Bureja
Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (według różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kirgistanie i na Białorusi, natomiast w Kazachstanie jest językiem oficjalnym oraz jest jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.Słonecznik (Helianthus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 70 gatunków pochodzących z kontynentu amerykańskiego. Gatunkiem typowym jest Helianthus annuus L..
Wołga (ros. Волга, mar. Jul, tat. Idel, łac. Rha) – wielka rzeka w Rosji przeduralskiej. Długość – 3531 km, powierzchnia zlewni – 1380 tys. km², średni roczny przepływ u ujścia 8060 m³/s (254,35 km³ rocznie). Największa i najdłuższa rzeka Europy i Rosji przeduralskiej, największa i najdłuższa na świecie rzeka uchodząca do jeziora. Płynie wyłącznie przez Rosję, tylko skrajne wschodnie ramię delty – Kigacz wyznacza granicę z Kazachstanem. W wyniku prowadzonej w czasach radzieckich budowy licznych zbiorników retencyjnych i regulacji koryta, bieg Wołgi został skrócony o ponad 160 km.
Bureja (ros. Бурея) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, dopływ Amuru. Jest szóstym pod względem długości dopływem Amuru.
Charakterystyka[ | edytuj kod]
Ma 623 km długości (739 od źródeł Prawajej Burei), powierzchnia dorzecza wynosi około 70 tys. km². Początek bierze w północnej części Gór Burejskich, a dokładnie w łańcuchu Dusse-Aliń. Płynie następnie na zachód, zbierając dopływy z Gór Burejskich oraz z łańcucha Turana. Średni przepływ przy ujściu wynosi 910 m³/s, a więc więcej niż w Dniestrze i Donie.
Osadnictwo[ | edytuj kod]
Nazwa pochodzi od ewenkijskiego słowa birija, znaczącego „rzeka”. Pierwsi rosyjscy myśliwi pojawili się tutaj w XVIII wieku, zastawszy już Ewenków. Masowe osiedlanie się Rosjan i Ukraińców rozpoczęło się w końcu XIX wieku. Osadników zachęcały dobre gleby zalegające w dolinie rzeki, która należy jednak do bardzo kapryśnych pod względem ilości niesionej wody i rolnictwo nie miało tu właściwych warunków rozwojowych. Uprawiano głównie pszenicę, owies, ziemniaki, len i słonecznik. W początkach XX wieku sprowadzono soję z Mandżurii, a potem wprowadzano pomidory i cebulę. Rozwój upraw wstrzymywały jednak nieprzewidywalne wahania poziomu wód.
Hydrologia[ | edytuj kod]
W ciągu kilku dni poziom rzeki może podnieść się o 6–8 metrów – niesie ona wtedy liczne połamane drzewa, zagrażając żegludze. Na przystaniach instaluje się z tego względu ruchome pomosty, uzależniające swoje położenie od poziomu wody. Rejon dorzecza ma najwyższą w całym dorzeczu Amuru roczną sumę opadów – do 900 mm. Od września do maja stany wód są niskie (przede wszystkim zimą) – przepływ spada wówczas do kilku m³ na sekundę (w 1930 było to nawet 0,9 m³). Latem, zwłaszcza po gwałtownych ulewach (w lipcu przypada 80% rocznej sumy opadów), przepływ osiągać może kilka tysięcy m³/s (rekord padł w 1917 – 15 tys. m³/s, czyli dwukrotna wartość dla Wołgi).
Gospodarka[ | edytuj kod]
Największą miejscowością nad rzeką jest Nowy Urgal, leżący na trasie kolei bajkalsko-amurskiej. Na rzece budowana jest zapora, planuje się oddanie jej do użytku w roku 2011.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Paweł M. Madeyski, Rzeka letnich szaleństw, w: Poznaj Świat, nr 11/1984, s. 6–7, ISSN 0032-6143.