Historia[ | edytuj kod]

Hala United Center

Chicago Bulls są trzecią drużyną NBA z siedzibą w Chicago, po Chicago Stags (1946-1950) oraz Chicago Packers/Zephyrs (obecnie Washington Wizards). Zespół Chicago Bulls przyłączył się do rozgrywek ligi NBA w sezonie 1966/67, uzyskując najlepszy w historii bilans spotkań wśród zespołów debiutujących w lidze i zakwalifikował się do fazy rozgrywek play-off już w pierwszym roku swojego istnienia. Po udanym pierwszym roku, przez kilka lat drużyna nie osiągnęła większych sukcesów. Lepsze czasy nadeszły w latach 70. Na parkiecie Bulls pokazały się wtedy takie sławy jak Artis Gilmore, Chet Walker, Bob Love, Norm Van Lier, Jerry Sloan, Reggie Theus i Tom Boerwinkle. Przełomowym momentem dla zespołu z Chicago był wybór w drafcie Michaela Jordana w 1984 roku, a następnie Scottie Pippena 3 lata później. Ci dwaj gracze, a także zatrudniony w 1989 roku, trener Phil Jackson sprawili, że zespół wpisał się w karty historii NBA jako najlepsza drużyna lat 90., zdobywając sześciokrotnie mistrzostwo ligi w latach 1991–1993 oraz 1996-98. Legendarny skład rozpadł się jednak w 1998 roku po odejściu trenera Phila Jacksona i Michaela Jordana. Następne 12 sezonów nie zaowocowało w żadne sukcesy, a drużyna przeszła gruntowną przemianę. Dopiero sezon 2010/11 drużyna zakończyła z bilansem spotkań 62-20, identycznym jak w roku 1998 – tym samym zespół po raz pierwszy od czasów gry Michaela Jordana został najlepszym zespołem rundy zasadniczej. Mimo znakomitych liczb, Bykom pod wodzą swojego lidera Derricka Rose’a nie udało się awansować do finału NBA.

Nazwa[ | edytuj kod]

Nazwa Byki i logo nawiązują do wielkich rzeźni ulokowanych w Chicago. Miasto w połowie XIX w. stało się centrum przetwórstwa mięsnego dla farm hodowlanych zachodu USA.

Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]