Cecha - filozofia
Przeczytaj także...
Treść - w refleksji estetycznej pojęcie przeciwstawne do pojęcia formy, rozumiane najczęściej jako ogólny sens dzieła, jego wymowa ideologiczna lub zespół procesów i zdarzeń przedstawionych w dziele. Pojęcie treści można rozumieć dwojako - jako czynnik pierwotny, uzyskujący w dziele ostateczny kształt poprzez nadanie mu formy - mówi się wtedy o idei jedności treści i formy, lub też rozumieć całość dzieła jako strukturę znaczącą. Często odróżnia się sztuki semantyczne w których dominuje treść (np. literatura) i sztuki niesemantyczne w których dominuje forma (np. muzyka, taniec).Klasa – wielość obiektów, która może być określona przez własność którą posiadają wszystkie jej elementy. Pojęcie klasy jest uogólnieniem pojęcia zbioru.
Istnienie (łac. existentia) - jedna z najbardziej fundamentalnych (obok pojęcia istoty - essentia) kategorii (pojęć) metafizycznych.
Treść - w refleksji estetycznej pojęcie przeciwstawne do pojęcia formy, rozumiane najczęściej jako ogólny sens dzieła, jego wymowa ideologiczna lub zespół procesów i zdarzeń przedstawionych w dziele. Pojęcie treści można rozumieć dwojako - jako czynnik pierwotny, uzyskujący w dziele ostateczny kształt poprzez nadanie mu formy - mówi się wtedy o idei jedności treści i formy, lub też rozumieć całość dzieła jako strukturę znaczącą. Często odróżnia się sztuki semantyczne w których dominuje treść (np. literatura) i sztuki niesemantyczne w których dominuje forma (np. muzyka, taniec).Klasa – wielość obiektów, która może być określona przez własność którą posiadają wszystkie jej elementy. Pojęcie klasy jest uogólnieniem pojęcia zbioru.
Istnienie (łac. existentia) - jedna z najbardziej fundamentalnych (obok pojęcia istoty - essentia) kategorii (pojęć) metafizycznych.
Cecha – to w teorii poznania to, co odróżnia w porządku poznania jeden przedmiot od innego (umożliwia rozpoznanie danego przedmiotu). W sensie metafizycznym cecha to wszystko, z wyjątkiem istoty i istnienia, co o danym przedmiocie można orzec, a więc synonim przypadłości. W logice tradycyjnej dzieli się cechy na istotne, przypadkowe i kontradyktoryczne, a także wyróżnia cechy swoiste i cechy charakterystyczne. W logice współczesnej utożsamiać można natomiast pojęcie cechy z pojęciem zbioru w sensie dystrybutywnym.
Epistemologia (od stgr. ἐπιστήμη, episteme – „wiedza; umiejętność, zrozumienie”; λόγος, logos – „nauka; myśl”), teoria poznania lub gnoseologia – dział filozofii, zajmujący się relacjami między poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością. Epistemologia rozważa naturę takich pojęć jak: prawda, przekonanie, sąd, spostrzeganie, wiedza czy uzasadnienie.Własność (łac. dominium, nłac. proprium) – w sensie węższym synonim cechy (w rozumieniu metafizycznym, a więc wszystkiego – prócz istoty i istnienia – co o danym przedmiocie można orzec; tak rozumiana cecha/własność jest synonimem przypadłości). W sensie szerszym każde określenie, które przysługuje danemu przedmiotowi: tak rozumiana własność jest rodzajem właściwości.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Bibliografia[ | edytuj kod]
Istota, esencja, eidos (gr. είδος, łac. essentia) – w filozofii istota ma być samym sednem rzeczy, ich prawdziwą naturą, wiedzą, która wydaje się osiągalna, jeśli tylko jeszcze trochę wgłębimy się w poznanie świata. W prostszej wersji istota bytu to to, co sprawia, że byt jest taki jaki jest, albo że w ogóle jest.Znaczenie w najogólniejszym ujęciu to pojęcie, które łączy to, co rejestrujemy naszymi zmysłami z jakimś symbolem. Znak, zdanie, gest, czy dźwięk nie mają znaczenia, jeśli nie odnoszą się do czegoś, co jest nam znane.
Warto wiedzieć że... beta
Akcydens, przypadłość, cecha akcydentalna (łac. accidens) – wywodzące się z filozofii Arystotelesa pojęcie ontologiczne funkcjonujące przede wszystkim w metafizyce klasycznej (arystotelesowsko-tomistycznej), przeciwieństwo atrybutu. Akcydens to taka cecha danej substancji, bez której pozostaje ona nadal tą samą substancją. Np. dla Sokratesa bycie uzdolnionym muzycznie czy łysym można uznać za cechę akcydentalną bycia Sokratesem, natomiast bycie racjonalnym czy bycie (nie bycie) zwierzęciem jest jego cechą istotową (atrybutem), tj. taką, bez której nie byłby już tym samym Sokratesem.