Cefuroksym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Cefuroksym – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczna cefalosporyna II generacji o działaniu bakteriobójczym o szerokim spektrum przeciwbakteryjnym. Aktywny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Nieaktywny wobec bakterii atypowych. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, stąd stosuje się podawanie drogą parenteralną (pozajelitową). Nie jest metabolizowany, a jego biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 80 min. Wydalanie następuje przez nerki.

Lipofilowość (lipofilność) – skłonność cząsteczek chemicznych do rozpuszczania się w tłuszczach, olejach oraz rozpuszczalnikach niepolarnych jak heksan czy toluen. Cząsteczki lub fragmenty cząsteczek lipofilowych są najczęściej hydrofobowe i niepolarne, ale pojęcia te nie są tożsame. Pojęciem przeciwstawnym do lipofilowości jest lipofobowość. Nie należy mylić lipofilowości z liofilowością.Cefalosporyny – grupa półsyntetycznych antybiotyków β-laktamowych o szerokim spektrum działania bakteriobójczego. Są to pochodne kwasu 7-aminocefalosporynowego (7-ACA) i zawierają w swojej cząsteczce dwupierścieniową strukturę cefemu, który wykazuje większą odporność na działanie β-laktamaz niż penam.

Aksetyl cefuroksymu[ | edytuj kod]

Aksetyl cefuroksymu

Do stosowania doustnego przeznaczony jest prolek, aksetyl cefuroksymu. Jest to bardziej lipofilowa pochodna cefuroksymu, jego ester z 1-(1-ketoetoksy)etan-1-olem. Jego dostępność biologiczna wynosi 40–52% (wyższa jest po posiłku). Podobnie jak cefuroksym, nie jest metabolizowany i jest wydalany przez nerki, jednak ma dłuższy okres półtrwania: 1,2–1,5 godziny.

Uniwersytet Alberty (ang. University of Alberta) to uniwersytet działający w kanadyjskim mieście Edmonton, w prowincji Alberta. Ma 3200 wykładowców i ponad 35 tys. studentów.Odczyn Coombsa – (test antyglobulinowy), immunologiczna metoda diagnostyczna umożliwiająca wykrywanie przeciwciał w klasie IgG (niekompletnych) za pomocą surowicy antyglobulinowej, stosowana w transfuzjologii i diagnostyce zakażeń.

Wskazania[ | edytuj kod]

  • zakażenia układu oddechowego,
  • zapalenie ucha środkowego,
  • zakażenie skóry i tkanek miękkich,
  • zakażenia układu moczowego,
  • rzeżączka,
  • borelioza.


    • Podstrony: 1 [2] [3] [4]




    Warto wiedzieć że... beta

    Klasyfikacja anatomiczno-terapeutyczno-chemiczna, ATC – system porządkujący leki oraz inne środki i produkty wykorzystywane w medycynie. Klasyfikację kontroluje Centrum Współpracy nad Metodologią Statystyczną Leków (Collaborating Centre for Drug Statistics Methodology) w Norwegii podlegający pod Światową Organizację Zdrowia (WHO). Pierwszy spis został opublikowany w 1976 roku.
    Układ moczowo-płciowy (łac. Systema urogenitale) wyższych kręgowców (w tym człowieka) składa się z dwóch części:
    Skóra (łac. cutis, gr. derma) – największy narząd powłoki wspólnej (łac. integumentum commune) kręgowców o złożonej budowie i wielorakich funkcjach; powłoka właściwa.
    Rzeżączka (łac. Gonorrhoea) – choroba zakaźna, przenoszona drogą płciową, której czynnikiem etiologicznym jest Gram-ujemna bakteria – dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae).
    Niedokrwistość, anemia (łac. anaemia) – zespół objawów chorobowych, polegający na stwierdzeniu niższych od normy wartości hemoglobiny (Hb), erytrocytów i ich następstw.
    Anafilaksja (łac. anaphylaxia, commotus anaphylaciticus; ang. anaphylaxis, anaphylactic shock) to rodzaj ciężkiej reakcji alergicznej lub niealergicznej, która ma charakter ogólnoustrojowy. Słowo anafilaksja pochodzi z greki: ana – oznacza na przeciwieństwo, a phyl – ochrona. Jej definicję podali w 1902 roku Paul Portier i Charles Richet.
    Dostępność biologiczna (biodostępność) - w farmakologii określa część substancji leczniczej (składnika aktywnego), jaka z podanej dawki dostaje się do krążenia ogólnego oraz szybkość wchłaniania tej substancji. Biodostępność leku w przypadku podania donaczyniowego (dożylnego) wynosi 100%. Przy podaniu w inny sposób, np. doustnie, jest zawsze niższa.

    Reklama