Bromian potasu
Przeczytaj także...
Dodatek do żywności - substancja niespożywana jako żywność, ale posiadająca (lub nie) wartości odżywcze, pożądana do otrzymania produktu o określonych cechach w procesie technologicznym. (Kodeks żywieniowy, FAO, WHO, 1988)Międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego (ang. International Chemical Safety Card, ICSC) – dokument będący krótkim podsumowaniem danych dotyczących bezpiecznego użycia substancji chemicznej oraz zagrożeń i ryzyka stwarzanych przez tę substancję. Karty przygotowywane są w ramach Międzynarodowego Programu Bezpieczeństwa Chemicznego we współpracy z Komisją Europejską i innymi instytucjami.
Bromek potasu – nieorganiczny związek chemiczny zaliczany do grupy bromków, sól kwasu bromowodorowego i potasu. Związek jest stosowany m.in. w medycynie jako źródło jonu bromkowego (Br) oraz w spektroskopii IR – do wytwarzania elementów optycznych i jako ośrodek dla próbek (tzw. pastylki KBr) ze względu na niską absorpcję promieniowania IR.
Dodatek do żywności - substancja niespożywana jako żywność, ale posiadająca (lub nie) wartości odżywcze, pożądana do otrzymania produktu o określonych cechach w procesie technologicznym. (Kodeks żywieniowy, FAO, WHO, 1988)Międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego (ang. International Chemical Safety Card, ICSC) – dokument będący krótkim podsumowaniem danych dotyczących bezpiecznego użycia substancji chemicznej oraz zagrożeń i ryzyka stwarzanych przez tę substancję. Karty przygotowywane są w ramach Międzynarodowego Programu Bezpieczeństwa Chemicznego we współpracy z Komisją Europejską i innymi instytucjami.
Bromek potasu – nieorganiczny związek chemiczny zaliczany do grupy bromków, sól kwasu bromowodorowego i potasu. Związek jest stosowany m.in. w medycynie jako źródło jonu bromkowego (Br) oraz w spektroskopii IR – do wytwarzania elementów optycznych i jako ośrodek dla próbek (tzw. pastylki KBr) ze względu na niską absorpcję promieniowania IR.
Bromian potasu (nazwa Stocka: bromian(V) potasu), E924, KBrO
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy bromianów, sól kwasu bromowego i potasu. Stosowany w żywności jako ulepszacz.
Otrzymywanie[ | edytuj kod]
Na niewielką skalę bromian potasu jest wytwarzany przez wprowadzenie bromu do roztworu wodorotlenku potasu:
Elektroliza — w chemii i fizyce - ogólna nazwa na wszelkie zmiany struktury chemicznej substancji, zachodzące pod wpływem przyłożonego do niej zewnętrznego napięcia elektrycznego. W węższym zakresie pojęcie to obejmuje tylko procesy rozkładu. Elektrolizie towarzyszyć może (choć nie musi) szereg dodatkowych zjawisk, takich jak dysocjacja elektrolityczna, transport jonów do elektrod, wtórne przemiany jonów na elektrodach i inne. W sensie technologicznym przez elektrolizę rozumie się wszystkie te procesy łącznie.Utlenianie – reakcja chemiczna, w której atom przechodzi z niższego na wyższy stopień utlenienia (co jest równoważne z oddaniem elektronów).
6KOH + 3Br2 → KBrO
3 + 5KBr + 3H
2O
Do produkcji na skalę przemysłową wykorzystuje się odpowiednie procesy elektrolityczne, np. utlenianie elektrolityczne wodnego roztworu bromku potasu z dodatkiem chromianu potasowego:
KBr + 3H
2O → KBrO
3 + 3H
2↑
Elektrolizę prowadzi się w temperaturze 35–45 °C na elektrodach z blachy platynowej z gęstością prądu w zakresie 10–20 A/dm². Podczas elektrolizy wytrąca się trudno rozpuszczalny bromian potasowy.
Można także uzyskiwać go jako produkt uboczny przy produkcji bromku potasu wytwarzanego poprzez absorpcję bromu z wody morskiej w węglanie potasu.
Gęstość prądu – intuicyjnie jest to wielkość fizyczna określająca natężenie prądu elektrycznego przypadającego na jednostkę powierzchni przekroju poprzecznego przewodnika.Brom (Br, gr. βρῶμος, brómos, oznacza "mocno pachnący" lub "smród", łac. bromium, ang. bromine) – pierwiastek chemiczny, niemetal z grupy fluorowców w układzie okresowym. W warunkach normalnych jest brunatnoczerwoną cieczą o ostrym, nieprzyjemnym zapachu zbliżonym do zapachu chloru. Znane są 4 izotopy bromu o liczbach masowych 77, 79, 81 i 82, z których 79 i 81 są trwałe i występują w naturze w prawie tej samej ilości (50,6:49,4).
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
- ↑ przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Bromian potasu (ICSC: 1115) (ang.) – międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego (ICSC), Międzynarodowy Program Bezpieczeństwa Chemicznego (IPCS).
- ↑ Bromian potasu (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-03-28].
- ↑ Janusz Supniewski, Preparatyka nieorganiczna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 472–473.
Sole – związki chemiczne powstałe w wyniku całkowitego lub częściowego zastąpienia w kwasach atomów wodoru innymi atomami, bądź grupami o właściwościach elektrofilowych, np. kationy metali, jony amonowe i inne postaci XR4 (gdzie X = {N, P, As, ...}, R - dowolna grupa organiczna) itp. Sole znalazły liczne zastosowania jako nawozy sztuczne, w budownictwie, komunikacji, przemyśle spożywczym i wielu innych. Sole występują w przyrodzie, jako minerały lub w organizmach żywych w roztworach płynów ustrojowych.Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych powstał 1 października 2002 w wyniku połączenia dwóch instytucji: Biura Rejestracji Środków Farmaceutycznych Materiałów Medycznych, które było częścią Instytutu Leków oraz Centralnego Ośrodka Techniki Medycznej. Początkowo Urząd działał w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2001 roku o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
Warto wiedzieć że... beta
Janusz Wiktor Supniewski (ur. 17 października 1899 w Płocku, zm. 3 czerwca 1964 w Krakowie) – polski lekarz, farmakolog, chemik. Od 1954 roku do swojej śmierci pełnił stanowisko dyrektora Zakładu Farmakologii PAN.
Kwas bromowy, HBrO3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenowych kwasów bromu, w którym atom bromu znajduje się na V stopniu utlenienia.
Platyna (Pt, łac. platinum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym, metal szlachetny. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa platina, zdrobnienia słowa oznaczającego srebro. Pierwiastek ten był znany w Ameryce jeszcze w czasach prekolumbijskich. Do Europy został sprowadzony w 1750 roku przez Hiszpanów, którzy sądzili, że jest to tylko odmiana srebra. Platyna posiada 36 izotopów z zakresu mas 172–201. W naturalnym składzie izotopowym występują izotopy 190, 192, 194, 195, 196 i 198, z których 194, 195, 196 i 198 są trwałe i stanowią główną część składu.
Numer E – kod chemicznego dodatku do żywności, który został uznany przez wyspecjalizowane instytucje Unii Europejskiej za bezpieczny i dozwolony do użycia. Nazwa pochodzi od kontynentu – Europy. Lista tych numerów (zwana listą E) jest sporządzana przez Komitet Naukowy Technologii Żywności i następnie dołączana do dyrektywy Komisji Europejskiej, która podlega zaaprobowaniu przez Parlament Europejski.
Wodorotlenek potasu (potaż żrący), KOH – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków, jedna z najsilniejszych zasad.
Merck KGaA (Niemiecki Merck, Merck Darmstadt) założona w Niemczech firma farmaceutyczna i chemiczna z główną siedzibą zlokalizowaną w Darmstadt, uważana za najstarszą działającą firmę z tej branży.
Międzynarodowy Program Bezpieczeństwa Chemicznego (ang. International Programme on Chemical Safety, IPCS) – program powstały w 1980 roku będący wspólnym przedsięwzięciem Światowej Organizacji Zdrowia, Międzynarodowej Organizacji Pracy i Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych stworzonym na podstawie rekomendacji przyjętych na Konferencji sztokholmskiej w 1972 roku. Celem programu jest stworzenie naukowych podstaw bezpiecznego użycia substancji chemicznych oraz wspieranie narodowych programów dotyczących bezpieczeństwa chemicznego, który realizowany jest poprzez m.in.