Charakterologia
Przeczytaj także...
Stephen M. Johnson – amerykański doktor filozofii, psychoterapeuta i konsultant terapeutyczny. W swoich książkach prezentuje koncepcję stylów charakteru opartą na dorobku psychologii psychoanalityczno-rozwojowej oraz własnych doświadczeniach terapeutycznych tworząc przy tym spoisty system terapeutyczny.Ernst Kretschmer (ur. 8 października 1888 w Wüstenrot, zm. 8 lutego 1964 w Tybindze) – niemiecki lekarz psychiatra, profesor Uniwersytetu w Marburgu i Uniwersytetu w Tybindze, twórca teorii konstytucjonalnej.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Stephen M. Johnson – amerykański doktor filozofii, psychoterapeuta i konsultant terapeutyczny. W swoich książkach prezentuje koncepcję stylów charakteru opartą na dorobku psychologii psychoanalityczno-rozwojowej oraz własnych doświadczeniach terapeutycznych tworząc przy tym spoisty system terapeutyczny.Ernst Kretschmer (ur. 8 października 1888 w Wüstenrot, zm. 8 lutego 1964 w Tybindze) – niemiecki lekarz psychiatra, profesor Uniwersytetu w Marburgu i Uniwersytetu w Tybindze, twórca teorii konstytucjonalnej.
Język grecki, greka (starogr. dialekt attycki Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. Ελληνική γλώσσα, Ellinikí glóssa lub Ελληνικά, Elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W cywilizacji Zachodu zaadaptowany obok łaciny jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim. Obecnie, jako język nowogrecki, pełni funkcję języka urzędowego w Grecji i Cyprze. Jest też jednym z języków oficjalnych Unii Europejskiej. Po grecku mówi współcześnie około 15 milionów ludzi. Język grecki jest jedynym językiem z helleńskich naturalnych, który nie wymarł.
Charakterologia – (z gr.) – nauka o charakterze.
M.in. w Niemczech i Polsce dziedzina psychologii utożsamiana z nauką o osobowości, choć ze względu na normatywne konotacje i często heurystyczną budowę poszczególnych typologii mniej obecna w głównym nurcie współczesnej psychologii osobowości.
Charakterologia pozostaje jedną z najstarszych dziedzin psychologii i wywodzi się z teorii czterech temperamentów Hipokratesa a współcześnie rozwijana była m.in. w typologiach konstytucjonalnych (Ernst Kretschmer, William. H. Sheldon) i charakterologiach opartych na zachowaniach i postawach jednostek. Istnieje kilkaset rodzajów systemów charakterologicznych podobnie jak kilkaset teorii osobowości. Kilkadziesiąt uznawanych jest za wartościowe heurystycznie lub udokumentowane naukowo.
Psychologia (od stgr. ψυχή Psyche = dusza, i λόγος logos = słowo, myśl, rozumowanie) – nauka badająca mechanizmy i prawa rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. Psychologia jako nauka dotyczy ludzi, ale mówi się również o psychologii zwierząt (czyli zoopsychologii), chociaż zachowaniem się zwierząt zajmuje się także dziedzina biologii – etologia.Styl charakteru (ujęcie psychoanalityczno-rozwojowe) – zespół zachowań opartych na wewnętrznych, głęboko zakodowanych w procesie rozwoju psychoseksualnego zdaniach skryptowych będących efektem fiksacji. Stephen M. Johnson wyróżnił kilka stylów charakteru, odpowiadających w przybliżeniu nazewniczo zaburzeniom osobowości, jednak nie stanowiących kategorii chorobowej ani nawet neurotycznej (nerwicowej).
Zobacz też[ | edytuj kod]
Warto wiedzieć że... beta
Polska, Rzeczpospolita Polska – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w dorzeczu Wisły i Odry. Powierzchnia administracyjna Polski wynosi 312 679 km², co daje jej 70. miejsce na świecie i dziewiąte w Europie. Zamieszkana przez ponad 38,5 miliona ludzi, zajmuje pod względem liczby ludności 34. miejsce na świecie, a szóste w Unii Europejskiej.
Psychologia osobowości jest subdziedziną psychologii ogólnej, której przedmiotem badań jest struktura psychiczna człowieka - osobowość, jej rozwój na przestrzeni życia i związek z zachowaniem w szerokim pryzmacie podejść teoretycznych.
Osobowość – wewnętrzny system regulacji pozwalający na adaptację i wewnętrzną integrację myśli, uczuć i zachowania w określonym środowisku w wymiarze czasowym (poczucie stabilności). Jest to zespół względnie trwałych cech lub dyspozycji psychicznych jednostki, różniących ją od innych jednostek.
Hipokrates z Kos (gr. Ἱπποκράτης; ur. ok. 460 p.n.e. na wyspie Kos, zm. ok. 370 p.n.e. w Larysie) – lekarz grecki, jeden z najwybitniejszych prekursorów współczesnej medycyny, obdarzony przydomkiem "ojca medycyny". Jego imię pierwotnie zapisywane było przez dwa p(π). Z czasem jednak, w XX wieku, dokonano zmiany pisowni na jedno p. Obecnie wraca się do pierwotnej pisowni przez dwa p (π). Różnica o tyle istotna, iż Hipokrates oznacza z greckiego podwładny, a Hippokrates – koniowładny.
Heurystyka (gr. heurisko – znajduję) – w języku logiki umiejętność wykrywania nowych faktów oraz znajdowania związków między faktami, zwłaszcza z wykorzystaniem hipotez. Na podstawie istniejącej wiedzy stawia się hipotezy, których nie trzeba udowadniać.
Charakter (z gr. charakteristikos – odróżniający) – piętno, cecha, wizerunek lub właściwość. Zespół cech wyróżniających dany przedmiot, zjawisko, osobę od innych tego samego rodzaju, np. ze względu na wygląd, postać, działanie czy zachowanie.