Cameron Diaz
Podstrony: 1 [2] [3]
Albert Arnold Gore, junior (znany jako Al Gore) (ur. 31 marca 1948 w Waszyngtonie) – polityk amerykański, działacz Partii Demokratycznej, wieloletni członek Kongresu, 45. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych i kandydat swej partii w wyborach prezydenckich w 2000 roku, kiedy to uzyskał większość w głosowaniu powszechnym, ale przegrał w Kolegium Elektorskim. Z zawodu dziennikarz i autor kilku książek. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla w roku 2007 za działania na rzecz przeciwdziałania globalnemu ociepleniu. Gore wystąpił w uhonorowanym Oskarem filmie Niewygodna prawda, przedstawiającym problem globalnego ocieplenia. W 2008 roku uhonorowany tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.Shrek Forever (ang. Shrek Forever After znany również jako Shrek 4 oraz Shrek Goes Fourth) – film animowany, będący kontynuacją filmu Shrek Trzeci z 2007 roku. Premiera odbyła się 21 maja 2010 w Stanach Zjednoczonych.
UWAGA: TA PODSTRONA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI PRZEZNACZONE TYLKO DLA OSÓB PEŁNOLETNICH
UWAGA: TA PODSTRONA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI PRZEZNACZONE TYLKO DLA OSÓB PEŁNOLETNICH
Cameron Michelle Diaz (ur. 30 sierpnia 1972 w San Diego) – amerykańska aktorka, pisarka, producentka i modelka. W swojej karierze ekranowej często brała udział w komediach, zdobywając uznanie krytyków także w dramatach. Jej wyróżnienia obejmują cztery nominacje do Złotego Globu, trzy nominacje do Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych i nagrody nowojorskich krytyków filmowych. W 2013 została nazwana najlepiej opłacaną aktorką po czterdziestce w Hollywood. Począwszy od 2018, przychody ze sprzedaży kasowej filmów z Diaz w USA wyniosły łącznie ponad 3 miliardy dolarów, a światowe dochody przekraczały 7 miliardów dolarów, co czyni ją piątą najbardziej dochodową aktorką kasową w USA.
Urodzona w San Diego, w stanie Kalifornia, wychowała się na Long Beach. Jeszcze w szkole średniej podpisała kontrakt jako modelka z Elite Model Management. Zadebiutowała w wieku 21 lat u boku Jima Carreya w komedii Maska (1994). Następnie została obsadzona w drugoplanowej roli w komedii romantycznej Mój chłopak się żeni (1997), zanim zagrała tytułową rolę Mary w przebojowej komedii Bobby’ego i Petera Farrellych Sposób na blondynkę (1998), która przyniosła jej sławę i nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu. Jej kolejne dwa projekty – dramat sportowy Olivera Stone’a Męska gra (1999) i surrealistyczna komedia fantastyczna Spike’a Jonze’a Być jak John Malkovich (1999), która przyniosła jej drugą nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej, zapewniły Diaz reputację aktorki dramatycznej.
Diaz otrzymała trzecią nominację do Złotego Globu za drugoplanową rolę w Vanilla Sky (2001) i wystąpiła w wielu głośnych filmach, w tym Aniołki Charliego (2000) i jego kontynuacji Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (2003), a także dubbingowała postać księżniczki Fiony w serii animowanej Shrek (2001–2010). Za występ w dramacie gangsterskim Martina Scorsese Gangi Nowego Jorku (2002) otrzymała czwartą nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej.
Życiorys[ | edytuj kod]
Wczesne lata[ | edytuj kod]
Urodziła się w San Diego, w stanie Kalifornia jako córka Billie (z domu Early), agentki importowo-eksportowej, i Emilia Diaza (1949–2008), brygadzisty kalifornijskiej firmy naftowej Unocal. Jej ojciec, urodzony w okolicach Los Angeles, był Kubańczykiem pochodzenia hiszpańskiego, natomiast wśród przodków matki byli Anglicy, Niemcy i Szkoci z Ulsteru. Ma dwójkę starszego rodzeństwa: siostrę Chimene (ur. 5 czerwca 1970) i brata Michaela. Ukończyła Los Cerritos Elementary School. Uczęszczała do Jordan High School w North Long Beach. W 1989 ukończyła Long Beach Polytechnic High School na Long Beach, gdzie uczęszczał także Snoop Dogg.
Początki kariery[ | edytuj kod]
W wieku 16 lat na imprezie w Hollywood została odkryta przez fotografa, który w ciągu tygodnia pomógł jej zdobyć kontrakt z Elite Modeling Agency, gdzie rozpoczęła karierę jako modelka. W lipcu 1990 pojawiła się na okładce magazynu „Seventeen”. Jej rodzice pozwolili spędzić pięć lat podróżując po świecie, aby kontynuować karierę modelki, zaczynając od Japonii. Brała udział w kampaniach takich marek jak Calvin Klein czy Levi’s. W 1991 w Sydney wystąpiła w australijskiej reklamie Coca-Coli. Była potem na okładkach magazynów takich jak „Glamour”, „Marie Claire”, „Harper’s Bazaar”, „Longevity”, „InStyle”, „Mujerhoy”, „Elle”, „Grazia”, „Esquire”, „L’Officiel”, „Vanity Fair”, „The Australian Women’s Weekly”, „Interview”, „FHM”, „Playboy”, „Mademoiselle”, „People”, „GQ” czy „Vogue”.
Mając 21 lat wygrała casting do roli piosenkarki jazzowej Tiny Carlyle w komedii kryminalnej Chucka Russella Maska (1994). Nie mając żadnego doświadczenia aktorskiego, bazowała wyłącznie na rekomendacji agencji modelek Elite, zapisała się jednak na profesjonalne warsztaty aktorskie. Film Maska stał się jednym z najbardziej dochodowych obrazów 1994 i przyniósł Cameron nominacje do MTV Movie Award w trzech kategoriach: najlepsza rola przełomowa, najbardziej pożądana aktorka i najlepsza scena taneczna z Jimem Carreyem. Występowała w niskobudżetowych, niezależnych produkcjach; w komedii kryminalnej Kolacja z arszenikiem (1995) z Markiem Harmonem, komedii romantycznej Piętno Minnesoty (1996) u boku Keanu Reevesa, komedii romantycznej Edwarda Burnsa Ta jedyna (1996) z Jennifer Aniston, dramacie kryminalnym Klucze do miasta (Keys to Tulsa, 1996) u boku Erica Stoltza i Jamesa Spadera, czarnej komedii Urwanie głowy (Head Above Water, 1996) z Harveyem Keitelem oraz komedii kryminalnej fantasy Danny’ego Boyle’a Życie mniej zwyczajne (1997).
Rozwój kariery[ | edytuj kod]
Za drugoplanową rolę Kimberly „Kimmy” Wallace, narzeczonej Michaela (Dermot Mulroney) pochodzącej z zamożnej rodziny w komedii romantycznej Mój chłopak się żeni (1997) z Julią Roberts zdobyła ALMA Award za znakomity indywidualny występ w roli crossovera w filmie fabularnym i Blockbuster Entertainment Award oraz była nominowana do Nagrody Satelity. Jako obiekt pożądania wielu mężczyzn Mary Jensen, mieszkającą z upośledzonym bratem (W. Earl Brown), matką (Markie Post) i ojczymem (Keith David) w komedii Bobby’ego i Petera Farrellych Sposób na blondynkę (1998) otrzymała MTV Movie Award i Teen Choice Awards oraz nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu. W 1998 trafiła na listę 50. najpiękniejszych twarzy świata magazynu „People”. Po udziale w czarnej komedii Petera Berga Gorzej być nie może (1998), zagrała postać współwłaścicielki drużyny futbolowej Miami Sharks w dramacie sportowym Olivera Stone’a Męska gra (1999), za którą odebrała ALMA Award i Blockbuster Entertainment Award oraz była nominowana do Teen Choice Awards. Rola Lotte Schwartz, żony lalkarza (John Cusack) i pracoholiczki zatrudnionej w sklepie ze zwierzętami w surrealistycznej komedii fantastycznej Spike’a Jonze’a Być jak John Malkovich (1999) spotkał się z pozytywnymi ocenami krytyków, przynosząc jej drugą nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej, nagród Gildii Aktorów Filmowych i BAFTA.
Jako Natalie Cook wraz z Drew Barrymore i Lucy Liu tworzyła trio pracujące dla tajemniczego Charliego, szefa agencji detektywistycznej specjalizującej się w rozwiązywaniu najtrudniejszych zagadek kryminalnych w komedii sensacyjnej Josepha McGinty’ego Nichola Aniołki Charliego (2000) i sequelu Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (2003). Stała się jedną z najpopularniejszych aktorek Hollywood i trzecią aktorką w historii, która za jedną rolę otrzymała wynagrodzenie w wysokości 20 mln dolarów.
Kolejną nominację do Złotego Globu za drugoplanową rolę, nagród Gildii Aktorów Filmowych, Saturna i Amerykańskiego Instytutu Filmowego zdobyła za rolę Julianny „Julie” Gianni, kochanki szefa dużego nowojorskiego wydawnictwa (Tom Cruise) w dreszczowcu Vanilla Sky (2001).
Użyczyła głosu postaci królewny Fiony w filmie animowanym Shrek (2001; za dubbing otrzymała 10 mln dolarów) oraz kolejnych częściach – Shrek 2 (2004), Shrek Trzeci (2007; za dubbing otrzymała rekordową kwotę 30 mln dolarów), Shrek Forever After (2010) i Shrek ma wielkie oczy (2012).
Kreacja Jenny Everdeane, enigmatycznej kobiety-kieszonkowca w dramacie gangsterskim Martina Scorsese Gangi Nowego Jorku (2002) przyniosła jej czwartą nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Odrzuciła propozycję występu w filmie Dick i Jane: Niezły ubaw u boku Jima Carreya. Następnie zagrała w komediodramacie Curtisa Hansona Siostry (2005), komedii romantycznej Nancy Meyers Holiday (2006), komedii Co się zdarzyło w Las Vegas (2008), dramacie Bez mojej zgody (2009), komedii sensacyjno-przygodowej Jamesa Mangolda Wybuchowa para (2010) u boku Toma Cruise’a i dreszczowcu psychologicznym Richarda Kelly’ego The Box. Pułapka (2014). Po raz ostatni wystąpiła na ekranie w familijnej komedii muzycznej Annie (2014).
22 czerwca 2009 odsłoniła swoją gwiazdę w Hollywood Walk of Fame.
Diaz napisała również dwie książki o zdrowiu: The Body Book (2013), bestseller „The New York Times”, i The Longevity Book (2016).
Dochody[ | edytuj kod]
Należy do czołówki najlepiej opłacanych oraz najlepiej zarabiających aktorek Hollywood.
Według CBS, może liczyć na gażę w wysokości powyżej 15 mln dolarów za udział w jednym projekcie, zajmując tym samym 3. miejsce na liście najlepiej opłacanych aktorek. „Forbes” uznał Diaz za najlepiej zarabiającą aktorkę w okresie od czerwca 2008 do czerwca 2009, z rocznym dochodem w wysokości 50 mln dolarów.
Od czerwca 2009 do czerwca 2010 dochód aktorki wynosił 20 mln dolarów, co pozwoliło jej na zajęcie 5. pozycji wśród najlepiej zarabiających aktorek tego okresu. Z kolei w zestawieniu „Forbesa” dotyczącym okresu od czerwca 2009 do czerwca 2010 uplasowała się na 2. miejscu listy najlepiej zarabiających aktorek, z rocznym dochodem w wysokości 32 mln dolarów. W 2012 magazyn umieścił ją na 59. pozycji najbardziej wpływowych postaci show-biznesu, z rocznym zarobkiem 34 mln dolarów.
Podstrony: 1 [2] [3]