Cezary Morawski
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Krystian Lupa (ur. 7 listopada 1943 w Jastrzębiu-Zdroju) – polski reżyser teatralny, scenograf, grafik, dramaturg, tłumacz oraz profesor sztuki teatralnej.Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – historyczny polski serial w reżyserii Jerzego Sztwiertni, który został wyprodukowany przez Telewizję Polską w latach 1979-1981.
Cezary Jan Morawski (ur. 5 czerwca 1954 w Szczecinie) – polski aktor telewizyjny, filmowy i teatralny; prodziekan Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie (1996−2002), skarbnik Związku Artystów Scen Polskich (1999−2002), dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu (2016−2018).
Życiorys[ | edytuj kod]
Kariera teatralna[ | edytuj kod]
W 1977 ukończył studia na Wydziale Aktorskim warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Był związany z warszawskimi teatrami: Współczesnym (1977–1988) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (1988–2001). Zadebiutował 21 marca 1976 roku, rolą Maski 3 w Gdy rozum śpi Antonio Buero Vallejo w reżyserii Andrzeja Wajdy. W 1997 roku przestał występować na deskach warszawskiego Teatru Powszechnego i był kolejno związany z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrem Syrena w Warszawie, Teatrem Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku i Teatrem Ochoty. W ostatnich latach występował przede wszystkim na deskach farsowego Teatru Capitol w Warszawie. Ponadto reżyserował na deskach UBS Theater Schwedt (Niemcy) oraz Teatru na Pohulance (Litwa). Jest także aktorem w stowarzyszeniu teatr tm, prowadzonym przez Tomasza Mędrzaka.
Był stypendystą Instytutu Teatralnego Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 2000 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w działalności społecznej i charytatywnej na rzecz środowiska artystycznego. Za rolę w spektaklu Moja Dusza otrzymał z rąk Prezydenta Lecha Wałęsy honorowy tytuł „Ambasador Sybiraków” przyznawany przez Światowy Zjazd Sybiraków. Jest jednym z bohaterów książki Siła codzienności.
Kariera pedagogiczna[ | edytuj kod]
W latach 1977–2015 był wykładowcą warszawskiej Akademii Teatralnej, gdzie pełnił także funkcje pełnomocnika rektora ds. współpracy międzynarodowej oraz prodziekana Wydziału Aktorskiego (1996–2002). Był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych ITSelF w Warszawie, a także przewodniczącym Rady Artystycznej Festiwalu ITSelF. Od 2013 roku wykłada na Wydziale Wokalno-Aktorskim Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Skarbnik ZASP (1999−2002)[ | edytuj kod]
W latach 1999–2002, za prezesury Kazimierza Kaczora, był skarbnikiem Związku Artystów Scen Polskich. W 2005 roku Zarząd Główny ZASP pozbawił Morawskiego członkostwa w stowarzyszeniu. W 2001 roku Morawski i Kaczor narazili ZASP na ponad 9,2 miliona złotych strat. W wyniku procesu i odwołania w tej sprawie, w 2011 roku wydział odwoławczy Sądu Okręgowego w Warszawie utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego Warszawa-Śródmieście oddalając wszystkie apelacje, zarówno oskarżonych, jak i prokuratorską. Sąd wprawdzie uznał winę oskarżonych, ale jednocześnie warunkowo umorzył postępowanie na okres próbny jednego roku, ponieważ działanie oskarżonych było wynikiem naruszenia zasad ostrożności, a nie umyślnego działania i zaznaczył, że nikt nie zarzuca oszustwa, a ich wina miała charakter nieumyślny; orzeczenie jest prawomocne.
Dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu (2016−2018)[ | edytuj kod]
Od 1 września 2016 dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu. Jego wybór na stanowisko dyrektora teatru spotkał się z protestem zespołu i środowisk twórczych, był on spowodowany prawomocnym wyrokiem kandydata, zaproponowanym programem artystycznym oraz zdaniem przeciwników kandydatury Morawskiego nieprawidłowościami w procedurze konkursowej, na które wskazał m.in. reżyser Krystian Lupa.
Od początku pełnienia funkcji dyrektora, na deskach Teatru Polskiego zaprezentował spektakle prywatnych teatrów, między innymi Powrót Norwida (tarnowski Teatr Nie Teraz), Bar pod Zdechłym Psem (Teatr Kamienica, Kujawsko-Pomorski Impresaryjny Teatr Muzyczny), Baśnie Pana Perrault (wrocławski Teatr Artenes) oraz Edukację Rity i Na pełnym morzu (teatr tm). Pierwszą premierą za jego dyrekcji był Chory z urojenia Moliera w reżyserii Janusza Wiśniewskiego. Ponadto odmówił wyjazdu spektaklu Wycinka w reżyserii Krystiana Lupy na festiwale w Budapeszcie, Montrealu i Quebecu.
10 lutego 2017 wszczęto wobec Morawskiego procedurę odwoławczą ze stanowiska dyrektora teatru.
W październiku 2018 upubliczniono wyniki kontroli wrocławskiego oddziału Najwyższej Izby Kontroli, z których wynikało, iż Morawski niezgodnie z prawem płacił sobie za działalność aktorską, scenograficzną i reżyserską, a także wydatkował środki publiczne i zaciągał zobowiązania z przekroczeniem limitów wyznaczonych w planach finansowych teatru. Kontrola NIK wykazała również znaczący spadek liczby widzów Teatru Polskiego we Wrocławiu. Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego wskazał zaś na ponad milionowe zadłużenie sceny. 26 listopada 2018 został odwołany z funkcji dyrektora teatru.
Życie prywatne[ | edytuj kod]
Żonaty z aktorką Anną Zagórską. Jego synem z pierwszego małżeństwa z Joanną Morawską jest Tomasz Morawski (producent filmowy).
Podstrony: 1 [2] [3] [4]